Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
"Kaya hindi ko hinayaan ang sarili kong mapalapit sa'yo kasi alam kong darating ang araw na aalis ka rin, iiwan mo rin ako."
***
Malya's POV
"Hurry! Malya, hurry, please!" My brother shouted as he tried to stopped the armed men using his silencer.
Nanginginig akong pumasok sa taxi at panay sigaw sa pangalan niya. "Kuya! Tara na! Kuya, sumakay ka na!" Ngunit ganun na lang ang pagkakagulat ko nang bigla siyang yumukod upang magpantay ang tingin namin.
"You know you'll forever be my princess. I love you, Malya. Alagaan mo ang sarili mo." Napapikit ako nang halikan ni Kuya ang noo ko. "Manong, please lock the door. Wag mo siya hahayaang makalabas. At magpakalayo-layo kayo. I'll pay kahit ilan pa yan." Pagkausap ni Kuya sa driver ng taxi.
"WhatㅡKuya, no! Sasama ka sakin! H-Hindi ako papayag." Umiling-iling ako at umiiyak habang hinahawakan ng mahigpit ang kamay niya upang di siya maiwan. Napasigaw ako nang may nagpaputok sa banda namin.
"Go! Manong, go! Malya, take care." Agad niyang binaklas ang kamay ko at sinara ang pinto upang di ko siya mahawakan muli. I tried opening the door pero naka-lock.
"M-Manong, please open the door." Ngunit imbes na sundin ako ay pinaharurot ni Manong driver ang taxi paalis.
Lumingon ako sa likod at kitang-kita ko ang pakikipagbarilan ng Kuya ko sa mga lalaking armado. Humikbi ako ng humikbi dahil ayokong mawala sakin ang nag-iisa kong pamilya. My Kuya, My Kuya sacrificed himself just to save me. It's all my fault! Kung sana hindi ko siya nilabag, sana hindi mangyayari to! It's your fault, Malya!
"M-Ma'am?" Biglang sambit ni Manong kaya agad akong napalingon sa kanya. "Wala hong preno ang sasakyan. Kumapit po kayo ng maigi." Agad akong kinabahan sa narinig. Ngunit agad din akong napangiti. Kung mamamatay man ang Kuya ko, mas mabuting mamatay nalang din ako. Magkakasama parin kami. "Ma'am, hindi ko na po makontrol ang manobela. Pasensya po!" Nakita kong patungo na kami sa isang pangpang.
Agad kong pinikit ang mata ko. "Thank you, Manong." Mahinang usal ko hanggang sa naramdaman ko nalang ang paglipad ng sinasakyan ko sa ere kasabay ng pagkabagok ng ulo ko sa kung saan-saan bago nawalan ng malay.
***
Napaigik ako nang maramdaman ang sakit sa lahat ng parte ng katawan ko. "A-Ahh!" Singhap ko dahil halos di ko magawang igalaw ang mga paa at kamay ko.
