Ders bitikten sonra gene geldi yanıma. Kalemi geri getirdi.
"Teşekkür ederim"
"Rica ederim de işin bitti mi"
"Hehe buldum kalemimi"
Güldü. Çok tatlı gülüyordu ya da bana öyle geliyordu.
"Annen ne zaman gelicek senin"
"Yarın ne"
"Cuma"
"Cumartesi gelicek sabahtan"
"Hmmm"
"Hıhı"
"Ya diyorum ki acaba yarın birşeylermi yapsak"
"Hmm neden olmasın"
"Çıkarsın o zaman dışarıya"
"Bize gelirsin direk, evde otururuz"
"Tamam konuşuruz gene"
Sınıfta biz dışında iki kişi vardı. Sessizce oturuyorduk. Kaan beni izliyordu, o sırada sınıfın kapısı açıldı ve Ensar sınıfa girdi. O geldikten sonra tüm sessizlik bozuldu.
"Kaan kalk yerimden"
"Ensar çocuklaşma"
"Ecrin sen sus, ben Kaan'la konuşuyorum"
"Ensar şuan Ecrin'e çıkışmanın bi anlamı yok, senin sorunun benimle"
"Tamam sorunu biliyorsan kalk o zaman hadi, neyi bekliyorsun"
"Tamam, tamam kalkıyorum bu sefer böyle olsun"
"Ya bıraksana, korkuyorum senden demiyor da böyle olsun diyor"
Kaan'ın öfkesi gözlerine yansımıştı. Bir evde yangın çıksa bu Kaan'ın gözlerinden olurdu. Çok sinirlenmişti. Ensar'ında amacı buydu zaten ve amacına ulaşmıştı.
"Ensar ADAM OL"
"SEN Mİ DİYORSUN BUNU, ARKADAŞININ SEVDİĞİ KIZLA ÇIKAN ADAMMI DİYOR BUNU?"
"NE ARKADAŞI BE, BİZ SİZDEN NEFRET EDİYORDUK DAHA DÜNE KADAR, SEN NE ARKADAŞLIŞINDAN BAHSEDİYORSUN"
"AHAHAH GÜLEYİM"
Kaan bi anda Ensar'a yumruğu yapıştırdı. Haklı yere vurmuştu ama anlık bende şok olmuştum çünkü Kaan'dan beklemezdim.
"AY, ARKADAŞLAR Bİ AYRILIN YA"
İkiside sessizliğe büründü, ikisinin de gözleri üzerimdeydi.
"KAAN SEN NAPIYORSUN"
Diyerek üstüne yürüdü Kaan'ın.
"Dur Ensar DUR"
Ensar hiçbirşey duymaz olmuştu Kaan'ı ani bir hızla duvara ittirdi. Kaan'dan çok benim canım yanmıştı. Tam duvara sıkıştırmış bağırırken sınıfa Eymen, Beren, Zeynep girdi.
Hepsi şok içinde kalmıştı olanlardan habersizlerdi.
Eymen anlık aralarına girerek ayırdı onları ve konuşmaya başladı.
"Ya arkadaşlar siz napıyorsunuz"
Kaan çok yorulmuş bir şekilde ve nefes nefese konuşmaya başladı.
"Sen onu şu arkadaşına sor, mal mal konuşuyor"
"Noluyor Ensar burda"
"Ya bi siktirin gidin amınakoyım"
Diyerek sınıftan çıktı Ensar. Kaan arkasından küfür savurdu.
"Ecrin anlat ne oluyor burda"
"Ya Ensar işte hep aynı şeyler"
"Hala mı o konu Ya yeter bi bitsin artık"
"Of harbiden ya"
Kaan hala nefes nefeseydi.
"Ecrin sende oturma şu çocukla valla en sonu kötü olucak"
"Kaan napabilirim"
"Başka zaman yer değiştiriyordun şimdi de değiştir çok mu zor"
"Kaan şuan bunu mu düşünüyorsun"
"EVET BUNU DÜŞÜNÜYORUM ECRİN"
"Bağırma"
Biz böyle tartışırken diğerleri girdi araya.
"Ecrin sen benim yanıma gel Emre, Ensar'ın yanına geçer"
"Heh işte bak nasıl çözüm bulunuyor istesen sende bulurdun Ecrin"
"Ya Kaan"
"Ne Ecrin ne"
Sessiz kaldım. Kaan tam kapıya yöneldi arkasından hızla yanına gittim.
"Dur, böyle dargın mı gideceksin"
"Evet böyle dargın gidicem"
"Kaan lütfen yapma böyle"
"Gel benimle"
