「Genetik」 - 『Countryhumans』

3-「Yeni Ev」

31 Mayıs 1945

     "Evimize hoş geldin, Demokratik Almanya!" dedi Sovyetler Birliği. Demokratik Almanya gülümsesin diye gülümsüyordu. Almanya ise ne tepki vereceğini bilemedi, donuk gibi görünüyordu. Kafasını öne eğdi. Burası ona tanıdık geliyordu. Evet, tanıdıktı. Burası beş yıl önce babasının bahsettiği o 'siyasi işler' için gittikleri evdi. Birkaç günlük yolculuğunun sonu burası mıydı? Oysaki Almanya farklı bir yer bekliyordu. Önünde beş yıl önce gördüğü üç kardeşten en büyüğü olan Sovyet Rusya "Ee, bizi özlemedin mi?" diye sordu Almanya'ya.

     Almanya kafasını kaldırdı ve "Özledim." diye mırıldandı.

     Rusya "O zaman neden bizi gördüğümüzde heyecanlanmıyorsun?" diye sordu.

     "Çünkü kafam çok karışık." dedi Almanya. "Hiçbir şey anlamadım. En son babam ölmüştü, yerde yatıyordu. Sonra bu adam beni alıp buraya getirdi. Biri bana nedenini açıklayabilir mi?"

     Sovyet bir an konuşma tarzını değiştirip agresif bir tavırla "O 'babam' dediğin herifin yaptıklarından bir haber misin sen?" diye sordu.

     Almanya, Sovyet'in bu konuşma tarzından rahatsız olduğu için biraz kekeleyerek "Ha-hayır, bir haber d-değilim." dedi. "Sadece, onun y-yaptıklarından haberdar olduğum için o-onun hakkındaki düşüncelerim biraz karmaşık. Kalabalıktan ve gürültülü ortamlardan bunalan biriydi, sessiz sakin ortamları daha çok severdi. Resme ilgiliydi, yetenekliydi de. Ayrıca çok sinirli bir adamdı, en ufak bir şeyde bile sinir krizi geçirirdi. Onu sinirlendirmemeye çalışıyorduk. Bazen sinirini bizden çıkartıp bizi dövüyordu. Genellikle kardeşimi döverdi. Buna rağmen onu severdik. Zaten bunları bizim iyiliğimiz için yapıyordu, değil mi?"

     Almanya'nın son dediğine kimse inanamadı. İyiliği için mi? Ukrayna "Ne demek iyiliği için yapıyordu?!" diye bağırdı. "Ben hayatımda hiç iyiliği için çocuğunu döven bir ebeveyn görmedim. Hem, sen bu durumda nasıl sesini çıkarmıyorsun? Keşke bunu daha önceden söyleseydin."

     "Bu bana normal geliyor." dedi Almanya. "Bir ara babama neden böyle yaptığını sormuştum, bana akıllanmam ve iyiliğim için yaptığını söyledi. Ayrıca, zamanla onun bizi dövmesine alıştık, biliyor musunuz? Alıştık."

     "Alışman normal değil işte." dedi Belarus. "Normal bir çocuksan bir ebeveynin sana şiddet uygulamasına sesini çıkarman gerek - belki başkalarına anlatamazsın, ama ona karşı sesini çıkarman gerek. Neyse, o öldü gitti. Artık güvendesin, tamam mı?"

     Almanya "Tamam." dedi ama hâlâ düşünüyordu. Sanki o sinir hastası olan babası daha iyi gibiydi. İçinden 'Keşke o ölmeseydi.' diyordu, onun yaptıklarını bilmesine rağmen.

     Sovyet "Sana bir isim daha koyalım." dedi Almanya'ya. "Doğu Almanya olsun. Olur mu?"

     Demokratik Almanya Sovyet'e dönüp "Neden 'Doğu'?" diye sordu.

     Sovyet "Çünkü sen Avrupa'nın doğu tarafındasın, konum olarak. Anladın mı?"

     Almanya evet anlamında başını salladı. Nedense bu sebep ona çok mantıklı gelmişti. "Olur. Bana Doğu deyin o zaman." dedi. Sonra "Odam nerede olacak?" diye sordu.

     Sovyet "Rusya ile aynı odadasın." dedi, sebepsizce gülümseyerek. "Bakmak ister misin?"

     Doğu Almanya "Gerek yok." dedi. "Zaten odasını hatırlıyorum. Benim merak ettiğim," dedikten sonra Belarus'a doğru döndü. "Belarus, senin sağ gözüne ne oldu?" diye sordu. "Neden sağ gözünü kapatmışsın?"