Nerdesin Kayla? - (Gerçek Ailem)

2.Bölüm - Sipahiler

Medya:Sarp

"Memnun oldum bende Sarp Sipahi"

Sipahi mi?

Ne yani hastane onlara mi aitti!?

Vuaaa!

Karşımdaki sarışın yakışıklı doktoru baştan aşağı süzdüm. Doğal olamıyıcak derecede yakışıklı ve ayrıca zengindi.

Allah'ım benim hakkım nerde?!

Kulağıma gülüş sesi gelirken yüksek sesle söylediğimi fark ettim. Rezilsin Kayla!

Ona baktığımda anlamlandıramadığım bir tebessümle bana bakıyordu.

"Ayak bileğini fazla zorlamışsın. Böyle incinmeler dinlenme gerektirir. Ayrıca üstünde yoğun bir ödem birikmiş. Saat başı buz uygula ve bu aralar üzerine yüklenme bileğinin" demişti kaşları çatılı bir şekilde

Ardından oturduğu döner sandalyede ilerleyerek arkasındaki çalışma masasının çekmecesinden sarı birşey çıkartmıştı. Sandalyeyle ilerleyerek tekrar önüme gelmiş ve bana elinde küçük bir bal parmak uzatmıştı

Şaşkınlıkla ona bakarken

"Ve minik hastamız bunuda yerse iki güne turp gibi olur" demişti

Elindeki küçük Bal paketine baktım. Her hastasına böyle mi davranıyo bu adam diye geçirdim içimden. Ayrıca ben bala bayılırım!

Elinden gülümseyerek balı aldım ve kapağını açıp yemeye başladım. Ne yapayım zaafım var şu küçük şeye

Balı içime çekerken bir yandan teşekkür ettim

Benim bu halime sırıtmıştı. Birşey söylemek istiyor gibiydi. Yerinde dikleşti ve bok rengi gözlerime kendi Yeşil gözlerini kitleyerek konuşmaya başladı

"Benimde küçük bir kız kardeşim vardı yıllar önce. Enerji dolu asla yerinde durmazdı. Sürekli evden kaçmaya çalışırdı, hoşuna giderdi bizi peşinden sürüklemek" dedi ve açık sarı saçları öne düşerken başını eğip tebessüm etti.

Dikkatle onu dinlemeye devam ettim. Oda beni inceleyerek konuşmasına devam etti.

"Çok yaramazdı ama bir o kadar da tatlı. Evin neşesi gibiydi. Dışarı çıkarken sürekli cicili elbiseler giyer, abileri ona karıştığında minik ellerini beline koyarak onları azarladı. Sinirlendiğinde veya ağladığında sadece bal onu sakinleştirirdi" Dedi ve devam etmek için durdu

Kardeşi ölmüş müydü yoksa? Büyük bir özlemle anlatıyordu hepsini. Anlatırken ilk geldiğimdeki halinin aksine küçük bir çocuğa dönmüştü. Arada dalıp geri geliyordu ve bu açıkçası çok tatlıydı.

"Ve bir gün gece vakti ortadan kayboldu. Onu bizden aldılar ve birdaha onu bulamadık. " Dedi boğazıni temizleyerek

Merakla " nasıl? Eğer sakıncası yoksa yani" Diye sordum utanarak. Gerçekten merak ediyordum

"O gece içime bir huzursuzluk çökmüştü. Hiçbir ses yoktu ama içim yanıyordu sanki. Mutfaga su içmek için indiğimde dış kapının açık olduğunu gördüm. Dışarı çıktığım gibi kardeşimi adamın kucağında çırpınırken gördüğümde kan beynime sıçradı. Daha 10 yaşındaydım peşinden koştum ve adamın bacağına yapıştım."

"Son gücümle ona saldırdım ama hiçbir etkisi olmadı. En son çare adamın bacağına yapıştım. Adam beni tek hamleyle yere fırlatmıştı. Yalvarıyordum onu bırakması için. Tekrar adama yapıştığımda bu seferki feci oldu"

"Kafamı yere çok sert çarptığım için bayılmıştım ama hala kardeşimin 'abi' diye bağırıp elini bana uzatmasini unutamıyorum o günden beri. Pişmanlıkla dolu bir hayat geçirdim anlayacağın" dedi gülümseyerek.