Tenefüs bitmiş dersler başlamıştı aklımda hala o vardı. Konuşamıyorum derken ne demek istemişti? Veya neden içe kapanıktı?
Önümdeki defterden bir sayfa açmış kafam gene çorba olmuş bir şekilde sayfayı karalıyordum, en arka sağ tarafta yüzümü duvara dönmüş sınıfla iletişimi tamamen kesmiş bir şekilde. Ensar arkadan sessizce gelip.
"Gene ne var o kafanda"
Tırsmıştım, sessizce gelmiş kuşağına kısık bir sesle konuşmuştu. Sıçradım.
"Korkuttum mu?"
"Yo, yani yok kafam biraz salgında sen gelince öyle bi anda oldu"
"Ne düşünüyorsun"
"Hiç, hiçbirşey"
"Birşey kafana takılmış belliki. Sen kafanı kurcalayan problemler olduğu zamanlar açarsın bu sayfayı"
"Oralara çok girmesek daha iyi olur"
Hoca araya girdi.
"Ensar oğlum kendi yerine geç"
Zaten salmıştı bizi, ders işlemiyorduk ama çok takıntılı olduğu için terletecek karışıyordu. Kimse konuşmasın istiyordu.
"Hocam burası boştu o yüzden geçtim"
"Keşke geçerken de sorsaydın evladım"
"Kusura bakmayın hocam"
O yerine geçti bende deftere ve kafamdaki düşüncelere geri döndüm. Zile 5 dakika vardı. Çorba olan kafam ve ben başbaşa kalmıştık herzamanki gibi.
Zil çaldı.
"Ecrin hadi askim gel dışarı çıkalım"
"Yok kanka ben gelmicem siz gidin"
"Niyee"
Ona Kaan'ın gelme ihtimali var onu beklicem diyemezdim ne kadar yakınım da olsa sanırım buna hazır değildim. Yani sonuçta çocuk benimle daha doğru düzgün arladaş Nil'e değildi.
"Öylee, ee şey dicem zeynepim bana su alabilirmisin"
"Tabikiii"
"Al cüzdanımdan para"
"Bende var benden alırım"
"Tamam saol askim"
Zeynep'le sürekli askim derdik birbirimize.
O gitti bende kapının karşısında duran peteğe geçtim öğretmen masasını kendime çekip peteğe oturup ayaklarımı masaya koyup kendimi sabitledim. Beklemeye başladım.
"Yedi saniye sonra gelicek"
İç sesim susmadı.
"7-6-5-4-3-2-1 ve geldi"
Evet tam yedi saniye sonra geldi.
"Selam"
"Selam"
"Beni mi bekliyordun"
"Yo seni niye bekleyeyim. Sen benim içinmi geldin"
"Yo ben niye senin için geleyim"
Sessizlik.
Anlamadık sanki. Noluyor bana ya ben bu çocuğa aşık mı oluyorum? noluyor?
Yanıma geldi ve oda kapıya döndü.
Modu geçen tenefüsteki halinden biraz daha kötü gibiydi.
"Noldu moralin bozuk sanki"
"Yok yaa klasik ben alışırsın bu hallerime"
Küçük bir tebessüm ettim.
"Niye dışarı çıkmadın"
"Bilmem canım istemedi"
"Canın istemedi. Bu arada konuşmak istemezsen söyle gidebilirim yani aynı durumdayız anlarım seni de"
"Yok sorun değil benim için sen istersen gidebilirsin ama"
"Benim için de sorun değil"
Sessizlik.
Nöbetçi öğrenci sınıfa girdi ve
"Ecrin Özcan burda mı?"
"Evet benim"
"Filiz hoca seni öğretmenler odasında bekliyor"
"Tamam hemen geliyorum"
Konuşma sınavının sonucunu söylicekti muhtemelen. Nöbetçi öğrenci gitti tekrar biz kaldık.
