NOT: "BENİ SEV"

39.Bölüm-Biz

Gözlerimi açtığımda odanın ne kadar karanlık olduğunu düşündüm.Barkın yanımda yoktu.Yanımda duran telefonumun tuşuna basıp saate baktım.Sabaha karşı 03:42.Esneyerek doğruldum ve odanın içine baktım.Yalnızlığımla baş başayım yine.Kapı yavaşça açıldığında kapıya odaklandım.Koridordaki ışıktan seçebildiğim kadarıyla Doruk gelmişti.Önce rüya olmasını diledim ama değildi.Bana doğru yavaşça yürüdü ve yanımdaki sandalyeye oturdu.

"Ne istiyorsun benden? Rahat bırak lütfen..." yalvarmayı sevmem ama şansımı denemeliyim.

"Hayır lütfen korkma.Sana zarar vermeye veya seni götürmeye gelmedim.Veda etmek için geldim."

"N-ne vedası?"

"Gidiyorum Beren.Daha fazla sana zarar vermek istemiyorum."

"Nereye?"

"Yurtdışına gideceğim.Son kez konuşmaya geldim.Beni kötü biri olarak hatırlama."

"Dinliyorum."

"Beren sana ne kadar zarar verdiğimin farkındayım.İstersen en başından başlayayım."

"Olur." deyip kafamı salladım.

"Ben o gün yani motor yarışından bir önceki gün hayatımı karartan piçin hayatını karartmaya karar verdim.Ona nasıl zarar verebilirim diye düşünürken bağımlısı olduğu motor geldi aklıma.Gidip önce frenlerini bozdum daha sonra içindeki kablolardan bir kaçını koparttım.Ölmesini bile istemiyordum sadece akıllansın diye yaptım.Yarışların olduğu gün seyirci olarak oradaydım onun acı çekişini görmek için.O motorda değildi ve onun motorunda siz vardınız.Yanınıza gelip söylemek istedim ama çoktan başlamıştı yarış.Korkuyla sizi izlerken motorunuz durdu ve sen indin.O çocuk devam etti ve daha çok gidemeden motor alev aldı.Saniye saniye gördüm,yaşadım.Biraz önce indirdiği kıza baktım perişan olmuş bir halde ağlıyordun.Günlerce ne yapacağımı düşündüm ve sonunda gidip teslim oldum.Motorun sahibi çocuk o ara gözaltındaydı.Suçsuz yere içeri girmesine göz yumamazdım. Babam unvanı sayesinde haberleri kesinlikle yasakladı ve ben 4 sene hapis yattım.Hapiste artık fazlasıyla kendimden geçmeye başladım ve gözümün önünden senin o halin gitmiyordu.Orada ki bir çocuk beni uyuşturucuyla tanıştırdı.Sadece denemek istedim inan bana.Belki acımı daha aza indiririm diye.Olmadı.Günde 10 defa içtiğim bile oldu.Bağlandım işte bilinçsizce.Onu içince beynim uyuşuyordu ve hiçbir şey düşünmüyordum.Kendimi daha rahat hissediyorum ama kalbimdeki acı gitmiyordu.Ben çıkmadan 7 ay önce ailem beni ziyarete gelmişlerdi ve ben bitik bir halde sürekli hap içiyordum.Annem dayanamamış beni öyle görmeye.O gece intihar etmiş.Sonunda hapisten çıktığım gün koşarak annemin yanına gittim.Sonra orada seninle karşılaştık.Yüzünü o kadar hafızama kazımıştım ki seni tanımamam mümkün değildi.Sen kalkıp giderken yine üzgün gözüküyordun. Değişmemişsin işte 4 yılda.Kalbimdeki ağrı artarken seni takip ettim.Sonrasını biliyorsun işte tanıştık ve bir ilişkimiz oldu.Benim amacım sana kaybettirdiğim 4 yılı geri vermekti.Sana gerçekten aşıktım ve yaşattığım acıların pişmanlığını duyuyordum.Hep suçumu öğrenmenden korktum biliyor musun? İnsanın en çok korktuğu başına gelirmiş ya öyle işte." gözyaşlarımı silip burnumu çekerken her şeyi tekrar yaşamıştım.Kazayı ve kaza sonrasını,Doruğun hayatıma girişini,onu bırakıp Antalya'ya taşınmamız,Alper'in katilini olduğu öğrenmem,önce Barkın'ı sonra beni kaçırması.

"Benden uzak dur." dedim boğuk sesimle.

"Yeterince uzak durmadım mı Beren? Sen senden uzaktayken senin gülüşünü özlemek nedir biliyor musun? Ben her gece senin hayalini kurarak seninle uyudum.Ben her nefesimde gülüşünü özledim.Beren,seni özledim.Saçının tek telinden tut sesine kadar her şeyini özledim.Senin olan her şeyi özlerken senden uzak durmak zorunda olmanın nasıl bir şey olduğunu bilmiyorsun.Ben biliyorum ve hala özlüyorum.Ne kadar çok sarılmak,öpmek,koklamak gelse de içimden yapamıyorum olmuyor.Bunu yapacak yüzü bulamıyorum kendimde.En kötüsü de ne biliyor musun? Bir daha 'biz' olamayacağız..." gözyaşlarım durmak bilmezken dolan gözlerine baktım.Çaresizlik doluydu bakışları.