Sinful Surrender

Chapter 22

Nang magising ako ay dumiretso na ako baba. While on my way downstairs, I heard sudden noises coming from the kitchen.

Pagdungaw ko doon, nakita ko si Leyton na nagluluto. He seemed enjoying because he was even whistling.

Napatingin ako sa braso niya pataas sa leeg, patungo sa labi at sa matangos niyang ilong hanggang sa huminto ito sa kanyang nakakaakit na mata. Napalunok ako ng makailang beses.

He did mature. He became even more manly.

Sa di malamang dahilan, napababa ang tingin ko sa boxer niya. Nakasando at boxer lang kasi ito kaya hindi ko maiwasang hindi mapagmasdan ang katawan niya.

Napakapit ako nang mahigpit sa gilid ng pader nang makita ang nakaumbok doon.

Wow... Good morning!

Napansin niya sigurong parang may nakamasid sa kanya kaya napatingin ito sa deriksyon ko.

He smiled when he saw me.

"Good morning, beautiful. Breakfast ka na." nakangiting bati nito sa akin.

I cleared my throat and brought back my posture. Sinikap kong hindi magpakita ng kung anong emosyon.

Lumapit ako sa mesa. Pinaghila niya pa ako ng upuan.

"Here, I have prepared your breakfast." ani ni Leyton at inihanda ang mga breakfast sa mesa.

Parang nalula ako sa mga pinaghahanda niya. These were milk, avocado, oats, scrambled egg, porridge, toasted bread and many more. Sobrang dami ngunit hindi naman pasok sa panlasa ko!

Napansin siguro niya na nag-iba ang timpla ko kaya tinanong niya ako.

"What's wrong?" he asked.

I looked at him with an irritated face. "I hate these foods."

Bumakas naman ang pagkabahala sa mukha niya. "W-why? I asked from my doctor friends, these foods are good for pregnants."

Ewan ko. Mas lalo lang akong nainis sa sagot niya.

"What friends? Babae o lalaki."

He looked confused. "Huh?"

"I said, babae o lalaki!"

"L-lalaki!" sagot nito nang medyo tumaas na ang boses ko.

Siguro kung sinagot niya ako ng babae, magkakagulo kami. Hindi ko nga maintindihan ang sarili ko kung bakit ako nagkakaganito. Ang dali ko na mainis.

"So, what do you want for breakfast,  Odessa?"

Natakam ako. Ngumiti ako sa kanya nang pagkatamis-tamis. "I want...pizza with peanut butter, tapos tuna with cheese, tapos... ampalaya juice!"

Para akong bata na sinasabi kay Leyton ang mga gusto kong kainin. Habang siya naman ay hindi mabasa ang mukha habang tinitingnan ako.

"That's weird..."

Nagpanting ang taenga ko nang marinig ko iyon sa kanya.

"Anong weird? Gusto ko nga 'yon, e!" I jeered.

Nag-panic naman siya. Medyo nagulat siya sa pabago-bagong mood ko. "Okay, okay! Just chill, baby. I'll prepare your food right away!" he retorted.

Ni hindi na siya magkanda-ugaga sa paghahanda ng mga pagkain ko. He even called a delivery to deliver the pizza.

Hmp. Buti nga sa kanya. Pinauwi niya kasi ang mga katulong dahil kaya naman daw niyang pagsilbihan ako.

Edi sige. Tingnan natin.