A Love in the Shadow of the City || YunGi

Umut Işığı

Jongho, Yeosang'ın elini tutarak gözlerinin içine baktı. Yutkunarak konuşmaya başladı: "Yeosang, sana bir şey söylemem gerek."

Yeosang endişeyle Jongho'nun yüzüne baktı. "Ne oldu?" diye sordu. "Bir sorun mu var?"

Jongho derin bir nefes aldı ve devam etti: "Bak... Ben de yeni öğrendim. Bu yüzden çok tepki verme bana. Şaşıracaksın buna eminim. Mutlu da olursun."

Yeosang daha da meraklandı. "Ne oldu Jongho söyle artık!" diye bağırdı. "Meraktan ölüyorum!"

Jongho, Yeosang'ın elini sıkıca tuttu ve fısıldadı: "Yeosang, Yunho var ya..."

Yeosang'ın kaşları çatıldı. "Eee noldu?" diye sordu. "Yunho'ya ne oldu?"

Jongho, Yeosang'ın gözlerinin içine baktı ve derin bir nefes alarak itiraf etti: "Yeosang, Yunho benim kardeşim..."

Yeosang şaşkınlık ve inanamama duygusuyla Jongho'ya baktı. Birkaç saniye boyunca sessizce durdu, sonra titreyen bir sesle sordu: "Ne demek istiyorsun? Nasıl olur da Yunho senin kardeşin olabilir?"
Jongho, Yeosang'ın elini bırakmadan ona her şeyi anlattı.

"Ailemiz çok fakirdi Yeosang..Tahmin edemeyeceğin kadar.Babamızın birçok borcu vardı ve annem hastaydı,tedavi olması gerekiyordu.Fakat borçlar yüzünden tedavi goremiyordu.Tedavi de nasil pahalı..Onlar düşündüler,ve karar verdiler.İkimizi de farklı aileye vermeye karar verdiler.Geleceğimiz olsun diye.Beni çok zengin bir aileye verdiler,Yunho'yu ise zengin olmasa bilr gecinebilecek kadar parası olan bir aileye.Neyse işte,ben hiç unutamadım kardeşimi.Arastirmaya karar verdim.Senelerce aradım birşey bulamadım.Fakat bugün,öğrendim ki beni ayırdıkları küçük kardeşim Yunho'ymus.Nasil özledim Yeosang bilemezsin...Çok özledim."

Jongho bitirdiğinde Yeosang sarıldı ona. "Jongho," dedi, "Bu inanılmaz. Çok üzgünüm aileniz için. Bunca yıl birbirinizden ayrı kalmışsınız."

Jongho da Yeosang'a sarıldı. "Ben de üzgünüm Yeosang," dedi. "Ama Yunho'yu bulduğuma çok sevindim. Artık onu asla kaybetmeyeceğim.Ne onu ne de seni sevgilim."

Yeosang ve Jongho bir süre daha sarıldıktan sonra Yeosang gülümsedi."Hadi ona da söyle sevgilim,bilsin gerçekleri."

*****
-

-İşte böyle Yunho.Belki hatırlamıyorsundur,veya beni kabul etmek istemiyorsundur.Bak ben geçmişte olanlar için çok üzgünüm gerçekten,olanları unut diyemem ama bugüne kadar sana sahip çıkamadım.Simdi ve şimdiden sonra abine bir şans verir misin?

Yunho'nun yüzünde şaşkınlık ve inanmazlık ifadeleri belirdi. Bir süre sessiz kaldı, ne diyeceğini bilemedi.

"Ne?" diye sordu sonunda. "Mümkün değil."

Jongho, Yunho'ya baktı. Gözlerinde öfke ve üzüntü vardı. "Neden bana hiç söylemediniz?" diye sordu. "Beni neden terk ettiniz?"

Jongho, Yunho'nun elini tuttu. "Üzgünüm," dedi. "Seni üzmek istemedik. Seni seviyorduk ve senin için en iyisini yapmak istedik."

Yunho, Jongho'nun elini itti. "Hayır!" diye bağırdı. "Siz beni sevmediniz! Beni terk ettiniz!İyi bir gelecek falan değil,resmen terk ettiniz beni.Ya kötü bir aile çıksaydı?Şansa bırakmışsınız.Terk etmişsiniz beni ve şimdi yüzsüzce yanıma gelip abim olduğunu soyleyebiliyorsun!"