Chapter 24

2.1K 35 5
                                        

"Luckily, mahigpit ang kapit ni baby. However, we will still recommend you vitamins para mas lalo healthy kayo ni baby. Just be careful next time because if this would happen again, there is a big tendency that you will lose your baby." The doctor announced.

After the incident in the Italian restaurant, agad akong isinugod ni Leyton sa hospital. Ako rin ay kinabahan dahil sa ginawa ng Auntie ni Leyton sa akin.

When the doctor left, kami nalang ni Leyton ang natira sa loob ng kwarto

The worry and anger were still evident on his face.

"Bakit ka pa kasi nakipagkita sa kanya?" he asked. May inis sa boses niya Tiningala ko siya. "Is it true that your company is under bankruptcy?"

I didn't answer him. Instead, I answer his question with another question.

Medvo nagulat siya sa sinabi ko. Hindi siya nakasagot

"So, totoo nga."

"I am working on it, Odessa."

"And that's because of me?"

Tumayo siya at naglakad papunta sa bintana. "Iyan ba ang sinabi ni Auntie sayo? Hindi 'yan, totoo, Odessa.'

"She said, napabayaan mo ang kompanya dahil sa akin. You were busy chasing me. Ba't mo naman ginawa 'yon?"

He diverted his gaze at me and looked at me sincerely. "Because those three years without you, my life was a total fucked up... Hindi ka nawala sa isip ko. I may be far from you, but I am eyeing you, Odessa. Alam ko ang ginagawa ng bawat araw....

Hindi ko maibuka ang bibig ko. All this time, binabantayan niya ako?

"Leyton..." lyon na lamang ang naiutal ko,

He gave me an assuring smile. "But don't worry. I'm building it back now. For our family..." He gave me a peck on my lips. "I love you, my Odessa Von."

"I love you too, Leyton."

Habang pauwi kami ng bahay, napatanong ako kay Leyton.

"Paano mo pala nalaman kung nasaan ako?" tanong ko

"I connected your phone to mine." Simpleng sagot nito habang ang nasa daan pa rin ang tingin

My mouth opened in awe. "Bakit hindi ko alam? Why did you do that?"

Tinapunan niya ako ng seryosong tingin at ibinalik rin agad ang tingin niya sa daan. "Baka kasi tumakas ka na naman." ani nito na parang nagmamaktol ang boses, Inirapan ko nalang siya.

"Takas-takas pa ako... sa isla mo lang pa rin pala ako mapupunta..." I murmured while pouting.

Natawa nalang ang magaling na si Leyton Maximo Marasigan.

Yes, siya ang may-ari ng Isla de mi reina. Binili niya kasi ang isla noon pa nang mapansin niyang lagi ako pumupunta rito. Totoo nga ang sinasabi niyang binabantayan niya ako.

"Dapat lang, Odessa. Lalo pa't balak mo akong taguan ng anak. Pwes hindi oobra sa akin 'yan. Hahanapin kita kahit sa Space ka pa magpunta."

After all the chaos, we always find ourselves crawling back into each other. Masaya ako sa piling ni Leyton. Sa loob ng tatlong taon na nagkawalay kami, niloloko ko lang ang sarili ko na masaya ako. But the truth is, I am missing his absence. I missed him everyday.

Oo, nasaktan ako pero hindi iyon sapat para matabunan ang pagmamahal ko sa kanya.

Hanggang ngayon nandito pa rin. Sa totoo lang, hindi naman talaga nawala ang pagmamahal ko sa kanya.

It has always been there.

"Leyton, you don't need to do this." pigil ko kay Leyton.

"She hurt you. Hindi ko 'yon mapapalagpas, Odessa. She put you in peril!" Leyton reasoned out.

Gusto niya kasing pagbayarin ang Auntie niya sa ginawa nito sa akin. Yes, I am mad at her Aunt but there's no point for revenge. I just want to live in peace together with Leyton and our soon to be baby.

I cupped his face and caressed it. I gave him a small smile. "Ang importante, we're safe. Let's just distance ourselves to them, okay? Love?"

Kahit papaano kumalma ang mukha niya. I know how cruel Leyton could be when he's mad.

Niyakap niya naman ako at hinalikan sa tuktok ng ulo ko. "Fine... As long as she won't lay her hands on you again. Mapapalampas ko pa 'to sa ngayon."

Napangiti nalang ako.

"I was just so scared to lose you again— our baby... I love you, Odessa Von." 

He never gets tired of saying I love you. And I love that about him. Maybe the saying, "Love is sweeter in the second time around" worked for us. Though it doesn't suit to everyone, but for us, maybe it did.

AFTER nine months, I finally gave birth to our healthy baby boy. Wala na akong mahihiling pang iba. Nasa akin na lahat. I am living a happy and comfortable life together with Leyton and my baby.

Wala man si Mama at Daddy Jack, mayroon namang napuno sa buhay ko. They filled me again.

I was just an empty bottle before but they filled me in to make me full.

"Ang gwapo ng baby natin, Odessa... Mana sa 'kin," ani ni Leyton habang tinitingnan ang baby namin na nasa crib.

He was tracing our baby's nose.

Manang-mana nga sa kanya. Parang wala man lang namana sa akin si baby. Nasa kanya lahat.

I tsked. "Mana nga sayo. Ako naman nag-iri niyan!" sagot ko naman na parang nagtatampo.

Natawa siya at tiningnan ako. Pagkatapos ay kinulong niya ako sa braso niya. Now, he was hugging me from behind.

"Pinahirapan mo kasi ako noong naglilihi ka pa," he replied.

Mahina ko siyang siniko. "Aba! Nanunumbat ka ba?"

Hinalikan niya ako sa leeg na siyang nagpatayo ng mga balahibo ko. "Hindi naman... Maybe it's time for baby number two."

Napaigik siya nang sikuhin ko na naman siya.

"Baby naman... Parang namamaga na tiyan ko sa kakasiko mo, e." reklamo niya.

"Ikaw kasi! Tigilan mo ako, Leyton. Kakapanganak ko pa lang tapos hihingi ka na naman ng pangalawa? Anong tingin mo sa akin? Inahing baboy?"

Tiningnan ko ang kabuoan ko.

"Ang taba-taba ko na... Napaka-haggard ko pa..."

Sinamaan niya ako ng tingin. He cupped my face and he gave me a peck on my lips.

"Tumaba ka man o pumayat, you will always be beautiful in my eyes, Odessa. Just like the first time I saw you... Hanggang ngayon, hindi pa rin nagbabago ang tingin ko sayo."

My eyes watered.

"Tingin ko kasi ang pangit ko na... Baka maghanap ka ng iba!"

He caressed my cheeks. "Hindi ako magsasawang sabihin sayo na maganda ka at mahal na mahal kita no matter what you look, no matter what your size. In times when you feel insecure, I will always make you secure— secure that in my heart, there will be no other Odessa Von... Ikaw lang..."

I gave him a sweet and long passionate kiss. I didn't know what I did to deserve this kind of man. Ilang beses na niyang napatunayan ang sarili niya sa akin.

In this world full of insecurity, there's always a Leyton Maximo Marasigan who would always make me feel that I am beautiful.

We fell in love in the most unexpected way. I hated him but then, my heart couldn't forget no matter how hard I try because I knew, it was true love.

Subukan ko mang lumayo sa kanya, it was fate who pushed us to word forever.

They'd say falling in love with your step brother is a sin, but this time, I am willing to be sinful.

Because for Leyton, I'd surrender it all...





Sinful SurrenderWhere stories live. Discover now