"Ne için çağırıyor"
"Sınav sonucu sanırım"
"Ne sınavı"
"Şu değişim öğrenci şeyi varya onun için"
"Hee gidicekmisin"
"Birazdan belli olucak. Görüşürüz"
"Görüşürüz"
Sınıftan çıktım ve minik bir heyecanla hocanın yanına gittim.
"Hocam beni çağırmışsınız"
"Heh Ecrin sen Recep hocanın odasına geç geliyorum hemen sonucuna bakıcaz"
"Tamamdır hocam"
Recep hoca müdür yardımcısıydı ve hemen onun odasına geçtim masanın önündeki koltuğa oturdum. Ardımdan Recep hoca ve Filiz hoca içeri girdiler kapıyı kapatıp bilgisayarın başına geçtiler.
Recep hoca bilgileri girdi.
"Heyecan varmı"
"Var hocam"
"Sonuç nasıl sence"
"Eğer Emirhan geçmediyse giderim hocam"
"Emirhan"
Recep hoca hatırlamaya çalıştı.
"Hocam sarışın olan uzun boylu"
"Heehh tamam hatırladım"
Filiz hoca girdi araya.
"O kaybetti az önce baktık onada"
"Sistem çok yavaş hocam ya"
"Recep hocam bide diğer bilgisayardan deneyelim"
Diğer bilgisayara geçtiler benim heyecan gittikçe artmaya başladı.
Yaklaşık beş dakika bekledik sistemin açılmasını ve açıldı.
"Ecrin"
Ben görmüyordum ekranı Recep hoca bana bir bakış attı.
"Olmamışmı hocam"
"Olmuşş gidiyorsun"
O anki heyecenla ne yaptığımı bilmiyorum ama mutluydum.
Biraz hocalarla konuşup kantine gittim. Girerken Kaan'la görlerimiz kesişti hiç oralı olmayıp bizimkilerin yanına gittim.
"Kazandım GİDİYORUM ARKADAŞLAR"
Birazcık bağırmış olabilirim herkes bize döndü baktı.
"Ne Ecrin ciddimisinn aferim benim askımaa" Zeynep gurur duyuyordu başarımla.
"Yaaa ama yaa üzüldüm şimdi sen bu sene bizimle olamicakmısın?"
"Ah Beren yaa 12'de birlikte olucazz üzülecek birşey yokki"
"Ne bilim içim kötü oldu"
Bakmayın benimde böyle konuştuğuma o an bi mod değişimi yaşadım düşününce benimde hiç içime sinmedi ama geleceğim için yapmam gerekiyordu.
"Aramızdan bi pozitif ayrılıyor"
"Ensar deme şöyle ağlicam şimdi"
"Tamam ağlama demem"
Ensarda ayrı bişeydi çok iyi bi çocuktu hep iyiliğimi istiyordu bana birşey olsun istemiyordu üzüldüğümde Zeynep gibi yanımda duruyordu.
"Eee Eymen sen birşey demicekmisin"
"Ne diyebilirim ki gidiyorsun"
Sevinmiş gibi görünsek de aslında içimiz kötüydü.
Gözlerimi kantinde gezindirmeye başladım Kaan hala burdamı diye yoklamaktı sanırım tek amacım.
Sola baktım yoktu, karşıya baktım yoktu, sağ tarafa kafamı çevirdim ve beni izliyordu göz göze geldik gözlerini kaçıran kişi ben oldum utanmıştım çünkü. Beş altı saniye sonra yanımıza geliyor olduklarını gördüm.
Berat konuşmaya başladı. Bu gruptaki kimseyi değil de Kaan hariç kimseyi sevmiyordum sanırım.
"Vay vay vayy Ecrin gidiyorsun demek"
"Aynen"
"Ensar sana mı dedik sen ne giriyon araya"
Ensar'ın gözlerinden ateş çıkıyordu yani o ateşi görebiliyordum. Hiç yüzünü onlara çevirme haraketinde bulunmadan direk önüne bakarak konuşmaya devam etti.
