S7VEN (La Familia Kingpin Series #1)

60.Impasse

MATURED CONTENT AHEAD. MAY CONTAIN SALACIOUS SCENES AND EXPLICIT WORDS THAT MAY BE HARMFUL AND DISTURBING TO SOME READERS. IT IS INTENDED FOR MATURE READERS ONLY. DISCRETION IS ADVISED.

SANTY

  I WAKE UP with the devil on my side. Or, what's left of him? That uniquely musky scent mixed with a tinge of spice and sandalwood hung in the air and I groaned. Instantly, I clenched my thighs together but my head is already castigating my raging hormones.

  Jesus! Galit ako sa tao pero ba't mas lumala yata ang nararamdaman kong pagnanasa para sa asawa everytime na nasa malapit lang ito? Kagaya ngayon. Amoy pa lang ni Seven para na akong baliw na naglalaway dito. I totally forgot the nightmare that I'm trying to escape.

  "It's the hormones, Santy," bulong ko habang kinukusot ang mga mata.  Dapat ko bang ipagpasalamat na naalimpungatan ako? Napalatak ako nang wala sa oras nang mapagtantong masyadong mild ang salitang panaginip para i-describe ang lahat ng pangyayari tuwing ipipikit ko ang mga mata.

  Bigla kong naidilat ang mga mata't tulalang napatitig sa kisame. My mother's lifeless body, Ritchie's sorrowful look...fire and sands, a mountain of it. Lahat iyon sabay-sabay na inaatake ako tuwing sasapit na ang gabi. Tila mga salot ang mga iyon na unti-unting winawasak ang katinuan at katatagan ko sa paglipas ng mga araw.

   Yesterday, Seven forced me to see a pyschologist kahit pa anong tanggi at pagdadahilan ko. I stayed in our room in the hopes that he'll let go of the topic. But Seven will awlays be Seven– impossible. Nagulat na lang akong nasa labas na ng kuwarto namin si Chinnie kasama ang isang kilalang doktor. Wala akong nagawa kung hindi ang magpatianod sa gusto ng asawa. I spent an hour fidgeting and deflecting. But the good doctor– Dra. Ramirez, let me have my way. Kaya naman di ko namalayang nagku-kwento na pala ako rito ng mga ilang pangyayari noong kabataan ko.

  After two hours with her, hindi ko halos maidilat ang mga mata but I'm strangely relieved. It appears that I'm experiencing PTSD. The recurring flashbacks coupled with nightmares are the symptoms. Though, hindi naman daw malala at understandable dahil sa mga pinagdaanan ko. Marami pa siyang sinabi pero isa lang ang tumatak sa 'kin, talking to someone will help me. I was wondering if it's a subtle way of saying I should start putting down my walls and talking to Seven.

  Ang balak ko pa sanang pagmuni-muni'y naistorbo nang biglang mahagip ng ilong ko ang ginagamit na pabango ng asawa. Mabilis akong napakurap ng mga mata't napabalikwas ng bangon. Tutop ang bibig, lakad-takbo kong tinahak ang direksiyon ng bayno.

  "Santy? Are you alright?" Seven anxiously asked me.                  

  I ignore my husband who's impeccably dress in suits sans the coat. Mas lalo kong binilisan ang mga hakbang at 'di pa man lumalapat ang pang upo ko sa marmol na sahig ng banyo, dumuduwal na ako sa bowl. Ibinuhos kong lahat ng laman ng sikmura ko, or the lack of it. Ilang araw na kasi akong walang ganang kumain at pagdating naman ng umaga'y isusuka ko lang din kung anuman ang pinilit kong ilaman sa tiyan ko nang nagdaang gabi. Seems that moning sickness got the better of me. Nanghihinang niyakap ko ang bowl, may ilang butil ng pawis ang namuo sa noo ko.

  Nang akala ko'y wala na akong mailalabas pa saka muling kumalam ang tiyan ko kasabay ng pag ikot ng aking paningin. I puke acid in a not so gracious way then grabbed the rim of the bowl as if my life depends on it.

  "Hey. It's okay, angel. Ilabas mo lang lahat 'yan. Nahihilo ka ba?" Seven's voice soothed me in an unfathomable way. He's gently rubbing my back as I continue to call for the gods of whatever.

  Panay ang bulong nito sa 'kin habang masuyong pinararaanan ng kamay ang likod ko. He keeps on telling me its okay and that he got me. My taut shouders started to relax with his words. Nanatili kami sa ganoong ayos ng ilang saglit. I'm a puddle of mess in the floor while he's like my rock and balm at the same time. But no matter how hard he try to mask it, it always hang in the air. Seven's distraught with my whole predicament.