152:တယောက်တော့ ပါလာပြီကွ!

1.1K 191 22
                                    

Unicode

ဟဲကျင့် ဂိမ်းမကစားတာ သုံးနှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး ဖက်ထုပ်လေးကိုလည်း မတွေ့တာကြာပြီပင်။တကယ်ကြီး ဟဲကျင့်လည်းဖက်ထုပ်လေးကိုလွမ်းနေခဲ့တာပါပဲ။ ဂိမ်းထဲက ကလေးလေးတစ်ယောက်သာ ဖြစ်ပေမယ့်လည်း သူဂိမ်းထဲကမထွက်သွားခင် ဖက်ထုပ် လေးက ဖေဖေလို့ခေါ်ခဲ့တာကို တွေးမိတဲ့အချိန်တိုင်း ဝမ်းနည်းခဲ့ရသည်။ဟဲကျင့်ကချင်ယွီကိုမေးလိုက်သည်။

"မင်းအခုထိ ဂိမ်းထဲမှာရှိသေးတာလား?"

ဂိမ်းထဲက ထွက်သွားပြီးနောက် ဟဲကျင့်သည် သူ့ဦးထုပ်ကိုပင် မယူသွားကြောင်း ချင်ယွီက သတိရသွားသဖြင့် စောဒကတက်တော့သည်

"မင်းမှမရှိတာကို ငါကဂိမ်းထဲဝင်ပြီးဘာလုပ်ရမှာလဲ?အိမ်အလွတ်ကို စောင့်ရှောက်ဖို့?"

တကယ်တော့ ချင်ယွီကဂိမ်းထဲဝင်ဖို့တောင် အလွန်အလုပ်များနေခဲ့ပြီးတကယ်လို့ သူဝင်ခဲ့ရင်တောင် ဖက်ထုပ်လေးနဲ့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်နေရုံပဲရှိပြီး အဲ့ဒါကချင်ယွီကို ပိုပြီး ဝမ်းနည်းစေပါ၏။

ဟဲကျင့်က စကားထစ်ကာဖြင့် "မင်းအတွက် ဖက်ထုပ်လေးကမရှိနေပေးဘူးလား?"

အဲ့ဒါကိုတွေးမိသွားတော့ ချင်ယွီကဒေါသထွက် သွားပြီး

"မင်းက ဖက်ထုပ်လေးကိုအဲ့စကားတွေပြောပြီးထွက်သွားတာနဲ့ မင်းတာဝန်တွေကိုလွယ်လွယ်ထားသွားလို့ရတယ်လို့ထင်နေတာလား?ဒါက မင်းစကိုမစသင့်တဲ့ ကိစ္စကို အဆုံးသတ်သွားတာပဲကွ!"

ဟဲကျင့်: "!!!"  ချင်ယွီက သူဖက်ထုပ်လေးကိုပြောခဲ့တာတွေကိုသိတယ်လား?

ဟဲကျင့် တွေးနေတာတွေကို သူသိပုံပေါ်ပြီး

"ဖက်ထုပ်လေးမှာ အသံသွင်းတဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်ရှိတယ်ဆိုတာ မင်းမသိဘူးလား?"

"ငါ....ငါမသိဘူး..."

ဟဲကျင့်က အပြစ်ရှိစိတ်ကိုမခံစားပဲမနေနိုင်ခဲ့ချေ။သူအဲ့ဒါကိုတွေးပြီးနောက်မှာတော့ ထပ်ပြီးတောင်းပန်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။

"ငါတောင်းပန်ပါတယ်"

ချင်ယွီ က သက်ပြင်းချပြီး "မေ့လိုက်တော့ အတိတ် ကို ငါ ဂရုမစိုက်တော့ဘူးအနာဂတ်မှာသာငါ့ကိုပိုပြီးဂရုစိုက်ပေးဖို့သတိရနော်"

မင်းအွန်လိုင်းဖြစ်မယ့်အချိန်ကို စောင့်နေတယ်(ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now