"İki yüzlü kahpe."
"Başkalarının hayatını kurtarmak iki yüzlülük demek... Ee siz niye birilerinin hayatını kurtarmadınız öyleyse?"
"Ne alaka lan bizimle!?" Uraz birden üstüme yürüyünce irkilmiştim ama yine belli etmedim.
Bol giyindiğim için vücud...
Canlarım bu bölüm diğerlerinden daha erken gelmiş olabilir. Lütfen kusuruma bakmayın.
Arkadaşım, en zor zamanımda karşıma çıkan kankam nakil aldıracakmış :'( Kendimi aşırı kötü hissediyorum. Dün gece saat kaça kadar ağladığımı bende bilmiyorum. O benim en zor zamanımda karşıma çıktı. Psikolojimin çöktüğü bir zamanda karşıma çıktı. Beni her şeyimle kabul etti. Üzgün olduğum her an beni güldüren kişiydi o. Kime değer verdiysem hayatımdan hemen çıkıyor şaka gibi. Aslında görüşmek istesek görüşürüz ama ikimizde değişeceğiz. Ben buna dayanamam. Okulda geçirdiğimiz zamanla dışarda geçirdiğimiz zaman asla aynı olmayacak. Bu benim canımı çok yakıyor. Hocaların sinir olduğumuz yanlarını konuşmak güzeldi :') ama artık bunu yapamayacağız. Bir tane daha arkadaşımız var onunda iyi olmadığını biliyorum. Bencillik gibi olacak biliyorum ama inşaallah gitmez. Lütfen dua edinde gitmesin canlarım. Dua edinde ben yine mutsuzluğa, umutsuzluğa kapılmayayım. Sizi seviyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Size birde ailemden bahsedeyim. Bizim ailede ağlamak yasak gibi. Yatana kadar ağlayamadım. Yatınca da kafamı yastığa gömerek ağlamak zorunda kaldım. Şuan evde kimse yok ve ben yine ağlıyorum. Yinede bırakmadan geçemeyeceğim bölüme...
İYİKİ VARSIN BEBEİM(ksndksndjdn)YAĞMUR'UM. SENİ ÇOK SEVİYORUM. UMARIM GİTTİĞİN OKULDA MUTLU OLURSUN :')
Feza Kaos'tan
Sabah kuş cıvıltıları ile uyandım. Kendimi düne göre daha iyi hissediyordum. Uyku tulumundan çıkıp çadırın içini biraz toparladım.
Çadırdan çıkıp temiz havayı içime çektim. Bir süre sonra diğer çadırdan Ege çıkıp yanıma geldi.
"Uyanmışsın, günaydın."
"Günaydın." Hafif tebessümle cevap vermiştim.
"Nasıl hissediyorsun kendini? Rahat uyuyabildin mi? Gece korktun mu?" Ardı ardına soruları dizmesi komiğime gitmişti. Kıkırdayıp cevap verdim.
"Düne göre daha iyiyim. Gece korkmadım ve çok rahat uyudum. Sorduğum için teşekkürler. Yaptığınız şeyler içinde." Gerçekten onlara minnettardım. Eğer dün gece burada kalmasaydım vahşi hayvanlara bile denk gelebilirdim.
"Ne teşekkürü Allah aşkına. Annen bizi o illetten kurtardı. Bir başkası olsan bile, yardıma ihtiyacın vardı. İnsanlık görevimizi yaptık biz." Gülümseyip kafa salladım.
İkimizde kamp sandalyelerine oturduk. Isınmamız için ateş yakmıştı Ege.
Gözlerim yanan ateşte takılı kaldı. Birden düşüncelerim başka yerlere gitti.
Acaba Helen beni çok merak etmiş midir? Peki ya diğerleri? Beni aramaya başlamışlar mıdır ki?
