Değildim Yalnız

6. Bölüm: Travmalar ve Çerçeveler

Feza Kılıç'tan

Adamlar Kıvanç'ı önümden çekmeye çalıştılar ama Kıvanç yerinden gram oynamamıştı.

Artık ne yiyorsa...

5 adam birden Kıvanç'ın üstüne yürümeye başlamıştı. Ama Kıvanç aldırmıyor hala beni korumaya devam ediyordu.

Birden bire ne olduğunu anlamadan Kıvanç yere düştü. Korkum kat kat artarken Deniz yanıma gelmişti.

Kıvanç'ı şoklamışlardı.

Kalbim acırken bu hissin nedenini sorguluyordum. "Kıvanç!" Acı bir şekilde bağırmıştım ama duymamıştı.

Deniz kolumdan sıkıca kavradı ve beni göğsüne çekti. Sırtımı kendisine yaslamıştı. Kollarını belime sarmış, çenesini de omzuma dayamıştı.

Mide bulantım artmıştı. Ellerimi kollarının üstüne koymuş ondan uzaklaşmak için çırpınıyordum. "Bırak beni! Puşt!"

"Ağzını bozma güzelim." Konuştuktan sonra burnunu boynuma sürtmüştü.

Kafamı iki yana salladım. Gözlerim doluyordu. Ağlamamalıydım.

"Bugün benim sevgilim olacaksın. Ama ömürlük." Sonunu kulağıma fısıldamış ve boynuma gömülmüştü. "Hayır olmam! Bırak beni! Bırak!" Daha çok çırpınmaya ve daha çok bağırmaya başlamıştım.

Elleri belimde geziniyordu. Birden aklıma gelen şeyi hiç beklemeden yaptım. Abimin bana aldığı sivri uçları olan bilekliği ellerine batırdım.

Tırnaklarımla derisini yüzüp ondan uzaklaştım. "Ah! Seni var ya-"

Yüzüne inen yumrukla sözlerini tamamlayamamıştı. Biri Deniz'i dövmeye başlamıştı. Arkadan üç kişi daha gelince içim azda olsa rahatlamıştı.

İkisi, ben ve Kıvanç'ın yanına gelirken diğeri adamları dövmeye başlamıştı. Galiba bunlar Kıvanç'ın abileriydi.

Yere oturup dizlerimi kendime çektim. Kıvanç'ın abilerinden biri yanıma çöküp "İyi misin?" Diye sordu. Kafamı iki yana salladım ve göz yaşlarımın akmasına izin verdim.

Tam elini uzatmıştı ki irkilerek geri çekildim. Elini geri çekip ayağa kalktı.

Gözüm kararmaya başlayınca kendimi daha fazla tutamadım ve karanlığın içine hapsoldum.

💫💫💫

Feza 1 yaşına girdiğinde

Oktay Kaos'tan

Anneme süslemeleri almasında yardım ediyordum. Babam, Berkin, Uraz, Karan, Kıvanç ve Feza evdeydi.

Anneme pembe püskülleri olan kağıttan bir süsü gösterdiğimde gözleri parlamış bir şekilde süse bakmaya başladı.

"Anne alalım mı? Feza pembeyi sever." Dedim çocuksu sesimle. "Alalım oğlum." Dedi annem gülümseyerek.

"Anne, Feza büyüyünce en çok beni sevecek dimi? Hani hep en büyük abiler sevilir ya."

"Sever sevmesine de sen hep en büyük abilerin sevildiğini nerden çıkarttın bücürüm?"

"Asel 1 yaşında ama hep Hakan abisiyle oyun oynuyor. Diğerlerinin yüzüne bile bakmıyor." Dediğimde annem kıkırdamıştı. "Bücürüm o öyle değil ki. Hakan kardeşiyle sürekli oyun oynuyor, o yüzden Asel abisini çok seviyor."

Annemin dediğiyle dudaklarımı büzdüm. Ben oyun oynamayı sevmezdim ki.

"O zaman Feza en çok Karan'ı mı sevecek?"