Gözümü açtığımda okulun revirinde yatıyordum. Gözlerimi tavandan aşağıya kaydırdığımda karşımda birtek Ensar vardı.
Gözlerim puslu görüyordu.
"E-e-ensar"
"Ah Ecrin" diyerek hemen oturduğu yerden kalktı.
"Ne oldu bana gene ya"
"Yok Ecrin bayıldın sadece birşey yok, gayet iyisin"
Sessizlik...
"O kızlaydı"
"Kim"
"Kaan o kızlaydı"
"O kız kim"
"Yeni gelen kızla"
"Arkadaşıdır, be bişey olmaz takma sen onu şimdi" dedi.
"Şuan önemli olan sensin" diyerek tamamladı.
Sözünü dinleyecektim. Artık yapıcak birşey yoktu olan olucaktı ve Kaan'la da konusmayacaktım. Benim yanıma gelmek yerine o kızın yanına gidişi ağır gelmişti.
Yavaşça kollarımdan destek alarak yattığım sedyede oturur pozisyona geldim. Başımın dönmesiyle haraketlerimi daha da yavaşlattım.
"Dur Ecrin dur" dedi Ensar ve koluma girdi yavaşça.
Sonra ayağa kalkmama yardımcı oldu. Ve yavaşça ayağa kalktım.
Kalkınca başımın dönmesiyle yürümekte zorlandım ama Ensar'ın beni desteklemesi ile toparlamam kolay olmuştu.
"Tamam saol Ensar bundan sonrasını kendim gidebilirim." dedim ve kolumu onun elinden kurtardım.
Sonra arkama bakmadan yürümeye devam ettim. Yavaş yavaş yürüyordum. Ta ki koridorun başında Kaan'ı görmeden önce.
Onu gördükten sonra adımlarımı hızlandırdım ve hemen merdivenden çıkmaya başladım.
"Ecrin, Ecrin bekle"
Arkamdan seslenişini duymamazlıktan geldim ve merdivenlerde hiç durmadan çıkmaya devam ettim. Ta ki başım dönene kadar.
Kendimi kötü hissedip merdivenlerin kenarına tutundum. Ve bekledim.
"Ecrin sana dur diyorum, bi dinle"
Hiçbirşey söylemeyince o da kötü olduğumu anladı ve panikledi.
"Ecrin iyi misin"
"He iyiyim Kaan" diye çıkıştım, bağırdım.
Sanki iyi gibi bir halim vardı. Salak salak konuşuyordu.
"Yürü sınıfa çıkartayım seni"
Kendime geldim o an. Ne durumda olduğumun farkındaydım.
"Gerek yok Kaan, bu saatten sonra senin yardımına hiç ihtiyacım yok"
"Niye böyle diyorsun Ecrin"
"Soruyormusun bide, allah aşkına"
"Ecrin anlatırmısın ne bu tavır"
Anlatırmıymışım, neymiş bu tavır.
"Herşey ortada bence Kaan ama sen görmüyorsun"
"Pardon da ortada olan ney"
"Senin Ecre denen kızla samimiyetin, sabah kız 'belki ben bu çocuğa aşığıdır' diyor sen öğlen benim yanımda olmak varken onunla oluyorsun, sence normal mi bu"
"Nasıl yani s-sen-"
"Evet ben sizi gördüm"
"Bu yüzden mi bu haldesin"
"Ya bi siktir git amk sanki çok umrundaymış gibi"
Bi baktı ve beni süzdü kızmıştı ama umrumda da değildi.
"İyi ama Ecrin sende çok kıskanıyorsun"
"Sence de bu çok normal değil mi"
"Hayır değil"
"Nasıl değil Kaan"
"Ecrin biz sadece konuşuyoruz yani sevgili değiliz hadi olsak neyse ama yani"
"Tamam Kaan o zaman birdahaki karşıma çıkma, başlamadan bitsin"
Ben yoluma devam etmeye yönelirken beni tuttu.
"Nasıl yani bu kadar kolay mı"
"Bu durumda iken evet, bu kadar kolay hadi Allah'a emanet"
