S7VEN (La Familia Kingpin Series #1)

Special Chapter 2

SEVEN

MY chest tightens as the beautiful girl before I smile. A warm feeling I'm so familiar with engulfs me. Instantly, my lips tugged upward. Love shines in my eyes for the human who's eyeing me with curiosity.

"Palagi kang istorbo. Give me five minutes and we'll have our date."

Naiiling na ipinagpatuloy ko ang ginagawa bago pa ako bumigay nang tuluyan sa napakalaking patibong ng buhay ko. A pair of amber eyes that's swarming with innocence. May mainit na kamay na humaplos sa puso ko. I lean forward and kissed her head. I'm transfixed, inlove.

"I'll be quick. Promise."

I was securing the padded waist belt around me when I felt someone tagging my tie. Natigil ang kamay ko sa ere. Mukhang makikipag tag of war na naman ako sa isang 'to.

"Hey. We had an agreement, you'll behave. Wala na 'kong time magpalit ng tie and we both know I need to be dressed to nines for this ocassion," hinila ko ang kurbata mula sa kamay nito and wagged my finger at her.

She pouts. Nanubig ang mag mata nito't nagsimulang humikbi, talo ko pa ang sinikmuraan sa nakita. I groaned.

"Jesus. Fine. Fine. You can have my tie. Heto na."

Iiling-iling na hinubad ko iyon at inaabot sa kaharap. She shrieked and happily grabbed my brand new Loius Vuitton tie. Ilang kurabata ko na ba ang pinagdiskitahan nito? Aaminin kong iyon ang pinaka masayang tunog na naririnig ko sa tanang buhay ko. Aside from Santy's moans and laughters, of course.

I pulled a long breath and concentrated on my task at hand. Pasimple kong sinipat ang Panerai, I only have thirty minutes para makarating sa venue kung saan mag de-deliver ng speech ang asawa ko. I wouldn't miss it for the world. Today, she'll accept one of the prestigious award in the business world as the Top Young Female Entrepreneur and she'll deliver a speech after. Ang speech na ilang araw at gabi niyang pinagpuyatan.

"You'll stay quiet, okay? Ayaw nating maistorbo siya. Alam mo naman ang nagiging reaksiyon noon kapag nakikita ka." Patuloy ko habang ini-isa isa ang mga straps na malapit nang magsala-salabat sa katawan ko.

"Damn. Ba't mas madali pang mag assemble ng baril kaysa rito?"

I've done tis several times pero parati nagkakamali ako ng pagsusuot ng strap. Lalo na ngayong kapos ako sa oras. Ewan ko ba kung bakit sa dinami-dami ng araw na maghuhurementado si Otto ngayon pa talaga. Kailangan ko muna tuloy gampanan ang pagiging kuya at don. Kung 'di lang imporatante ang lakad ko, nakatikim sa akin ang kapatid kong iyon.

Siete, focus. Male-late ka. Mahirap magtampo si Santy. Bukod sa magastos, masakit pa sa puson.

Napangiti ako nang muling maalala ang huling beses na 'di ako inimik ng asawa. Napilitan akong matulog ng tatlong araw sa room ng kambal. That was because I was ten minutes late for our anniversary dinner.

"Pull the right strap then the left. Secure at the shoulders. Check both sides. Okay. All good."

I was about to secure the last strap on my shoulders when my phone rang. Umungol ako nang makita ang pangalan ni Shamie sa screen. Ngayon pa talaga naisipan ng kulukoy na 'to ang makipag videocall sa 'kin.

Balewalang sinagot ko iyon habang nakayuko sa dibdib ko. I'm still figuring out where the shit I'm wrong with this pain in the ass thing.

"Bilisan mong gago ka–"

"Daddy, what's gago?"

Shit. Umakyat lahat ng dugo sa ulo ko pagkarinig sa bibong boses ng panganay ko.