S7VEN (La Familia Kingpin Series #1)

61. Cold Shoulder. Warm Hearts.

SANTY

    I HATE HIM and myself.

    Limang katagang hindi ko sukat akalaing mababanggit o maipagsasama sa iisang pangungusap. But as I look farther at the expanse of our master's bedroom, those words bite me down to my bones. The raging storm inside me didn't calm a bit. Worst, it became a full-blown category-five hurricane.

    Nangangatog ang tuhod na bumaling ako kay Chinnie.

    "Paki ulit nga ang sinabi ng amo mo."

    "Señora."

    "Chinnie, paki ulit," matigas kong utos. Saglit na nilingon ang tauhan.

    Malikot ang mga mata nito't tinakasan ng dugo ang mukha. Hindi kaila sa mga staff ni Seven ang gulo sa pagitan namin. They' ve been walking on eggshells around my husbnad for atleast a week now. Ang hindi niya mailabas na galit sa akin ay sa mga tauhan niya ibinubunton.

    "Ahm...bawal raw ho kayo sa lahat ng kuwarto maliban rito sa master's bedroom."

    Napa ungol ako't sinapo ang noo. Siyempre ganito ang iaasal niya sa iniutos ko, excpected ko na iyon pero nagulat pa rin ako. Part of me hoped that after that incident yesterday, bahagya nang mababawasan ang pagiging intense nito. But boy, I was all wrong. Seven took the whole possesive attitude in a whole new level.

    Nahahapong nasapo ko ang noo. Kagagaling ko lang sa labas. Dinalaw ko kasi ang site ng ipinapagawang flower shop slash bookshop na siyang regalo sa akin ni Seven few weeks ago. Ayaw ko sanang ituloy pa iyon but then a small voice keeps nagging inside me to push the project and set aside my anger. Maybe, it's the bookish that do the talking kaya pangalawang araw ko nang pumupunta roon. Kailangan ko rin ng distraction mula sa lahat ng nangyayari sa buhay ko at kay Seven.

    "Where is he?"

    "S-sa opisina ho."

    Mabilis akong umikot, malalaki ang hakbang na lumabas ng k'warto. Nagpupuyos ang dibdib ko sa sobrang galit kay Seven habang binabagtas ko ang mahabang pasilyo sa ikalawang palapag ng mansyon. Nakadagdag pa sa galit ko ang kaalamang karamihan sa mga pintong sinubukan kong buksan ay pawang mga naka kandado.

    The asshole locked it all.

    "Señora Santy," pigil ni Chinnie sa 'kin habang sinusubukan kong buksan ang isa sa mga nadaanang guest rooms ng mansion.

    Hindi ko pinansin ang dalaga,patuloy lang ako sa ginagawa. In my mind, ilang beses ko ng namura ang asawa. How could he be this cruel and dense? Can't he at least hear me out bago siya manira ng mga gamit?

    Natigilan ako saglit nang maramdamang lumuwag ang seradura. I pushed it and gasped.

    "What the?! Good Lord!" Tutop ang bibig na bulalas ko.

    Slowly, I moved inside and took in the mayhem. Well, that's the only light way to describe its condition. Sira ang mga cabinets, basag ang TV at nagkalat ang mga bubog sa sahig. Tila may isang mabangis na hayup ang nag amok roon. Lahat ng nadaanan, wasak. Ganito rin kaya ang sinapit ng ibang kuwarto mula sa kamay ng asawa kong hudyo?

    "Keys, Chinnie."

    My assistant was shocked when I turned around and held my right palm between us.

    "W-wala ho sa akin o kay papa ang susi, Señora."

    "What?"

    Nang makita kong seryoso ang dalaga, tuluyan na akong napasandal sa hamba ng pintuan. Oh boy, how I loathe this feeling that I hate his savageness and the caveman in him. But more importantly, I hate the fact that despite everything that's going on between us, I still love the man. There's no denying that. Utterly and incandescently. Seems that the line between love and hate is really thin.