Sinful Surrender

Chapter 21

Agad akong nag-impake ng mga gamit ko nang malaman kong alam na ni Leyton na buntis ako. Nagbunga ang huling pagtatalik namin.

I need to hide from him. I don't want to create any chaos anymore. Mas mabuting wala na siya sa buhay ko dahil magugulo lang ang lahat. Tatago ako hanggang sa abot ng makakaya ko.

Sa laki ng mundo, I am sure he can't find us.

I turned off all my contacts para hindi niya ako matunton. Alam kong hindi basta-basta si Leyton. He has a lot of connections. But as long as I am fast, he can't find me.

"Manong, bring me to the port to Isla de Mi Señora." I commanded to my driver.

Sa Isla de Mi Señora ang naisip kong pagtataguan ko pansamantala dahil alam kong hindi ako basta-basta matutunton ni Leyton doon. It was a private island and resort. Konti lang ang nakakaalam ng lugar na iyon. Tagong isla ito kaya sigurado ako na hindi alam ni Leyton ang lugar na iyon.

Kailangan ko pang sumakay ng bangka para makapunta doon.

Nangingibabaw ang kaba ko habang nasa laot kami. Hindi ko kayang harapin si Leyton. Hindi ko alam kung anong magagawa niya kapag napatunayan niyang anak niya nga ang dinadala ko.

Pero ang nasa isip ko nalang ngayon ay ang makalayo sa kanya.

Plano ko na doon manatili sa isla habang inaasikaso ko ang mga papeles ko papunting Greece para doon magtago. Kung maaari ay lilibutin ko ang buong mundo para lang hindi ako makita ni Leyton.

When I arrived at the island, the staffs were so shocked seeing me. Para silang nakakita ng magandang multo.

"S-señora..." the front desk staff utter.

Tumango lang ako sa kanya. "Make my identity hidden. Just like the old times." utos ko.

Gaya ng dati o kahit noon pa, sinasabi ko na sa kanila na itago ang pagkakakilanlan ko. Noon, gusto ko lang talaga na walang makakilala sa akin. Nasa mga magazines na ako dahil kilala na ang ngalan ko sa mundo ng pagnenegosyo. Kaya hindi maiwasang may mga taong pilit na sumasawsaw sa personal kong buhay.

I also wanted a private life with myself.

But now, I wanted to stay my identity hidden to hide from someone... From my stepbrother... From my ex husband...

From the father of my child...

While I was on the room that I have been occupying, I called all my connections to make my escape in secrecy. Nakaupo ako habang hinihimas ang tiyan ko.

Hindi ko lubos akalain na sana ang huling pagtatalik namin ni Leyton ay ang huling araw na magkikita kami ulit. Pero hindi ko inaasahan na mayroong mabubuo.

He came inside me and that was the least of my expectations.

Nang dumating ang gabi, hinatiran ako ng pagkain ng mga staffs rito sa aking kwarto. Nakakunot ang noo ko dahil hindi pa man ako nag-o-order ay may hinanda na sila para sa akin.

They brought me milk, fruits, vegetables and healthy soups.

"Excuse me, I think you are mistaken. I didn't order these ones." ani ko.

Ngumiti ang isang staff. "Para po talaga sa inyo ito. Utos po ng may-ari ng isla na ito."

My forehead curled in confusion. That was so nice of the owner. Mga healthy foods pa talaga ha.

"Okay. Tell the owner, thanks."

Hindi nalang ako nag-usisa pa. Siguro dahil regular ako na customer rito. Therefore, they gave me a special treat.

Pagkatapos kumain, dahil na rin siguro sa pagod, nakatulog agad ako.

When I woke up, I felt something strange. Iminulat ko ang mata ko at muntik na akong mahulog nang makita ang nasa kabilang parte ng kama.

Nasa tabi ko si Leyton habang nakahilig ang likod sa headboard ng kama at nakatuwid ang mga paa. Magkakrus pa ang kanyang mga braso sa tapat ng dibdib niya habang ang mukha ay seryosong-seryoso.

"B-bakit... Paano..."

I couldn't compose my phrase. Sobrang daming tanong sa isip ko.

"Tumakbo ka pa. Dito ka lang rin pala pupunta." he said using his deep and manly voice. His voice sounded so sarcastic yet firm and hard.

I still couldn't sink in what was happening.

"B-bakit ka narito? Paano mo 'ko nahanap?" sunod kong tanong.

Tumingin siya sa akin. Kinilabutan ako sa klase ng tingin niya. Parang tumatagos ito hanggang sa likod ng ulo ko. May halo-halong emosyon ang mata niya pero may naaaninag ako doon na galit.

"You're pregnant." Sabay tingin sa tiyan ko. "With my child."

I held my breath. I gulped multiple times. My heart was racing so fast.

"H-hindi sayo 'to." tanggi ko habang hindi sinasalubong ang tingin niya.

Napatayo siya at napahawak sa ulo. "Stop denying, will you?"

Despite of his irritation and rage, he didn't raise his voice at me.

"Hindi nga sayo 'to!"

Hindi siya nakinig sa akin. Sa halip, may tinawagan siya sa phone niya.

"What are you doing?" naguguluhan kong tanong sa kanya.

He diverted his gaze at me while the phone was still on his ear. "I'm calling the doctor. He's downstairs."

"W-what? Nababaliw ka na ba?"

"Oo, Odessa. Mababaliw na ako. I brought the doctor here because I already expected that you will deny your pregnancy with my child. Now, I am requesting for DNA."

Is he serious? How can I escape? He was so ready for this! This man is incredibly crazy!

Nagdala pa talaga siya ng doctor dahil inaasahan niya na itatanggi ko na anak niya ang dinadala ko? Hindi na talaga siya paaawat pa.

Hindi ko na alam kung anong gagawin ko sa kanya...

Bumuntong-hininga at nag-ipon ng lakas. Tinaas ko ang tingin ko sa kanya.

"Oo." amin ko. "Oo... Ikaw nga ang ama nito, Leyton."

May bumakas na saya sa mukha niya. Ngunit naglaho rin dahil sa sunod na sinabi ko.

"Pero hindi ibig sabihin no'n na hihingi ako ng sustento sayo. I can raise my child alone—"

"Putangina! Nakakaputangina! Pinagmumukha mo 'kong tanga, Odessa. That's my child for fucking sake!" he jeered.

His eyes turned bloodshot.

"You can't leave me... You will stay. But even if you run away with me, I will be your shadow... I can find you no matter where you go."

His statement sent chills down my spine. It gave me goosebumps.

Lumapit siya sa akin at hinawakan ang mukha ko gamit ang palad niya.

"Please, baby... Don't run away... Nasasaktan ako."

His voice sounded pleading. Parang nagmamakaawa ang boses niya. His voice even cracked.

I'm hurting too.

"Hindi kita pipiliting mahalin mo 'ko, Odessa. But please... Just stay. Let me take care of you and our...child." Then his tears fell.

Wala na akong nagawa. Kahit saang parte tignan, siya pa rin ang ama ng batang dinadala ko.

Napagpasyahan ni Leyton na doon na ako titira sa condo niya pero tumanggi ako. Mas gusto ko sa mansion— sa bahay ko. Sinabi ko sa kanya na ayos lang naman na sa bahay lang ako. Sinigurado ko sa kanya na hindi ako aalis ngunit hindi pa rin siya kumbinsido.

He said he wants to keep an eye of me while I am in my pregnancy.

Kaya ang ginawa niya, lumipat siya sa mansion. Now, we are leaving together...again.

Like a married couple... Like a family...