EJDERHA ŞÖVALYESİ ~ ARYA ~

32. bölüm; Gerçekler

- Arya bize kızgın olduğunu biliyorum ama lütfen bizi bir kerecik olsun dinle.

Leon'un sözlerinden sonra siyah renkli küçük gözlerinin içine baktım. Onu dinlemem için adeta yalvarıyorlardı.

- Leon ben sadece sana iyilik yapmak istemiştim ama sen... Dedim ve durdum.

Sol elimi yumruk şeklinde sıktım. Kuvvetli bir şekilde sıktığım için tırnaklarım etime batmıştı. Canımın acımasını umursamadan ne kadar istemesem de düşünmeye devam ettim.

Şu an Leon'a nasıl hissettiğimi anlatmama gerek yoktu. Anlatsam bile bu neyi değiştirecekti ki ? Onlar için herhangi bir değerim yoktu sonuçta. Sadece delilik olayını nasıl durduğumu öğrenmek için bana değerliymiş gibi davranıyorlardı. Şu an bile bana böyle davranıp onları dinlemem için bu kadar uğraşmaları başka bir planın parçası olabilirdi. Neler düşündüklerini kim bilebilirdi ki ?

Derin bir iç çekip sıktığım yumruğu serbest bıraktım. Düşüncelerim yüzünden canım yanarken bulunduğum yerden gitme istediğim daha çok artıyordu.

Leon ani bir hareketle sağ elimi tutarak gözlerimin içine baktı. Beni tuttuğu elleri gergin olduğundan titresede kendini bana açıklamak için konuşmaya başladı.

- Arya biliyorum şu an kendini ihanete uğramış gibi hissediyorsun. Ama...

Sözlerini bitirmesine izin vermeden sert bakışlarımı ona yönlendirdim. Bakışlarımdan çekindiği için tuttuğu elimi biraz da olsa serbest bırakırken konuşmasını durdurdu.

Sert bakışlarımı ondan ayırmadan sinirli bir şekilde konuştum.

- Şu an nasıl hissettiğim hakkında hiçbir fikrin yok !

Leon sözlerimden sonra yutkundu.Bana yaşattığı tiyatro oynundan pişmanlık duyduğu için hareketleri çekingendi. Beni tutan ellerinin titremesinden, yüzünün sağ tarafında düşen büyük ter damlaların dan bunu anlamak kolaydı. Ona ne kadar kızgın olduğumu bilse de yine de kendini konuşmak için zorladı.

- Arya önce bizi bir dinle. Sonra yine gitmek istersen seni durdurmayacağım.

Önce Leon'a baktım sonra da sağ elimi tutan ellerine. Artık dayanamıyordum. Gitmek istiyordum.

Hızlı bir şekilde sağ elimi Leon'un ellerinden kurtardım. Leon bu hareketime şaşırırken ben kendimi daha fazla tutamadım ve ;

- Yeter! Diye bağırdım.

O anda içimde patlamak üzere olan bir güç hissettim. Hissettiğim güç yüzünden bir felakete neden olmamak için kendimi sakin olmaya zorladım. Sakinleşmek için derin bir nefes alıp verdikten sonra sol elimi yine yumruk şeklinde kuvvetlice sıktım.

- Beni rahat bırakın. Sizin bahanelerinizi duymak istemiyorum.

Sözlerimden sonra gözlerim beni yaş akmak için beni zorlarken bende onu akmaması için zorluyordum. Çünkü ben güçsüz biri değilim o yüzden ağlayamazdım.

Şu an Sapphire, Leon'u kurtarmak için çok fazla güç harcadığı için uyuyordu. O olmadan ne kadar istesem de gücümü düzgünce kullanamıyordum. O yüzden hayatını kurtarmak için kendimi tehlikeye attığım insanları kendi ellerimle öldürmek istemiyordum.

Düşüncelerim ortasındayken orta yaşlardaki adamın sesini bir kez daha duydum.

- Arya bir soylu olarak değil de bir baba olarak rica ediyorum. Lütfen anlatacaklarımı dinle.

Orta yaşlardaki adamın sözlerinden sonra siyah ve gri karışımlı büyük gözlerine baktım. Bir babanın sahip olduğu sevgiyi görüyordum gözlerinde. Hayatı boyunca hiç baba sevgisi tatmamış biri olarak ben bile hissedebiliyordum bu duyguyu.