Yıldızlarınızı ve yorumlarınızı görmek beni çok mutlu eder ✨
Keyifli okumalar🖤🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5. Bölüm~
(Kalemledim)
Bilge ADALI
Otel lobisinin zarif dekorasyonu, sessizliğiyle birlikte tüyler ürpertici bir atmosfer yaratıyordu. Ben ise, koltuğa kurbanlık bir koyun gibi tükenmişlik içinde oturuyordum, etrafımdaki gergin bekleyişin içinde kaybolmuştum.
Aniden, lobinin öbür ucundaki asansör sessizce açıldı. Kapılar açıldığında, içeriden çıkan manzara adeta bir kabusun yansıması gibiydi. Sedye üzerinde yatan Suat'ın bedeni, kana bulanmıştı; göbeği etrafında kırmızı bir göl oluşturmuştu. Suat denen yavşak, acı içinde kıvranarak ambulansa doğru taşınırken dudaklarımdan dökülen cılız bir sesle, "Benim kafam vurdu." dedim yanımdaki kadın polis memuruna.
Yanımdaki kadın polis memuru, buz gibi bakışlarıyla bana döndü. Gözlerindeki ifade, hem şüphe hem de öfke doluydu. "Söyleyin biri kafama baksın! Travma geçirebilirim," diye isyan ettiğimde, kafamı tutarken yaşadığım acı, içimi delip geçiyordu. Dudaklarımdan "Ayy!" diye bir inleme kaçtı.
"Travmayı adama yaşatmışsın sen zaten." dediğinde, yüz ifadem buz kesmiş bir öfkeyle dolup taştı. Kadının alaycı sözleri, içimdeki yangını daha da alevlendirdi. "Merak etme, ben kafama öyle darbeler aldım ki hala yaşıyorum. Sende yaşarsın." diyerek ayağa kalktığında, gözlerimdeki kararlılıkla kadına bakışlarımı dikleştirdim.
'Sen polissin işin gereği darbe alman normal.' içimde bir öfke fırtınası kopuyordu, ama dudaklarımı ısırarak sessiz kalmaya karar verdim.
Allah'ın sapığının benden daha çok değer görmesine mi? Ya da her an travma geçirip ölme ihtimalime mi? Dert edineyim. Düşüncelerim arasında kaybolurken, sessizlik içinde boğuldum.
"Hadi karakola gidiyoruz," dediğinde, aniden iki elimi de tutarak plastik kelepçelerle bağladı. "Ne yapıyorsunuz? Adam mı öldürdüm ben! Bana saldırdı diyorum size!" diye feryat ederken, kadın koluma girerek beni zorla kaldırdı.
"Öldürmeye teşebbüs etmende aynı şey sayılır," diyerek kelepçeli halde beni kaldırıp ekip arabasına doğru sürüklemeye başladı. Ayağımdaki stilettoların narin topukları yüzünden yürümek adeta bir eziyete dönüşürken, acı içinde ekip arabasına bindim.
Arabanın arkasına oturduğumda, yanıma oturan kadın polis memuruyla göz göze geldik.
"Pardon, birini arama hakkım var mı?" diye sorduğumda, sert bir şekilde, "Karakola gidelim orada halledersin," diye yanıt verdi.
