Korkunun Gölgesi

102 25 12
                                    

Korkunun Gölgesi:

"-O lanet hemşireyi bul bana Min Ji Eun!"

Mingi dolu gözlerini Jongho'ya yöneltti.Kendisine umut veren o adama zarar gelmesine izin veremezdi.

-Onun bir suçu yok,Jongho.

Jongho alaycı bir şekilde sırıttı.

-Ne oldu Mingi?Sevgilini mi koruyorsun?Peki ya o senin gerçekten kim olduğunu biliyor mu?Gerçek Mingi'yi tanıyor mu?

Mingi tekrardan zihninde beliren anılarla yutkundu.

-Biz sevgili değiliz Jongho,o sadece bana yardım etti.Kim olduğumu da biliyor bu seni ilgilendirmez!Onu rahat bırak.

Jongho gülümsedi ve şoför koltuğunun yanındaki emniyet kemerini bağladı.

-Gözünü bağlayın!

Adamlar gözlerini bağladı Mingi'nin.Mingi ses etmedi.Edemiyordu bile.

-Benim yüzümden.. Hepsi.

Kendi içinde mırıldandı.Aklina yine o anlar doldu.Ellerini sıkıyordu.

"-Aptalsın Mingi,koca bir aptal!"

"-Böyle biri olduğunu bilmiyordum,Song.Zavallısın sen."

"-Acınası bir aptalsın."

"-Aptalsın Mingi,aptal."

"-Oğlum?Bugün nasılsın?"

Mingi derin bir nefes aldı.Sonuncusu,en kötüsüydü.Çok çok kötüydü..

2 saatten fazla süren yolculuk sonucu arabadan indiler ve Mingi'nin gözleri açıldı.Bir dağ evine gelmişlerdi.Mingi'yi içeriye götürüp sıkıca bağladılar.

Jongho konuştu;

-Savunmasızken daha iyisin,Song Min Gi.

Sırıttı.

-Babanı özledin mi?

Mingi bağlandığı yerden kurtulmaya çalıştı son cümleden sonra.En acıtan oydu,en en acıtan.

-Min Ji Eun!

Adam kapıdan içeriye girdi.Selam verdikten sonra cevap verdi:

-Buyurun Bay Choi.

-O hemşireyi bul bana.Hızlı ol!

-Anlaşıldı Bay Choi.

Min Ji Eun dışarıya çıktı.Mingi ise sessizce bekliyordu,başka çaresi de yoktu zaten.

Umutsuzluk Çemberinde:

A Love in the Shadow of the City || YunGiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin