32.Bölüm "Bildirim"

7.7K 496 71
                                    

Selam arkadaşlar öncelikle bir şey söylemek istiyorum birisi kitaba göre olayların fazla ağır ve fazla dramatik olduğunu düşünmüş

Bu kitap zaten bir kurgu ve beğenmiyorsanız okumaya bilirsiniz

Sizi zorla burada okutmuyoruz

Ama şunu söylemek istiyorum ki ben sizin fikirlerinizi ve kararlarınıza saygı duyuyorum

O sizin öznel düşünceniz olabilir fakat ben bu kitaba başlamadan önce bütün konuları bu şekilde ayarlamıştım

Şimdi sırf birisi böyle bir şey dedi diye konuları değiştiremem

Umarım beni saygıyla karşılarsınız ♡

Yazım yanlışı varsa özür dilerim şimdiden

İyi okumalar...

♥︎♣︎♥︎

Gözlerimi açtığımda başka bir yerde olduğumu anlamıştım

Yatakta doğrulduğunda etrafa baktım ve buranın Cesur'un evi olduğunu anladım

Üstüme baktığımda hırkamın olmadığını gördüm ve kanlı elbisem gözler önündeydi

Ayağa kalktım ve Cesur'un dolabını ilerledim

Birkaç sefer burada kaldığımdan kıyafetlerim burada oluyordu genelde

Dolabını açıp bir tişört ve bir pijama çıkarıp üstüme giydim elbiseyi de kenara koydum

Odadan çıkıp salona geçtiğinde Cesur'un telefonu ile ilgilendiğini gördüm

"Günaydın" dedi

"Durumun daha da iyiye gidiyor haberin var mı?"

"Keşke kötüye gitseydi yaşamaya hevesim yok zaten" diyerek alaya vurdum

"Adel!" diye bir anda bağırdı "Sen herkesten çok yaşamayı hak ediyorsun"

"Yaşatmadılar ki Cesur" dedim

Başka bir şey demeden koltuğa oturdum

Cesur kalkıp mutfağa gitti ve elinde tost ve kolayla yanıma geldi

"Al ye" diyerek önüme koydu

Bir şey demeden tostu yemeye başladım

"Dün ne oldu? hiç bir şey hatırlamıyorum" dediğimde bana baktı

Sanki bunu biliyormuş gibiydi

"Zaten bir şey olmadı" dedi

"İnşallah" dedim ben de ona

"Akşam motor yarışım var gel"

"Tamam" dedim "ben eve gidiyorum" deyip ayağa kalktım

Benimle kapıya kadar gelip dikkat et deyip kapıyı kapattı Ben de eve doğru gitmeye başladım

Uzaklaştırma sürem bitmişti Yarın okula gidebilecektim eve gelip kapıyı açtım kimse yoktu evde çalışanlar haricinde

Ayakkabımı çıkarıp üst kata çıktım ardından yatağa oturdum anlamıyordum

YAŞAMAYA ÇALIŞANLAR Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin