Falling for the Heartbreak Superstar

Chapter D: Glance

Note: WBOB= Worldwide Battle of the Bands

Dawn's POV

"Wake up! Everyone! The service will arrive in an hour!"

It was 6:00 in the morning when a loud voice of a lady woke me up from my deep sleep.

May 29, it's the day when we will be going to Death Note City for the WBOB. Nag-inat ako at napakamot ng ulo. I feel so damn sleepy. 2:00 am na ako nakatulog dala ng tuluy-tuloy naming interviews. At mula simula nung Monday ngayon lang ang pinakamatagal kong tulog na inabot ng 4 hours. Mostly, mga 2-3 hours lang ako nakakatyulog. Today is Thursday tho.

"Manager naman. Wag na kayong sumigaw. Eto na nga po, babangon na diba?"

"Nagrereklamo ka? Hala sige, dun ka na sa banyo matulog!"

"Ito naman si Manager hindi maloko...dumadami na ang wrinkles niyo oh."

"Kurt Avila!"

Napatawa na lang ako nang marinig ang bangayan nila Kurt at Manager Ree sa labas. Somehow nakasanayan ko na sila pero hindi pa rin ako komportable sa presensiya nila. Imagine, I punched their one member which is Val. I am intimidated with Ate Chanel's charm. I flipped my mid-fing to ine of their member which is Kurt. Naalala ko nanaman si Kurt at Val na ang alam sa Dysmennorrhea ay Diarrhea. Nakakatuwa sila sa katangahan nila.

And I-- I loved and am still in love with their lead vocalist which is--

Napailing ako ng ulo nang mapagtanto ko ang mga sinasabi ko. Nababaliw ka nanaman Dawn.

And I must accept that I am now part of them. Part of Questic Zero. Because this is my choice. Not because I want to, but because I became selfless for my family.

Inempake ko na lamang ang gamit ko at nag-ayos. Better focus on other things than thinking of him.

*****

*bogsh* *bogsh* *bogsh*

"Hoy Kurt Avila! Anong ginagawa mo at ang tagak mo dyan sa loob?! Lumabas ka na! Ikaw na lang ang nahuhuli!"

Kanina pa kinakatok ni Ate Chanel itong kwarto ni Kurt dahil ang tagal ba namang lumabas. Puros 'wait lang' ang sinisigaw niya samin. Kami na lang ang andito sa taas at nasa service na ang iba. Tagal kasi nitong si Kurt.

"Is he not out yet?" Out of nowhere Manager butted in. Nag-usap sila ni Chanel kaya't nauna na akong bumaba. Sumalubong sakin ang isang lalaking pinaliguan ata ng tattoo sa dami at kinuha ang bag ko. Err, ang creepy niya ha. Pumasok na ako sa mini-bus at nanatiling nakayuko ang ulo. Ayokong magkasalubong ang mata namin, niya, ni Zero. Dahil ayokong makita ang ekspresyon sa mata niya. Baka bigla akong mahimatay dito. Nasa pinakalikod siya kaya't umupo ako dito sa pinakaharap.

Dumating na rin sila Manager, Ate Chanel at Kurt. Tumabi sakin si Ate Chanel at sa likod na silang lahat.

"Everyone ready?!" Biglang sigaw nung Mr.Tattoo guy na driver pala namin.

"Yeaaahhh!"

"Let's get it on!" sigaw niya at pinaandar na ang bus.

Tahimik lamang ako habang nagiisip-isip.

Sa pgkakaalam ko, 3 stages ang pagcocompete-an namin. Ang Prumary stage, or ang first stage. Dito within the country pa muna ang kakalabanin namin. Next, ang Secondary stage, dito per continent na. At ang final stage o ang Tertiary stage dito ang Internatiinals na talaga. Each stage, may different challenges na dapat naming palagpasin. Just by the thought of it, I suggest myself to be brave enough.