NOT: "BENİ SEV"

52.Bölüm-Arkadaşlar

Barkın ile bir süre daha hamakta romantik dakikalar geçirdikten sonra içeriye geçtik.İçeriye girince gördüğüm manzarayla resmen şok oldum.Herkes buradaydı.Gerçek anlamda herkes. Meral,Umut,Beyza,Mert,annem,babam,Eren,Barkının ailesi,anneannem.Şaşkınlıkla onlara bakarken ellerini çırpıp "iyi ki doğdun" şarkısı söylüyordu.Beni seven bu kadar insanı bırakıp gittiğim için kendimden nefret ettim bir an için.Şarkıları bittiğinde hepsine teker teker sarılıp öptüm.Çok özlemişim.Annemle baya duygusal dakikalar geçirsek de sonunda toparlandık.Bir süre salonda havadan sudan konuştuktan sonra pasta kesme zamanı geldi.Hepimiz pastanın başına üşüştük.Bir kaç poz resim çekildik.

"Dilek dile." dedi Barkın ben tam pastayı üfleyecekken.Ona gülümseyerek dileğimi tuttum.

"Hayatımın geri kalanı bu güzel insanlarla geçsin." dileğimi içimden tutup pastayı üfledim.Herkes alkışlıyordu.Hediyeleri bir köşeye bırakmışlardı.En sevdiğim işlemi yarın yaparım diye düşündüm. Aileler bir masaya,biz bir masaya oturduk.Annemin mükemmel yemeklerini yerken kendimden geçmiştim.Bizimkiler de öyle.

"Kaçırılmasam böyle bir araya toplanamayacağız ya." dedim gülerek.Herkes gülerek ve kafasıyla onaylayarak cevap verdi.

"Sen kaçırılmadın,kaçtın." Mert'in söyledikleri masadakiler dahil herkesi şaşırtmıştı.Ağzımdaki lokmayı bir süre bekletip yuttum.İştahım kaçmıştı.Çatalımı bırakıp kafamı önüme eğdim.Gözlerim doluyordu ama ağlamak için doğru bir zaman değildi.Mert'in sözlerinden sonra hiç kimse konuşmamıştı.Yemekler bittiğinde sofradan kalktık.Herkes salonda muhabbet ederken ben çok özlediğim odama çıktım.Üzerimi değiştirip yatağıma oturdum ve gözyaşlarımı serbest bıraktım.

"Doğum günü kızı asla ağlamaz." dedi odaya aniden dalan Barkın.Gözlerimi elimin tersiyle silip gülümsemeye çalıştım.

"Ben sadece bir an.."

"Mert'in söyledikleri bozdu moralini biliyorum." kafamla onayladım.Ne kadar kendimi tutmaya çalışsam da tekrar ağlamaya başladım.Barkın kolunu boynuma doladığında kafamı göğsüne koydum ve doya doya ağladım.Sonunda sustuğumda açıklama yapma gereği duydum.

"Mert doğru söylüyor,ben isteyerek gittim."

"Biliyorum hastanenin kamera görüntülerine baktık."

"Neden öyle yaptım bilmiyorum."

"Ben biliyorum.Mert yüzünden."

"Ne alaka?"

"Sana benim hakkımda kötü şeyler söylemiş.Anlattı." kafamla onayladım.

"Özür dilerim."

"Önemli değil meleğim.Şimdi yanımdasın ve iyisin."

"Gerçekten affettin mi beni?"

"Evet.Gerçekten affettim." sıkıca sarıldım ona.O da bana.Sonunda kendime geldiğimde kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve birlikte salona indik.

"Sıkılmadın mı evde doğum günü kızı?" dedi Meral.

"Sıkıldım."

"Dışarı çıkalım mı?"

"Nereye gideceğiz?"

"Sahile ineriz."

"İyi hadi." hep birlikte ayaklanıp evden çıktık.Sokakta yan yana dizilmiş yürüyorduk.Sahile yakın bir yerden bir kaç tane bir aldılar.Gidip sahile oturduk.Fazla abartmadan bira içtik.Saat baya geç olduğunda atılan havai fişekleri izledik.

"Senin için ayarlamıştım Beren." dedi Umut gülerek.

"Teşekkür ederim canım arkadaşım gözlerim yaşardı." deyip dalga geçtim.Hep birlikte gülüştük. Geldiğimiz gibi hep beraber eve döndük.Mert ve Beyza vedalaşıp gittiler.Meral ve Umut bizde kalacağı için Barkınla vedalaşıp içeri girdiler.