bir bakışta yok olmak

benim adım bile yıkım

Ben alev yıldız babasının bazen prensesi bazen baş ağrısı bazen gurur kaynağı alevi. Babamla ilişkim hep karışıktı 1 hafta seviyorsa , övüyorsa 1 ay gömüyordu. Çok çalıştığı için ve benim okulum yüzünden çok görüşemiyorduk bu aralar. 17 yıllık hayatım boyunca babamla olan güzel anlarım çok azdır annem de aynı şekil de hatta daha kötü davranır bana ikisi de derslerim iyiyse çok severler beni herkese derslerimle birinciliğimle hava atarlar istediğimi alırlar ve bir sonra ki başarıyla kadar bok gibi davranırlar buna alıştığım için artık sorun etmiyorum. 

17 Mayıs 2013

- ''anne ojeni sürer misin lütfen''

- ''sürerim ama bir şartla'' dedi annem

- ''kabul hadi sür'' dedim

- ''şimdi sen bir abi ile konuşursan ojemi sana vereceğim''

- ''tamam ver konuşayım ''

annem telefonunu alıp geldi anlamadığım bir şeyler yapıp telefonu kulağına götürdü 

- ''alo... evet konuşacak seninle Samet.... tamam abartma kız burada''

- ''al bakalım kızım konuş abi ile''

- ''alo'' dedim çekingen bir sesle ben her şeyden utanan bir kızdım ilk kez tanımadığım biri ile konuşunca da utanıştım.

- ''merhaba prenses ben Samet senin adın ne ? ''

- ''merhaba ben de alev memnum oldum'' deyip anneme baktım yeter mi dercesine

- ''ben de memnun oldum fıstık'' dedikten sonra ''telefonu annene verir misin'' dediğinde anneme verdim. Annem telefonu alınca yatak odasına gitti ben de televizyonda ki çizgi diziyi izlemeye başladım bir kaç dk sonra annem elin de kopkoyu kırmızı bir oje ile geldi bu benim istediğim ojeydi sevinçle ellerimi çırptıktan sonra annemin boyuna sarılıp yanağını öptüm annem de beni öptükten sonra oturtturdu tırnaklarıma oje sürerken 

- ''Samet abiyle konuştuğunu baba dahil kimseye söylemek yok tamam mı kızım bu bizim aramızda ufak bir sır'' dedi  

annemin neden böyle dediğini anlamsam da kabul ettim sonuçta annem hep evimizin sırrı evde kalır derdi bu da annemle benim sırrım olduğuna göre ve bu sır evde oluştuğuna göre bu da evin sırrıydı kimseye söyleyemezdim yoksa annem kızardı ve annemin kızmasını hiç istemiyordum.

GÜNÜMÜZ  (8 Eylül 2024)

Aklıma gelen eski anıyla yüzüm de buruk bir tebessüm oluştu ama bu mutluluk tebessümü değildi bu çok saf olan altı yaşında ki halime acıma tebessümü idi küçücük bir kız çocuğunun oje sevgisi kullanılarak büyük bir yükün omuzlarına bırakılmasıydı. Annemin hiç düşünmeden daha küçücük bir çocuğun omuzlarına bıraktığı bu yük ilerde kızının hayatını bitiriyordu ama bu annemin hiç umurunda olmadı hiç bir zaman beni duymadı annem bana üç maymunu oyandı görmedi duymadı bilmedi ne bu yükün bana ağır geldiğini gördü ne ağlamalarımı duydu ne de hayatımın bu yük yüzünden çekilmez olduğunu bilmedi. Bana vicdan azabını bastırmak için alev adını verdi çünkü kendi ahırlarının yanma sebebini kendi olarak gördü ya da görülmesini sağlandı bunu üç kişi dışında kimse bilmiyor ben , annem , Mete dışında kimse annemin suçlu ya da suçlu olduğunu düşündüğünü bilmiyor. Dedim ya vicdan azabından kurtulmak için kızının adını alev koydu yakım ve yıkımı verdi kızına ama vicdanını rahatlatamadı kızına baktıkça aklına yangın geldi bana kötü davrandı dedemle konuştu bana kötü davrandı Mete ile konuştu bana kötü davrandı babamla kavga etti bana kötü davrandı ve böylece yüzlerce şey. Eğer ben şimdi hayattaysam beste sayesinde bulutlu bir gökyüzü olan hayatımı yıldızların , ayın , gezegenlerin ve nicelerinin olduğu bir gökyüzü yapmaya başladı şimdi tek eksik bir dünya beste benim güneşim eğer bir dünya bulursam güneş sistemim tamamlanacak tabi bir kaç gezegen boşta onları da halletmem gerek.