Ξύπνησα.Το μόνο που θυμόμουν ήταν η στιγμή που μπήκαμε στην τρύπα. Από κει και πέρα δεν θυμάμαι τίποτα άλλο. Κοίταξα γύρω μου. Τα πάντα ήταν τεράστια. Δέντρα 20 μέτρα ψηλά, βράχοι πελώριοι και λουλούδια υπερβολικά ανεπτυγμένα για να είναι αληθινά. Τεράστιες πεταλούδες έκαναν βόλτες και πήδαγαν από λουλούδι σε λουλούδι, μέλισσες 2 μέτρα μεγάλες και μυρμίγκια τεράστιου μεγέθους μάζευαν τροφή. Δυο μεγάλοι σκίουροι το έκαναν σε μια γωνιά και μια αλεπού 8 μέτρα ψηλή έχεζε μέσα σε μια φωλιά ενός λαγού. Βρισκόμασταν σε κίνδυνο. Αν δεν φεύγαμε γρήγορα από εκεί σίγουρα θα γινόμασταν τροφή για κάποιο από αυτά τα τεράστιου μεγέθους ζώα που στην Γη θα τους είχα γα...σει τα ράμματα μα εδώ ήμουν εντελώς ανίκανος να αντιδράσω. Οι άλλοι είχαν συνέλθει. Ο Porky μπήκε στο διαστημόπλοιο μα δυο λεπτά μετά βγήκε ανήσυχος.
(Porky)- Παιδιά έχουμε ένα πρόβλημα. Το διαστημόπλοιο δεν μπορεί να πάρει μπρος μετά την σύγκρουση. Πρέπει να βρούμε εργαλεία για να μπορέσω να το επισκευάσω.
(Jack)- Με λίγα λόγια μας λες ότι πρέπει να μπούμε μέσα σε αυτό το γαμωδάσος για να βρούμε εργαλεία;
(Porky)- Ακριβώς...
(Jack)- Μα θα μας φάνε ζωντανούς ακόμα και οι πασχαλίτσες εδώ πέρα.
(Porky)- Δεν γίνεται αλλιώς. Πρέπει να φύγουμε από δω. Εγώ θα κάτσω εδώ να προσέχω το διαστημόπλοιο μαζί με τον Scooby. Εσείς πηγαίνετε να βρείτε κάτι χρήσιμο.
Δεν είχαμε άλλη επιλογή. Ξεκινήσαμε τον δρόμο για την εύρεση εργαλείων. Μας πήρε πολύ ώρα να βγούμε από το δάσος. Σε κάθε θόρυβο κρυβόμασταν μέσα στους θάμνους και ξεκινούσαμε αργά αργά και πάλι. Μετά από περίπου 1.5 ώρα βρεθήκαμε μπροστά σε μια λίμνη. Κοιτάξαμε από την άλλη πλευρά και αντικρίσαμε ένα χωριό. Αν καταφέρναμε να φτάσουμε εκεί ίσως οι κατοικοι μας βοηθούσαν. Φτιάξαμε μια πρόχειρη σχεδία και ανεβήκαμε. Καθώς αυτή έπλεε πάνω από τα γαλανά νερά, η λίμνη άρχισε να φουρτουνιάζει αν και δεν φύσαγε καθόλου. Προσπαθούσαμε να βρούμε τον λόγο αυτής της αναταραχής ώσπου ξαφνικά από μέσα από την λίμνη πετάχτηκε ένα γιγάντιο χταπόδι.
(Jack)- ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΤΟ ΚΡΑΚΕΝ.
(Dodjers)- Ποιο κράκεν ρε παπάρι όρθιο. Όλα εδώ είναι μεγάλα. Σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλα...
Είχε δίκιο. Σε λίγα λεπτά στην επιφάνεια της λίμνης βρίσκονταν 5-6 χταπόδια έτοιμα να μας ξεκάνουν με τα πελώρια πλοκάμια τους. Τότε θυμήθηκα ότι ένα από τα πλοκάμια τους είναι το γεννητικό τους όργανο και ένα ρίγος διαπέρασε το σώμα μου. Δεν είχα καμιά όρεξη να με αγγίξει ένα βρεγμένο πελώριο γεννητικό όργανο. Έτσι άρχισα να φωνάζω στους άλλους να κάνουν κάτι. Μα και αυτοί είχαν ξεμείνει από ιδέες. Η σχεδία ήταν έτοιμη να διαλυθεί. Τα χταπόδια χτύπαγαν με μανία τα πλοκάμια τους προς το μέρος μας και περίμεναν με ανοιχτό το στόμα για το επόμενο γεύμα τους. Τότε ο Jack σηκώθηκε όρθιος. Έβαλε το χέρι στην τσέπη και έβγαλε την καραμέλα του. Με μιας την πέταξε στην θάλασσα και τα χταπόδια έτρεξαν να την πιάσουν. Αυτή τότε έσκασε και έτσι καταφέραμε να σωθούμε από τα χταπόδια που δεν είχαν μείνει τίποτα άλλο από σκόρπια πλοκάμια. Ο Jack βούρκωσε.
