NOT: "BENİ SEV"

1.Bölüm-Tanışma

Resim;Doruk

Yürüyorum...Soğuk hava bütün vücuduma işlerken sadece boşluğa bakarak yürüyorum.Onun yanına yaklaşıyorum,yanına oturup toprağından bir avuç alıyorum.Gözümden düşen bir damla yaş keskin soğukla birlikte anında kuruyor."Seni özledim Alper..."

Alper,o benim sevgilimdi.4 yıl önce bugün ilişkimizin 1. yılıydı.Alper basit bir "hödük" örneğiydi.Sürpriz,hediye,romantizm ondan bulunacak en son şeydi.Doğum günümde bile en yakın arkadaşım Meral olmasa bana asla hediye alamazdı.Onun yıldönümümüzde bana sürpriz yapması için 1 ay başının etini yemiştim.O da en sevdiğim,izlemekten zevk aldığım motor yarışlarına katılmamız için motor kiralamıştı.Yıl dönümümüzde yarışa katıldık ilk başlarda harika bir yolculuk geçiyordu daha sonra motor ufak aksaklıklar yapmaya başladı.Alper'e bir sorun olup olmadığını sorduğum da bana hiçbir sorun olmadığını söyledi.500 m gittikten sonra önde olmamıza rağmen durdu ve benden inmemi istedi sebebini sorduğumda "beni bekle diğer turda seni gelip alacağım seni seviyorum" deyip gitti.Son sözü bu olmuştu.Yaklaşık 2 km sonra motorun devrildiğini ve alev aldığını gördüm.Sonrası bariz belli zaten.Onu kaybettim.

Kafamı onun mezarından kaldırdığımda kendimi gözyaşları içerisinde buldum.Gözlerimi silip kendimi toparlamaya çalıştım.Kafamı sağa döndürdüğüm de orada birinin olduğunu gördüm.Güçlü görünüyordu yani kaslarına bakılırsa ama güçsüzdü ağlıyordu.Belki onunda yakınıdır,sevgilisi de olabilir,ailesi de.Ona bakınca kendimi Alper'e bakıyormuş gibi hissettim.Sanki o oradaydı ve birisi için ağlıyordu.Kendime geldim o Alper değildi sadece Alper'in sarışın haliydi.Çocuğun bir çift buz mavisi gözlerle bana baktığını gördüğümde utandım ve kafamı tekrar Alper'e çevirdim.Artık ayrılma vaktim gelmişti.Alper'e veda ederek yavaşça kalktım ve soğuğun vücudumu etkisi altına almasına izin vererek uzunca yürüdüm.Keşke yanımda olsaydı onu o kadar özlemiştim ki bana sarılmasına ihtiyacım vardı.

Sahilde bir banka oturdum,denizin beni sakinleştirdiği bir gerçek.Denize dalmış Alper'i ve Alperli günleri düşünürken bankta bir ağırlık daha oldu.Kafamı kaldırıp bana bakan buz mavisi gözleri gördüğümde çok şaşırdım o çocuktu,mezarlıktaki çocuk.Bir şeyler söylemek istedim ama ne yapacağımı bilemedim sadece boş boş ona bakıyordum.

"Ben Doruk...Merhaba"

"B-ben Beren merhaba" diyebildim sadece.Yanımda son derece yakışıklı bir erkek oturuyor ve bana selam veriyordu.

"Seninle mezarlıkta karşılaşmıştık" dedi bana karşı çok net ve sert çıkan sesiyle.

"Evet" diyebildim.

"Neden oradaydın?"

"Erkek arkadaşımı kaybettim."

"Yeni mi?"

"Hayır 4 yıl oldu."

"Ve hala ondan vazgeçmedin öyle mi?"

"Evet."

"Çok cesur ve güçlüsün."

"Hayır değilim."

"Sen hep böyle net ve kısa mı konuşursun?"

"4 yıldır evet."

"Peki öyle olsun Beren."

"Sen neden oradaydın?"

"Bende annemi kaybettim."

"Yeni mi?"

"Sayılır.7 ay oldu."

"Daha yeniymiş başın sağolsun"

"Teşekkür ederim."

"Nasıl öldü?" başını eğip gözlerinin dolduğunu gördüğümde yaptığımın yanlış olduğunu farkettim.

"Ö-özür dilerim ben seni üzmek için söylemedim."

"Hayır üzülmedim." İkimizde de sessizlik oldu belki de kafasındakileri topluyordu.

"Annem ölmeden bir gün önce onunla tartıştık.Ben kendi evime gittim orada kaldım.Gece kötü kabuslar gördüm annemsiz yaşayamazdım.Özür dilemeye gittim ama dileyemedim.Eve girdiğimde babam yere çökmüş ağlama krizi geçiriyordu.Odaya girdiğimde annemin kendini astığını gördüm."

"B-bu çok kötü olmalı."

"Evet."

"Sende çok güçlüsün."

"Değilim."

"Aslında şu anda ilk defa gördüğüm birine sırlarımı anlatmam saçmalık kalksam iyi olacak."

"Beren..."

"Efendim?"

"İstersen seni evine bırakabilirim.Yani sana eşlik etmek isterim."

"Teşekkür ederim." Yol boyunca hiç konuşmadan yürüyerek bizim eve geldik.

"Tanıştığımıza memnun oldum Beren."

"Bende..."

"İyi geceler."

"İyi geceler..."

Eve girdiğimde annem ve babam yemek yiyorlardı.Anneme uzun uzun baktım ve gidip sarılarak yanağına kocaman sulu bir öpücük kondurdum.Daha sonra odama giderek her yeri yastık kaplı yatağımla savaşarak içine girdim.Uzunca Doruğu düşündüm.Onunla ilk defa karşılaşmıştık ama o bana duygularını bile açmıştı.İyi biri olabilirdi.Ben 4 yıldır hiçbir erkeğe karşı hiçbir şey hissetmezken Doruk kalbimin yaşadığını bana hatırlatmıştı.Onu gördüğüm zaman Alper'le birlikte atmayı bırakan kalbim tekrar atmaya başlamıştı.Bana bir anda ne olmuştu? Sanırım aşık oluyordum.Uyumak için gözlerimi kapattığımda göz kapaklarıma Doruğun gözleri geliyordu.Bana samimi ve içten bakışı.Artık uyumalıydım.Bütün sorunlarımı yarın Meral ile konuşarak halledebilirdim.Gökyüzüne bakarak "İyi geceler Alper" dedim.Kendimi suçlu hissediyordum...