Hatun Bebek/Yarı Texting

.14.

Onur 🥷: Nil naptınız
Onur 🥷: haber vermedin bana (19.03)

Siz: ayyy
Siz: unuttum ben heyecandan özür dilerimm (20.33)

Onur 🥷: neyin heyecanı?| (Gönderilmedi)
Onur 🥷: önemli değil
Onur 🥷: ne yapıyorsun miden falan nasıl (20.01)

Siz: iyiyim iyiyim
Siz: bizimkilerle dışarı çıkacağız şimdi
Siz: yatmadan yazarım olur muu

Onur 🥷: nereye gideceksiniz?
Onur 🥷: yorulmadın mı sen daha
Onur 🥷: dikkat et bence kendine

Siz: bebek iyi işte ben de biraz kendim olamaz mıyım| (Gönderilmedi)
Siz: koralla görüntülü konuşuyorduk da salak sürpriz yapıp gelmiş
Siz: onu havaalanından alıp takılırız işte biraz

Onur 🥷: anladım
Onur 🥷: iyi eğlenceler o zaman güzelim

Bir mesaja ifade (🩷) bıraktınız.

"İyi olduğuna eminsin değil mi Nil?" Diye sordu Ayça galiba artık ellinci defaydı bunu soruşu. Oflarmış gibi bir nefes vererek dudak kalemimi bırakıp rujumu aldım. "İyiyim, hep oluyor bulantılar." Diyerek geçiştirdim onu.

Hepimiz hamilelik konusunda çok cahil olduğumuz için her şeyi abartıyorduk ve bizim artık Onur'la alıştığımız kusma seanslarımdan birisine şahit olduklarından beri ne Merih ne de Ayça beni rahat bırakmıyordu.

Eve gelince biraz midem bulanmış sonra klasik bir şekilde kusmuştum. Bu benim için gayet alışıla gelmiş bir durum olsa da üzerime titreyen güzel arkadaşlarım izlerken bile kalp krizi geçirecekti resmen.

"Bak istersen Merih, Koral'ı alsın evde otura-..." Diyordu ki aynadan kesiştirdiğim gözlerimdeki bakış onu susturmaya yetmişti.

İlgi alakaları çok hoştu ama ben kedimi biliyordum değil mi? Sonuçta iyi olduğumu hissediyorsam iyiyimdir. Neden inatla kötüyüm, dememi istiyor gibi çabalıyorlar anlamıyorum!

İyiliğini istiyorlar, bebek için endişeleniyorlar.

İç sesime hak vererek derin bir nefes aldım. Omuzlarımı düşürüp önüme dönerken aklıma yeniden anneanneme bahsetme durumu gelmişti.

Kaybedecek hiçbir şeyim olmasa bile ister istemez canım sıkılıyordu işte! Düzenim şimdiden alt üst olmuş gibi hissediyordum ve hamile olduğumu anneannem duyup Onur'un ailesiyle konuşunca da zaten tamamen tescillenmiş olacaktı.

"Sen içmeyeceksin değil mi?" Diye sordu Ayça, baygın gözerle ona baktığımda dişini dudağına geçirdi. Muhtemelen kendini tutamayıp sorduğu bir soruydu bu. "Yok içeceğim, yedi shot hedefim var hatta!" Diyerek gözlerimi devirdim ama daha sonra hemen pişman olup göz ucuyla onu kontrol ettim.

Omuzlarını düşürmüştü. Gözleri yerdeki halının desenlerini inceliyordu. Hemen yanına gidip kollarımı ince beline sardım. "Özür dilerim ama hamilelik psikolojimi çok bozdu. Duygularıma yön veremiyorum." Dediğimde bunun bahane olamayacağının farkındaydım aslında.