(Jack)- Αντίο αγαπημένη μου καραμέλα. Περάσαμε τόσα πολλά μαζί όλα αυτά τα χρόνια. Θα μου λείψεις. Να ξέρεις πως πάντα θα σε σκέφτομαι...
Παρηγορήσαμε τον Jack και συνεχίσαμε τον δρόμο μας. Επιτέλους φτάσαμε στην απέναντι όχθη. Κοντεύαμε για το χωριό όταν μας σταμάτησε τον δρόμο ένας μισοφαγωμένος σκελετός. Προχωρήσαμε έντρομοι ώσπου φτάσαμε στην είσοδο του χωριού. Και τότε τι να δούμε. το χωριό κατοικούνταν από γίγαντες και μάλιστα διψασμένους για αίμα. Ξαφνικά είδαμε μια αποθήκη με εργαλία. Έπρεπε να μπούμε κρυφά στο χωριό και να τα πάρουμε χωρίς να μας αντιληφθούν. Έτσι περιμέναμε μέχρι το βράδυ για να πάνε να κοιμηθούν. Αφού έγινε αυτό μπήκαμε μπουσουλώντας στο χωριό. Ήμασταν πολύ κοντά στην αποθήκη ώσπου ξαφνικά μαντέψτε τι έγινε. Πολύ σωστά. Για άλλη μια φορά το γαμ..δι ο Jack έκλασε τόσο δυνατά που μια γυναίκα γίγαντας βγήκε από το σπίτι και φώναζε ''σεισμός, σεισμοοοοος''. Οι γίγαντες μας είδαν. Ήταν μάταιο να τρέξουμε. Μας έπιασαν και μας έδεσαν γύρω από μια οδοντογλυφίδα.
(Dodjers)- Μαλάκα, άμα φύγουμε από δω ζωντανοί να ξέρεις ότι θα σε σκοτώσω εγώ ο ίδιος.
(Jack)- Θα μου κλάσεις ρε. Εγώ φταίω που σας έσωσα από τα χταπόδια.
Η συζήτηση θα συνεχιζόταν για πολύ ακόμα εάν μια κίνηση ενός γίγαντα δεν τους σταματούσε. Πήρε ένα μεγάλο κουτί και το άνοιξε. Από μέσα πετάχτηκαν 3 τεράστιες κόμπρες. Ήμασταν σε αδιέξοδο. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα άλλο έτσι όπως ήμασταν δεμένοι από το να περιμένουμε το τέλος μας. Οι κόμπρες πλησίαζαν όλο και περισσότερο. Έκλεισα τα μάτια μου. Ξαφνικά άκουσα ένα δυνατό ''ΚΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ''. Ανοίγω τα μάτια και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Μπροστά στα μάτια μου βρισκόταν ο Σερραίος ο εξολοθρευτής φιδιών και με δυνατές ιαπωνέζικες κλοτσιές έβγαλε νοκ άουτ τα τρομερά φίδια. Οι γίγαντες ακούγοντας αυτόν τον τρομερό ήχο sound κάτσε καλά να ούμε και βλέποντας την δύναμη αυτού του ημίθεου και διάδοχου του Μέγα Αλεξάνδρου, μας έλυσαν και τράπηκαν σε φυγή. Εμείς ευχαριστήσαμε τον Σερραίο και αυτός μας έκανε δώρο μια σκούπα και έναν μπαλτά για να μπορέσουμε να γυρίσουμε χωρίς κίνδυνο πίσω στο διαστημόπλοιο. Πήραμε τα εργαλεία που χρειάζονταν και γυρίσαμε πίσω. Τώρα το μόνο που μας έμενε ήταν να φύγουμε από αυτήν την διάσταση που ήμασταν παγιδευμένοι.
