Kâbuslar ve peşimi bırakmayan rüyalar. Yine bir sabah, hastanede çığlık çığlığa uyandım. Boğuluyordum, ölüyordum tüm kâbuslarım aynıydı öldüğümü hissediyordum.
-Eflin iyi misin?
Arda'nın sesiyle ona doğru doğruldum.
-İyi gözüküyor muyum sence?
Hafif bir nefes hırıltısıyla kıkırdadı.
-Doğru sorulsa da cevabı belli olan bir soru bu.
Çığlığımla beraber tüm hastaneyi inletmiştim,içeriye hemşireler doluşmuştu. Artık bu lanet hastaneden kurtulmak istiyordum. Sebepsiz yere bir ağlamam başladı. Doktorların arasındaki iki hemşirenin benim hakkımda dedikleri birşeyi duydum.
"Tam bir ruh hastası"
"Bir psikopata benziyor."
"Uğraştığımız kişiye bak!"
Bu sözler beni anlamsız yere sinirlendirmişti. İçime büyük hırs ,kendimi kontrol edemez hale getiriyordu. Neyseki doktorlar birkaç iğne yaptıktan sonra beni taburcu ettiler.
Çok mutluydum çünkü bu hastaneden kurtuluyordum. Hastaneden beni almaya Ayçin Hanım geldi ama ondan önce küçük bir işim vardı.
-Müsade ederseniz iki dakika lavaboya gidebilir miyim?
Ayçin Hanım olumlu bir tavırla:
-Müsade sizindir.
Teşekkür edercesine başımı sallayıp , lavaboya doğru gitmiş gibi yaptım. Gözüm bana ruh hastası diyen o iki hemşireyi arıyordu, personellerin kullandığı lavaboda olacaklarını düşündüm ve tam da tahmin ettiğim gibi, oradalardı! Ansızın içeriye daldım ve ikisinin da gözleri üstümdeydi. Kapıyı sertçe kapattım ve onlar farketmeden kapıyı kilitledim.Hemşirelerden biri konuştu.
-Yalnız buraya SADECE personeller girebilir.
'sadece' kelimesini olabildiğince bastırmaya çalışmıştı. Bende aynısını ona taklit edercesine söyledim.
-Yalnız sizde buraya SADECE benim girebildiğimi unutmuşsunuz sanırım.
Aralarında konuşmaya başlamışlardı.
-Deli ya!
Dediği an dirseğimle yüzüne bir yumruk attım. Hemşire yüzüne yediği yumrukla beraber sarsılıp, tökezlemişti. Tam o an bir yumruğu banada savuracağı an elini tuttum ve karnına bir tekme yapıştırdım.
İkiside aldığı darbeler sonucunda yer yığılmıştı.
-Yaşayan anlar, gören değil.
Arkamı dönmüş gidiyordum ki çaresiz gözlerle bana bakıyordu.
-Bu arada sakın şikayet etmeye kalkışma bir yumruk daha yersin.
Başını anlarcasına salladı ,kapıyı açtım ve çıktım. İş tamamdı, Ayçin Hanım'ın yanına doğru gittim.
-Tamamdır, gidebiliriz.
Ayçin Hanım' ın gözlerinde şüpheci tavırlar vardı.
- Eflin Parmak uçlarını etraflarında kan var!
O telaşlanmışken ben oldukça sakindim.
-Sadece bir yaraydı.
Gözleri hala üstümdeydi hem onun hem de Arda'nın. Bu arada Arda ile arkadaş olduk en azından acımı dindirmeye biraz yardımcı oluyordu. Onsuz acı çeksem de acılara dayanacaktım.
23.Bölümün sonuna geldik ve Arda karakateri ile de bir önceki bölümde giriş yaptık. Daha uzun süre Arda ile iç içe olacağız. Görüşmek üzere...
(Bu şarkı ileriki bölümler hakkında bir tık bilgi veriyor)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kum Saatinin Tutsakları(Tamamlandı)
Romantizm'Biz kum saatinin içine mâhkum kalmış birer tutsaklardık. 'Biz bir kum saatinden ibarettik ,o bir hayat bende hayatın kalbiydim. O camları beraber kırdık ,beraber aştık şimdi ayrılmak yakışır mıydı bize? Her zaman yanyana dipdipe hissettik ama hiçbi...
