Yer yer +18 sahneler içermektedir
Gönlüm düşse bile o kız benim yokluğuma sadık kalabilecek miydi? beni ben olmadanda sevebilecek miydi? bunca şeye göğüs gerebilecek miydi? Asker yolu gözlemeyi kabul edecekmiydi?
"Yarayı iyi sarsanda muhtemelen yara...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu gün yedinci ayımızdı. Amcam şehit düşeli, yokluğuna alışmam zaman almıştı. Alışamamıştım daha ama güçlü durmalıydım bebeğim için, sevdiğim için.
Bu gün Savaş görevden dönüyordu, kendi evimize taşınmıştık. bir çok şeyi hallederken bazı şeyler aksamıştı misal evlilik, nikah gibi. Ben onu bi ömür beklemiştim şimdide beklerdim, sorun değildi bu konu benim için ama çevremiz oldukça tepkiliydi en azından bir imam nikahı yapmamızı söylüyorlardı.
Hava karardığında Savaş'ın gelmesine az kaldığını anlamıştım. Yemekleri masaya koyduğumda karnımdaki tekmeler artıyordu. 7. Ay olmasına rağmen ağırlaşmıştım, bazı hareketlerimde yavaşlama ve çabuk yorulma oluyordu.
"Annesinin kuzusu? Baba gelecek diye sende seviniyorsun değil mi?"
Onunla konuşmak o kadar iyi geliyordu ki ara sıra böyle dertleşiyor konuşuyorduk birlikte. Sesimi tanıyor olmalıydı artık, babası ne kadar tekmeleme anlarımızda yanımızda olamasada idrak edebiliyordu Anne babayı bu çok güzeldi gelişim açısından.
Kapının anahtar ile açılma sesini duyunca kocaman gülümseme ile karşımda Savaşı gördüm. Nede yakışıklı görünürdü Forması ile gözüme, traş olmuş saçları, hafif çıkmış sakalları.
"Komutanım hoş geldiniz."
Ayakkabısı çıkarırken önünde durmuş onu seyrediyordum.
"Hasretim hoşbuldum. Bu günden intibaren 1 hafta emrinize amadeyim Hemşire Hanım."
Boynumda gömülü olan başına başımı yaslayıp karnımdaki eline elimi koyduğumda huzur ile dolmuştu içim.
"Bizde seni çok özledik Babamız değil mi bebeğim?"
Sanki cevap verircesine ellerimizin olduğu hizaya tekme atmıştı minik kuş. Savaş aniden başını doğrultarak bana baktığında o anın etkisi ile duygulanmış dolu gözlerle ona bakıyordum.
"Tekme mi attı o?"
"Evet..."
Gülmüştü, hatta kahkaha atmıştı iki elinide karnıma yerleştirdiğinde sadece oraya odaklanmıştı.
"Güzelim, canımın içi sen cevap mı verdin babaya ha gülüm? Sen duyuyor musun bizi?"
Art arda gelen tekmeler ile kahkaha atıyordum ama bir yandan da gözümden yaşlar süzülüyordu. Savaş ilgili bir şekilde karnımı ovalarken çok mutluydu. Ona farkettirmeden göz yaşlarımı sildiğim esnada bana dönmüştü.
