YAŞAMAYA ÇALIŞANLAR

37.Bölüm "Yağmur"

Başlamadan oy verip yorum atmayı unutmayın

İyi okumalar...

♥︎♣︎♥︎

"Adel lütfen konuş benimle aç kendini bana anlat kendini" diye beni konuşturmaya çalışıyordu psikoloğum

Tekrar cevap vermediğimde derin bir nefes verdi "bugünlük randevunuz bu kadar bir dahakine benimle konuşacağını umuyorum" dedi ve ayağa kalktı

Ben de ayağa kalkıp kapıya yönlendim dışarıda beni bekleyen cesur'un yanına gittim

Arabaya binip kemerini taktım "nasıl geçti?" diye sordu

"İyi"

"Suratından belli iyi geçtiği" diye alay etti

Aramızda olan uzun bir sesizlikten sonra cesur konuşmaya başladı

"Okulda seni seven bir çocuk varmış"

"Evet ne olmuş?"

"Seviyormusun onu?"

"Seni alakadar etmiyor"

"Cevap ver adel"

"Hayır ama sırf seni abim gibi gördüğüm için cevap veriyorum" deyip abi kelimesine baskı uyguladım

Cesur direksiyonu sıkıca sıkarken parmak boğumları beyazlamıştı

Evin önüne geldiğimizde benimle beraber Arabadan indi

Kapıyı çalışan açtığında ozan abim naz ve ablam da evdeydi

"Hoşgeldin beybisi" diyerek göz kırptı bana naz

Ayakkabımı çıkarıp "Hoş buldum" dedim

"Ee randevun Nasıl geçti?" dedi abim

"Nermin Hanım bir şeyler konuştu Ben de dinledim"

"Çok iyi ilerliyorsun adel böyle devam et" diyerek bana kızgınca baktı ablam

"Kızı zorla psikoloğa gönderirseniz o da böyle devam eder" diyerek Cesur ile ablama baktı Naz

"Ben odamdayım" deyip üst kata çıktım odama girip direkt kendimi sırtüstü bir şekilde yatağa attım

Nermin Hanım'ın dediği şeyler bir bir kulağımda çınlıyordu

"Acını birisine anlatmak istiyorsun Fakat seni dinlemeyeceğini biliyorsun ben buradayım Adel Seni her zaman dinlerim"

Bunların hepsini ben konuşmadan anlatmıştı cidden çok iyi bir psikologtu beni çok iyi anlamıştı ama bu hemen ona yumuşayacağım anlamına gelmiyordu

İlk odasına girdiğimde baktığı ilk yer saçlarım oldu dudaklarındaki gülümsemeyle bana şu cümleleri kurdu

"Saçlarını çok seviyorsun Lakin başkalarının saçlarını sevmesini sevmiyorsun"