Nerdesin Kayla? - (Gerçek Ailem)

25 -Korku-

5000 bin kelimeye özel o Yıldıza basın bakayım✯🤺

☄

️Medya: Karan Ata☄️ (gözleri mavi düşünün)

.......

"Siksen inanmam"

"Hayvan doğru konuş kızla "

"Ne yani? İnanıyor musun gerçekten bu sarı kafaya"dedi Efken Ediz'e gülerek bakarken

Sinirim gittikçe bozulmaya başlamıştı. Bu mal Efken benim sevgilim olabiliceğine inanmıyordu. Neymiş ben insanı delirtir ve bezdirir, üstüne intihara kalkıştırırmışım ve bana kimse bakmazmış.

Sarı fettan!

Bir anda konuyu kendisi açmış şüphelendiği için ve sonra benimle dalga geçmeye başlamıştı ben takmayınca

"ister inanın ister inanmayın benden söylemesi"

Efken ve Ediz bana bakmıştı şüpheyle

"Şaka yapıyorsun dimi?"demişti Ediz anlamaya çalışır gibi

Efken'se şüpheyle yüzüme bakıyordu. Hâlâ inandıramadım şu alığı. Oturduğu koltukta dikleşmiş ve

"Taşak geçiyo bizle"demişti Efken'de. Ama bir yanda 'öyle dimi' bakışları atıyordu gergince

Ediz'de yanında huzursuzca kıpırdanmıştı. İkisininde kafası karışmıştı işte

Tam istediğim kıvamı alırken yüzü yavaş yavaş bozulmuştu.
İçimden hin gülüşler attım. Kayla'yı alttan almak ne demekmiş öğreticem size

"E bizde tanışalım o zaman şu hergeleyle?"

Bunu Ediz söylemişti.

Dediği şeyle yutkundum.
Sırf Efken'i göt edip içimin yağları erisin diye söylemiştim ve şuan göt gibi kalmıştım

Lan olmayan birşeyi nasıl var edebilirim ki!?

"Evet abilerin olarak tanışalım bakalım bizde. Hatta bu akşam nasıl? güzel olur"dedi Efken sırıtarak. Ediz'de gülümsemeye başlamıştı çünkü akşam eğer hayali sevgilimi getirmezsem benimle 40 yıl dalga geçeceklerdi

Oltaya geldim lan!

Ağğğ

Boğazımı temizledim ve omuzlarını dikleştirdim. Hayatta bunun altında kalamam

"Peki olur"dedim genişçe gülümseyerek

"Olur? Sorun yok yani"dedi Ediz

"Neden olsun ki?"

"İyi bakalım" demişti bu işte bir iş var der gibi

Tıpış tıpış kapıya doğru ilerledim ve çıkmak için hazırlandım. Bizimkilerin yanına gitmeliydim. Aklıma dün akşam gelince suratım düştü. Doğru düzgün dışarı bile çıkamıyordum son olaylardan dolayı

"Lal!"

Arkamdan gelen gür sesle durmak zorunda kaldım

Oflaz yani Oflaz abim her ne kadar abi demek garip gelsede evet, diyordum. Kaşları çatık bir şekilde oturduğu koltukta dikleşmişti

"Nereye?"

"Bizimkilerin yanına gidicem korumalar bırakır merak etme"

Ayağa kalkmış ve "ben bırakırım seni"demişti yanıma yaklaşırken.