20 oy 20 yorum!👼🏻
Sevgi,sessizce çocukların beşiğine yaklaştı ve onları kameraya gösterdi.
Ardından sallanan sandalyeye oturup kamerayı karşısına koydu.
"Doğdular.
Henüz kimliklerini çıkarmadım.
Şimdilik Kartal soyadını taşıyacaklar..."
"Yani belki bu sonsuza kadar böyle gidecek bilemiyorum.
Belki de seni hiç tanımayacaklar,onu da bilemiyorum."
"Bir gün onları nüfusuna almak istersen,buna izin veririm.
Sen onların babalarısın..."
Sevgi,gülümsedi.
"İris Ada ve Barkın Uras...
İsimleri çok güzel değil mi?"
"Sen kızımın adını İris koymak istiyorum demiştin.
Beyazıt amca da Ada demişti."
"Barkın'ı ben istiyordum zaten.
Uras'ı da babam koydu."
İris,beşiğinde huysuzlanmaya başlayınca Sevgi oturduğu yerden kalkıp onu kucağına aldı ve tekrar kameranın karşısına geçti.
"Bak kızım,babaya el sallayalım mı?"
diyerek küçük elini tuttu ve kameraya doğru salladı.
"Sana dünyanın en güzel kokularını tarif edemem.
Ama gösterebilirim...
Bir gün onları yakından koklarsan anlarsın."
"Seni seviyoruz Altay,her zaman..."
diyerek kamerayı kapattı.
-
Yanaklarının ıslandığını fark etti Altay.
Ağlıyor muydu?
Kızı,İris Ada'sı...
Oğlu,Barkın Uras'ı...
Bir kızı bir oğlu vardı
artık Altay'ın.
Bu flash belleği kimin gönderebileceğini düşündü.
Sevgi,göndermiş olamazdı.
O zaman kimdi?
Tekrar ekrandaki görüntüye baktı.
Senelerdir kurmak istediği ailenin görüntüsüydü bu.
Ama Sevgi'ye olan kızgınlığı nasıl geçecekti bilmiyordu.
Babasına el sallayan İris'in olduğu kısmı tekrar açtı.
Güldü.
"Güzel kızım.."
diye mırıldandı.
Bu sayfadan da çıktı.
Üçüncü videoya tıkladı...