"Ecrin konuşmak istemedi ben söyledim"
"Nerden biliyorsun konuşmak istemediğini"
"Sanane oğlum sen işine baksana"
"Bakmazsam nolur"
Ensar elini masaya vurarak sert bir kalkış yaptı. Daha fazla bunları izleyemezdim.
"Ensar dur sakin ol biraz"
"Bak Ecrin konuşmak istiyor demekki"
"Ecrin ne diyorsun sen çocuğun davranışları görmüyon mu?"
Ensar banada çıkıştı ama yaptığım yanlış birşey değildi ki"
"Ensar kavga gerektiren birşey yok ortada niye sert çıkışıyorsun ki"
"Kız haklı bu arada"
Gene bu Kaan'ların gruptan Mami dediğimiz çocuk girdi araya.
"Sende her boka karışma"
"Ben naptım şuan"
"Tamam Mami kes"
"Ensarr SAKİN DAVRAN"
"Ecrin sen karışma"
Kaan'dan hiç beklemediğim bir şekilde araya girme geldi.
"Ensar fazla yükseldin bağırma"
"Sen hangi hakla bu Koza böyle davranıyorsun korumaya falan çalışıyorsun"
"Sevgilim hakkıyla anladınmı Berat"
Ne ne diyordu bu çocuk biz arkadaştık.
Ortamda büyük bir sessizlik oluştu bizim grupta karşı grupta şaşkındı çünkü bizim aramızda birşey olmadığını düşünüyorlardı ve öyleydi de zaten, o sessizlikte Kaan'a baktım kafasında birsürü düşünce vardı, bunu hissedebiliyordum. Ortamdan hızlı adamlarla ayrıldım nefesi kesilmişti bu yalandı ve benim yalanları sevmediğimi Ensarda çok iyi biliyordu. En anlamsızı da niye böyle birşey demişti.
Kantinden çıkıp okul bahçesinin en sessiz olan yerine geçtim balkon gibiydi çimenliklerin olduğu alan betonun üzerine oturdum, bahçeye arkamı döndüm, cebimden kulaklığımı çıkarttım ama eksikti telefonlar toplandığı için şarkı açamadım. Sessizliğe ayak uydurdum, düşünmeye devam ettim. Çorba olan kafam artık kaynıyordu. Genelede çorba kaynayınca altı kapatılır ama benimki kaynamaya devam ederdi.
Sessizlik.
Zil çaldı.
Ders başladı.
Aradan 10 dakika geçti.
Derse girmedim hala dışarıdaydım.
Adım sesleri.
Arkamı döndüm ve bu kişi Kaan'dı.
Morali çok bozuktu beni izliyordu.
"Sen, sen derse girmedin mi?"
"Hayır girmedim"
Sesi titriyordu.
"Neden peki"
"Kafam çok karıştı yapboz parçaları var birbirini tamamlamıyor"
"Ney bunlar"
"Sen"
Ben mi?
"Nasıl... Anlamadım"
"Siz Ensar'la sevgilimisiniz?"
Niye bunu sordu bana şuan.
"..."
"Niye sustun"
"Hayır değiliz"
"Eminmisin"
"Eminim"
"Niye öyle dedi o zaman az önce"
"Bende bilmiyorum nedenine anlam veremiyorum, çünkü onu arkadaşım olarak görüyordum yani böyle birşeyin oluru aklımın ucundan bile geçmemişti"
"Gidiyormuşsun"
"Evet gidiyorum"
"Seni mi seviyor o çocuk"
"Arkadaşız"
"Peki"
Buna takılmış olması sorması garip geldi ama hoşuma da gitti.
"Niye sordun"
"Merak"
Merak dedi ve kalkıp gitti asık bir suratla.
Fırtınalar zorluklarımızdı...
Okuduğun için teşekkür ederimm🥰 bir sonraki bölüm hazırlık aşamasındadır...
Oylamayı unutmayın, aralara da yorum ekleyebilirsinizzz.
