9.BÖLÜM

17.2K 191 38
                                    

Bölüm sınırı altmış beş oy. Yorumlarınızı görmek beni çok mutlu ediyor🤍🤍

ARSLAN

3 yıl önce

"Her şey yoluna girecek."

Başını iki yana salladı, sarı saçları; Maserati'min açık camından giren rüzgarla havaya uçuştu. Dışarı bakarken yüzünden gözyaşları damladı.

"Ezgi, bana bak."

Görüşüm bulanıklaştı, bana çalınan araba kornası dikkatimi ondan uzaklaştırdı. Gözümü yola diktim, başımı sallayarak konsantre olmaya çalıştım.

Odaklan. Odaklanman lazım.

Damarlarımda yarım litre viski dolaşırken bunu yapmak çok zordu. Alkolün benden düşünme yetimi aldığını hissettim.

Araba yolda kaydı. Gözlerimi hızlıca kırpıp yeniden odaklanmayı denedim.

Bunun kötü bir fikir olduğunu biliyordum. Ama başka yapacak bi şeyim olmadığını da biliyordum. Tekin'nin ona yeniden tokat attığını söylemek için beni ağlayarak aradığında partideydim. Apar topar onu oradan uzaklaştırmak için yola koyulmuştum. Onu evime götürmeye karar vermiştim.

"Ezgi, bu meseleyi halledeceğim."

"Her şeyi düzeltemezsin, Arslan."

"Bunu yapabilirim."

Gözyaşlarını silerek homurdandı. Neredeyse benim kadar sarhoştu.

"Sen de gidecek misin Arslan? " Burnunu çekti. " Beni hayatından uzaklaştıracak mısın?"

Dediklerinin saçmalığı karşısında ona cevap vermedim. "İlk olarak orospu çocuğu Tekin'i öldüreceğim." Diyerek tısladım. Önümde aniden duran arabaya korna çaldım. Kırmızı ışığı geçerek köprüye geçtim.

Ezgi savunmasız bir kahkaha attı. " Bu sefer başka Tekin'ler olacak, Arslan. Bu hep böyle devam edecek. Ondan önce Kerim vardı. Ondan da önce Mete vardı." Kafasını salladı. "Kahretsin, hepsinden önce babam vardı."

Bana bakmak için döndü, elindeki votka şişesinden bir yudum aldı.

"Belki de sorun bendedir."

"Kes şunu. Kendini suçlamayı bırak."

Pencereye geri döndü. Köprüden geçerken denize baktı.

On şerit olarak gördüğüm yolu, üç şerite indirmeye çalıştım. Daha güvenli gitmek için sağ şerite geçtim. Başka bir araba korna çalarak yanımızdan geçti.

"Her zaman benimle ilgileniyorsun, Arslan."

Ezgiyele gülümseyerek baktım.

"Her zaman."

"Bunu yapmak zorunda değilsin."

"Ben halimden memnunum." Diye söyledim.

"Böyle olmaması gerekiyor." Ben viraja yavaş girmeye çalışırken; o, şişeden büyük bir yudum aldı.

"Hayatta hiç bir şey belli olmaz, değil mi? "

Arabanın altımda gürlediğini hissettim. Kafam uyuşturucudan ve alkolden dolayı yerinde değildi. Bu gün bu kadar içmemin sebebi; yıllar süren çalışmamın sonunda gelcek yıl , olimpiyatlar için milli takıma girdiğimi öğrenmiş olmamdı.

NABIZ +18 Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin