Destiny Await In Burma

1 - Uni

"မင်းနောက်ကို လ်ိုက်နေတာ ဘယ်သူတွေလဲ"

"နောက်မှ ရှင်းပြလ်ို့ရလား ကျွန်တော်အခု အရမ်းမောပြီး ရေဆာနေလို့"

"လာ ကိုယ်နဲ့လိုက်ခဲ့"

သူကမတ်တပ်ရပ်လိုက်ရင်း ထယ်ယောင်းလက်ကိုဆွဲကာ ထူပေးသည်။ထို့နောက် သူကပင် ဦးဆောင်က ထယ်ယောင်းလက်ကိုဆွဲ၍ ကားလမ်းတစ်ဖက်သို့ ကူးသွားသည်။

ထယ်ယောင်းမှာ ဘတ်အွန်းယူရဲ့ လူတွေမြင်မည်ဆို၍ ဘေးဘယ်ညာကို အဆက်မပြတ် ကြည့်နေရသည်။

ကားလမ်းကူးပြီးနောက် Shopping Center ထဲသို့ ဝင်လာခဲ့ကြသည်။သူက ထယ်ယောင်းအား အအေးဆိုင်ထဲသို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။

"မင်းဘာသောက်မလဲ"

"ရတယ် အဆင်ပြေတာမှာလိုက်"

"Strawberry juice နှစ်ခွက်ပေးပါ"

ထယ်ယောင်း​ကိုမေးပြီးသည်နှင့် waiter ကောင်လေးအား မှာနေသည်ထင်သည်။သူတို့ဘာသာစကားလည်းမပြောတတ်သည့်အတွက် ထယ်ယောင်းငြိမ်နေလ်ိုက်သည်။

juiceမှာသည်ကို ဆယ်မိနစ်လောက်ပင်ကြာနေသည်။သူတို့ဘာသာစကားမှာ အဲ့သည်လောက်ပင် ရှည်သလားဟု စိတ်ကူးထဲ မေးခွန်းထုတ်မိသည်။

waiterမှ juice လာမချပေးခင်အထိ ထယ်ယောင်းရော သူပါ စကားမပြောဖြစ်ကြပေ။waiterမှ juiceလာချပေးပြီးသည့်အခါမှသာ ထယ်ယောင်းဘက်မှ သူအားစကားစလိုက်သည်။

"ဒီမှာက self-service မရှိသေးတာထင်တယ်နော်"

"မဟုတ်ပါဘူး၊တချို့ဆိုင်တွေမှာ self-service ရှိတယ်"

"အော်၊ဒါနဲ့ အစ်ကို့ကို ကျွန်တော် ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ"

"ကိုယ့်နာမည်က ဂျွန်ဂျောင်ဂု"

"ဟင် ကိုရီးယားနာမည်အတိုင်းပဲနော်"

"မင်းခေါ်ရလွယ်အောင်လို့ပါ၊အဲ့ထက်ပိုလွယ်ချင်ရင်တော့ Darling လို့သာ ခေါ်လိုက်"

ထယ်ယောင်း ပြန်မပြောပဲ juiceကိုသာ သောက်နေလိုက်သည်။juiceသောက်နေရင်းဖြင့် "ဂျောင်ဂု"အား ထယ်ယောင်း အကဲခတ်မိသည်။

လေဆိပ်တွင်ရော ပြေးလာသမျှ လမ်းတွင်မြင်ခဲ့သည့် နိုင်ငံသားဟု ယူဆရသူအားလုံးမှာ အသားညိုကြသည်။သူကတော့ အသားခပ်ဖြူဖြူပင်။လက်တွင်လည်း Tattooများရှိသေးသည်။