Yıldızlarınızı ve yorumlarınızı görmek beni çok mutlu eder ✨
Keyifli okumalar🖤🤍
Tiktok: monaRozase
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6.Bölüm~
(Bir Kulaklık Uzakta)
Bilge ADALI
Şaşkınlık...
Karşımdaki adamın tavırları karşısında duyduğum tek duygu şaşkınlıktı. Gözlerimdeki bu ifade, çayından son yudumu alarak masadan kalktığı anda daha da belirginleşti.
Suat denen pisliğin akıbetiyle ilgili bir merak belirmişti içimde, ama bunu sorma cesareti ya da isteği bir türlü gelmemişti. İçimden, hak ettiği cezayı bulması için dualar etmek geçiyordu. O kadar belirsizdi ki, bu adamın bana hissettirdikleri, düşüncelerim bile ne kadar karmaşıktı anlayamıyordum.
Kutay, mutfaktan çıkarken, "Toplamakla uğraşma sakın," diye uyarıda bulunmuştu, ancak ben yine de masadan kalkarken boş tabakları lavaboya kaldırmıştım. Tabakları alıp duruladım, temizledim ve ardından makineye yerleştirdim. Tam bu işlemleri bitirirken, üzerine bir tişört geçirip tekrar mutfak kapısından gelen Kutay'ı fark ettim. "Duramıyorsun değil mi?" diye sordu, keyifli sesiyle kapının kenarına yaslanmış halde bana bakıyordu.
"Böyle de bırakılmaz," diyerek çatal, bıçakları da makineye yerleştirdim. Bu davranış şeklini öğrenmiştim çünkü. Arkamı toplayan biri yoktu, aksine ben her zaman birilerinin ardını topluyordum. Bu alışkanlık, belki de çocukluğumdan beri içimde yer etmişti.
Hakan'la evliliğim boyunca da aynı kişiydim ben. İş, ev ve Hakan üçlemesini mükemmel bir dengeyle idare etmiştim. Ancak, Hakan beni idare edememişti. Belki de, tek sorun hayatın zorluklarıyla yüzleşirken, benim de birine ihtiyacım olduğunu fark etmeme yardımcı olacak birinin olmamasıydı.
"İşin bitince yavaştan hazırlan istersen," dediğinde, dalgın bakışlarım Kutay'ı bulurken, "İstanbul'a dönmem lazım," diye kısa bir açıklama yapma gereğinde hissetmiş gibiydi.
Kutay'ın sözleri üzerine, bir an için düşündüm. "Bende zaten otogara ya da havaalanına bilet bakacaktım, dönmek için iyi olur," diye mırıldandığım sırada ellerimi yıkadım ve havlu peçete kopardım.
Kutay, benim düşünceli halimi fark etmiş olacak ki, bakışlarıyla beni izlerken, "Beraber döneceğiz Bilge. Arabam 4 kişilik," dedi. "Sen ve ben 2 kişi olduğumuza göre çok rahat sığarız gibi geliyor arabaya, değil mi?"
