İlk siyah ton ~1~

1.1K 61 8
                                    

Merhaba Arkadaşlar 🩶
Kurgumun ilk bölümüyle sizlerleyim...

Okuyup, Beğenmeniz dileği ile 🕊️
Yıldızlarınızı ve yorumlarınızı görmek beni çok mutlu eder

Keyifli okumalar🖤🤍
Hikayemin başlangıç tarihi
~ 24/04/2024~

Keyifli okumalar🖤🤍Hikayemin başlangıç tarihi~ 24/04/2024~

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.



1.Bölüm~

(İLK SİYAH TON)

Demir Demirkıran~ Aşktan Öte

BİLGE ADALI

O gün, hayatımın hiç unutulmayacak günlerinden biriydi. Hastane koridorunda adımlarımın yankısını duyuyordum. Her biri içimdeki boşluğu büyütüyor, ruhumun ağırlığını arttırıyordu. O sabah, kocamla el ele, umut dolu bir şekilde girmiştik doktorun odasına. Beklentimiz basitti: sağlıklı bir bebek haberi ve belki de birkaç öneri. Ama hayat bazen insanın tüm beklentilerini yerle bir edebiliyor.

Doktorun yüzündeki ciddiyet, konuşmasının başındaki o belirsiz tavır, bana endişe verici bir şeyler olduğunu hissettirmişti. Kocam ellerimi sıktı, belki de her şeyin iyi olacağına dair bir işaretti bu. Ancak doktorun sözleri, bana hayatım boyunca taşıyacağım bir yara bıraktı. "Üzgünüm." dedi, "Ancak bu sonuçlara göre doğal yolla bebek sahibi olmanız ,çok zor." Geri kalan ilaç, takviye, operasyon cümlelerini dinlememiştim.

Zaman o anda durdu. Odanın sıcaklığı bir anda buz gibi oldu, duvarlar üzerime kapandı sanki. Kocamın elleri birden kayboldu, sanki rüya bitmiş, ben de yalnız kalmıştım. Onun yanımda olduğunu biliyordum, ama bu gerçeği tek başıma yaşıyordum. Gözyaşlarım sessizce yanaklarımdan süzüldü, ne kadar ağlasam da içimdeki acıyı dışarı atamayacak gibiydim.

Doktorun odasından çıktığımda, dünyanın tamamen değiştiğini fark ettim. Hastanenin beyaz duvarları bana önceki canlılığını yitirmiş gibi geldi, her şey soluk ve boştu.

O gün, hayatımın hiç unutulmayacak günlerinden biri oldu. Hayat, bazen en beklenmedik anlarda, en ağır darbeleri indirebiliyor. Ama o darbenin altında bile, hala nefes almaya devam ettiğimi hatırlamam gerektiğini biliyordum.

Yalnızlığa rağmen, hala hayatta olduğumu kendime hatırlatmalıydım.

...

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BAĞ BOZUMUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin