LANET Mİ MUCİZE Mİ?

46.

bu hastaneden gülerek çıkıyorduk içimdeki kötü hislere rağmen hâla gülüyordum.

Hep beraber hastaneden çıktık arabayı imam sürüyordu onun yanına Şeyma oturdu Anıl benim yanımdan ayrılmak istemedi. Arkada beraber oturuyorduk

On dakikadır yoldaydık sessiz bir yolculuktu taki Şeyma konuşana kadar

- nikah ne zaman kıyılır düğün filan?

Hemen atıldım

- ailemin kırkı çıkana kadar düğün filan istemiyorum

İmam konuştu

- zaten sadece dini nikah olacak  aranızda şimdilik daha sonrada düğün Allah'ın izniyle

Anıl bana bakıyordu tepkilerime ama benim düğün yapmak gibi bir niyetim yoktu. En son neler yaşadım. Anıl ın vardı sanırım olması gerekti de sonuçta evleniyoruz illaki isticekti hatta bir çok şey istiyecekti ve ben onun eşi olacaktım... Beni seviyordu o ama ben hiç birsey hissetmiyorum kimseye karşı birsey hissetmiyorum kalbimi korkudan başka hiçbirşey harekete geçirmiyordu..

- Ne dersin?

Anıl'ın sorduğu soru ile aklımdaki düşünceleri kenara çektim

- nasıl oluyorsa olsun ama ailemin kırkı çıkmadan düğün dernek istemiyorum

Anıl gülümsedi

- Sen nasıl istersen

Aklıma bir soru daha takıldı ben bu süre zarfında nerde kalacaktım ki? Anıl'lar ile beraber yaşamam demek evlenmeden özellikle adımı çıkarırlardı kötü günde yanımda olmayan herkes  benim mutluluğumu boğazıma dizerdi "anne babası öldü hemen başkasının koynuna girdi" derlerdi yaparlardı bunu bana bu düşünceler zaten bulanan midemi daha çok bulandırıyor du Anıla yaklaştım

- Anıl

Fısıldayarak konuştum kulağına doğru

- Ben bu 40 gün boyunca nerde kalacağım?

Anıl bana baktı

- bizimle aynı evde tabiki

Şaşkınca düşüncelerimi dile getirdim

- olmaz ne derler adımı çıkarırlar

Anıl sinirle nefesini alıp verdi

- saçmalama istersen sen kendini biliyorsun bizde seni saçma salak düşüncelerle kendini üzme kimse sana laf atamaz tamam mı?

Gözlerim dolu dolu baktım ona birsey demeyip tekrar önüme döndüm oda birsey demedi

Arabaya yine bir sessizlik hakim oldu
Yarım saatin ardından arabada olan sinir bozucu sessizliği imam bitirdi

- biliyor musunuz? Siz daha dünyada bile yokken biz Tarık ile (Gül'ün babası)
" gelecekte çocuklarımızı evlendirelim " diye birbirimize söz verdik

Yolda olan bakışlarımı imam'a çevirdim Anıl da aynı şekilde

- ayyy ne güzel ya

Şeyma gülerek konuştu

- güzel güzel de keşke aramız böyle olmasaydı oda bugünleri görseydi

Kendi kendime fısıldadım

- keşke

Ben derin bir iç çekerek tekrar gözlerimi akıp giden yola çevirdim gözlerime uyku çökmüştü başımı Anıl'ın omuzuna koydum oda kafamın üstüne bir öpücük kondurdu ve ben o an gözlerimi uykuya kapattım..