20 oy 20 yorum!👼🏻
Yorum yapmayı unutmayın,lütfen!
"Evet annecim,bravo!"
dedi Sevgi,çocuklarına bakarak.
Barkın,birkaç gündür desteksiz adımlamaya başlamıştı.
İris ise kardeşini görerek yürümek istiyordu.
Annesinin elinden yine tutmuş,
yürümeye çalışıyordu.
Sevgi,kamerayı her zamanki yerine kurmuştu.
"An-ni!"
dedi Barkın.
Sevgi,gülümseyip oğluna baktı.
"Efendim,oğlum."
"Ba-bi!"
dedi İris kamerayı göstererek.
Sevgi,olumlu anlamda başını salladı.
"Evet,babanıza video çekiyoruz."
İkisi de alkış yaptı.
İris annesinin elini bırakınca düşmüştü.
Barkın,kardeşinin düşüşüne gülmeye başlamıştı.
Tam ağlayacak olan İris,kardeşinin gülüşüyle birlikte gülmeye başlamıştı.
Sevgi,kameraya baktı.
"İşte bütün günüm böyle geçiyor."
"Her anlarını senin için çekmeye çalışıyorum...
Elimden geldiği kadarınca."
Sevgi,dönüp çocuklara baktı.
"Seni seviyoruz Altay,her zaman."
"Ba-bi!"
"Ba-bi!"
-
Altay,yanaklarını silerek güldü.
"Babam..."
dedi ikisine bakarak.
Kızına baktı,
oğluna baktı uzun uzun.
Kime benziyorlardı?
Sevgi'ye mi kendisine mi?
"Babi..."
diye mırıldandı kendi kendine.
Öyle sesleniyordu çünkü çocukları.
Babi...
Bir an önce çocuklarına kavuşmak istiyordu Altay.
Bir an önce onların yanına gitmeliydi...
