S7VEN (La Familia Kingpin Series #1)

31. After Shock

SANTY

Rain enabled and granted the safe passage of life. It's a lie. Katotohanang naghuhumiyaw sa 'kin habang nakatulala ako sa duguang katawan ni Ate Ada. The smell of must and earth attacked my nose mingled with iron. I flinched.

Blood.

Heart racing, I watched as blood gushed through my sister's slammed body. Tiny droplets joined the pool around me that glows as the light from the lone fluorescent bulb shone through it. Hilam ang luhang niyuko ko ang maliliit kong mga kamay at lalo akong nanginig nang makitang maging iyon ay puro dugo.

"A-ate...," with my trembling hands I felt her cheek. It was cold as ice.

Tarantang kinapa ko ang leeg n'ya at lalo bumilis ang tibok ng puso ko nang maramdamang malamig din iyon. Nanginginig ang buong katawan na kinalong ko ang ulo ni Ate Ada saka niyakap iyon. Kapag nilalamig ako noon, ganoon ang ginagawa n'ya. Kaya alam kong eepekto iyon at 'pag mulat ng mata n'ya, I know she'll be proud of what I did.

"Hija. Tara."

Marahas akong umiling sa mamang nakatayo sa tapat ko.

"A-te Ada," hindi ko inalis sa ate ang paningin ko. Kahit nang pilit kalasin ng matangkad na mama ang mga kamay ko sa mahigpit na pagkakayap kay ate'y 'di ako nagpatinag.

"P-lease. A-te, gising k-kana uuwi na tayo. Ate, please! Gising na..." bahaw kong pakiusap. Pero katulad kanina, wala pa din itong malay. Nanatili itong nakapikit at tila bingi sa lahat ng sinasabi ko.

Lalo akong nataranta nang makitang 'di tumitigil ang pag agos ng dugo mula sa tagiliran n'ya. Gusto kong pumalahaw ng iyak pero pinigilan ko ang sarili, I need to do something. Gamit ang kanang palad, itinakip ko iyon sa tagiliran ni Ate Ada. Nakikita ko sa TV na ganoon ang ginagawa, baka kapag nag stop ang dugo magigising na s'ya.

I smiled when I felt her hand moved and hugged me.

"Ate, gising ka na!"

"Santy."

Sa tuwa'y niyakap ko nang mahigpit ang duguang katawan ng kapatid pero unti-unting nawala ang ngiti ko nang maramdamang humigpit ang yakap ni Ate Ada sa 'kin. Halos madurog ang dibdib ko. This was wrong 'cause she's still cold. She should be warm as sunshine.

"A-ate, wait... I can't breathe," I croaked.

"Tama lang 'yon, Santy. You're the reason why I'm dead. All you know in life is to kill the people you love. Seven will be next."

I shudder upon hearing my husband's name.

"No. Please...stop!"

How did she even know his name?

"Die bitch. Die!" Hiyaw nito saka ako sinakal sa leeg.

Napasigaw ako't ubod lakas siyang tinulak. When I saw her face, it contorted into something vicious. She's like a beastly monster with crimson eyes, ready to devour me.

"Die!'

I shook my head vehemently, I wanted to scream but my vocal cords seemed to malfunction as of the moment. With so much effort, I moved backward, my hand still on my throbbing throat. She's not my Ate Ada dahil never akong sasaktan ng ate. This was once again one awful nightmare.

"H-help..!" Sigaw ko nang may biglang sumunggab sa paa ko.

Tuluyan na kong nabuwal sa malamig na sahig at may isang makapal na usok ang bumalot sa buong paligid ko. Habol ang hiningang itinukod ko ang mga kamay at pilit na tumayo. I need to get up and get the hell out of here. Saka ko narinig ang boses na 'yon. It gave me chills, suddenly I regretted speaking. The voice was eerily familiar and a single thought invaded my mind. They're after me.