Değildim Yalnız

15. Bölüm: Gerçekler ve Oyunlar

Feza Kaos'tan

Berkin kollarını etrafıma daha sıkı doladı. Odaya birinin girdiğini duydum ama kıpırdamadım.

"Uyumadığını biliyorum fındık." Karan gelmişti. "Karan siktir git." Berkin Karan'a itafen konuşmuştu.

"Kardeşime bakacam, yemem merak etme." Dedi ve beni Berkin'in kolları arasından çekip aldı.

Kendiside yatağa uzanmıştı ve beni kendi göğsüne çekmişti. "Keşke olanları aklından silebilsek güzelim."

"Silmeyelim, hepsinin bana karşı olan duygularını öğrenmiş oldum." Sesim güçsüz çıkmıştı.

Berkin kollarını ikimizede sarıp bacağının birini üstümüze attı. "Yatın, zıbarın uykum var."

💫💫💫

Yavaş yavaş gözlerimi açtım. Sağ tarafa dönüp gözlerimi açtım ve tekrar kapattım. Yataktan kalkasım yoktu.

Karan ve Berkin gitmişlerdi. Kıvanç neredeydi ki?

Tam uykuya dalacakken odamın kapısı açıldı. İçeriye giren kişi yatağıma oturdu.

"Keşke gelmeseydin olmayan ailemize. Keşke hiç görmeseydin belalarımızı. Dün emin ol bunları demek istedim. Ama seni bu aileden soğutmam gerek Feza. Bu ailede kalman demek psikolojik olarak çöküş yaşaman demek." Uraz dudaklarını saçlarıma bastırdı.

"Keşke hiç olmasaydı bu belalar başımızda. Belki o zaman kalbini kırmam gerekmezdi. Evet, seninle adam akıllı konuşmam gerekirdi. Ama o zaman daha kötü olacaktı. İnat edecek ve gitmeyecektin. Seni özellikle de Oktay abimden korumalıyım, bu aileden acil gitmen gerekiyor Feza. Olmaz, olmaz burada kalırsan kafayı yersin. Olmaz."

Kafayı yemiş gibi konuşuyordu. Oktay'dan niye koruyacaktı beni?

Odanın kapısı tekrar açıldı. Biri içeriye girdi. "Abi?" Uraz kapıdaki kişiye itafen konuştu.

"Çık odadan Feza'yı uyandıracağım."

"Ben uyandırırım."

"Senden nefret ediyor Uraz. Allah aşkına seni mi dinleyecek?" Dedi ve kahkaha attı.

Oktay gerçekten insana kafayı yedirtirdi.

"Abi neden böyle yapıyorsun? Yıllardır neden bizi hiç sevmiyorsun? Neden benimle dalga geçiyorsun? Dün o sözleri bilerek söylemedim sende biliyorsun." Ağlıyor muydu?

"Uraz çık siktir git odadan. Elimde kalırsın." Uraz daha fazla dayanamamış olacak ki odadan çıktı.

Oktay kapıyı yavaşça kapattı. Sessizce yanıma geldi.

"Seni ellerimle öldüreceğim kardeşim olmayan kardeşim. Diğerlerini de öyle. Anneni, babanı, abilerini. Hepsini teker teker öldüreceğim." Dedi ve elinin tersiyle yanağımı okşadı.

"Ama ilk önce biraz duygularınızla oynamak istiyorum. Özellikle Uraz ve Berkin'in duygularıyla. Karan uyanık çıktı. Biraz da dönek. Ona bulaşırsam oyunumu açığa çıkartabilir. Ama size bulaşırsam..." Pis bir kahkaha attı.

"Sen direkt çöküşe geçersin. Berkin zaten ortada yok. Uraz desen kimseye güvenmez artık. Ama bence güzel kız, Kıvanç aranızdan en güçsüz- yok lan o Karan'dan bile uyanık. Koduğumun veleti." Birden yanağıma dudaklarını bastırdı.

Kendimi kasmamak için zor tutmuştum. "Abiciğim hadi güzelim uyan. Kahvaltı hazır." Sesini birden nahif bir tona çevirmişti.

Şeytan.

Bir kaç kez omzumdan dürtükleyince gözlerimi yeni uyanmış gibi açtım. Gözlerimi kırpıştırarak ona baktım. "Oktay abi?" Sesimi tatlı çıkartmaya çalışmıştım.