Ξεκινήσαμε αμέσως την διαδρομή για το μέρος που βρισκόταν το κλειδί. Ο Jack ήταν αγχωμένος.
(Dodjers)-Τι έπαθες; Έχεις άγχος για το κλειδί;
(Jack)- Όχι, απλά πονάει το στομάχι μου και πολύ φοβάμαι ότι το κόψιμο είναι πολύ κοντά. Άμα με πιάσει την έχετε γα...σει.
Τον αγνοήσαμε και συνεχίσαμε τον δρόμο μας. Μετά από αρκετή ώρα περπάτημα αντικρίσαμε σε απόσταση 100 μέτρων ένα παλιό ετοιμόρροπο κάστρο.
(Dodjers)- Μάλλον εδώ βρίσκεται το κλειδί. Να είστε προσεχτικοί.
Ανεβήκαμε τα πέτρινα σκαλιά. Ο Jack ξαφνικά γλιστράει και προσγειώνεται πάνω σε ένα τραπέζι με δονητές.
(Jack)- Βοήθειααααα, με βιάζουν!!!!
(Dodjers)- Σκάσε βρε τραχανά. Σήκω πάνω και κάνε ησυχία.
Ανοίξαμε την πόρτα και μπήκαμε στο εσωτερικό του. Τα πάντα ήταν σκονισμένα και παλιά. Ιστοί αράχνης είχαν καλύψει τα περισσότερα έπιπλα και σκόνη αιωρούταν στην ατμόσφαιρα. Δυο μύγες το έκαναν πάνω σε μια ξεραμένη κουράδα που μάλλον ήταν από δεινόσαυρο. Ποντίκια γκάριζαν και μας έπριζαν τα παπάρια. Μόνο το γαμοκλειδί δεν είχαμε δει ακόμα. Τότε ο Jack πετάχτηκε και είπε κάτι πολύ έξυπνο που ούτε μια διάνοια δεν θα σκεφτόταν:
(Dodjers)-Ας χωριστούμε.
Έτσι κι έγινε. Μπήκαμε ο καθένας σε διαφορετικόδωμάτιο και αρχίσαμε το ψάξιμο. Μετά από αρκετή ώρα έρευνας το μόνο πουκαταφέραμε να βρούμε ήταν μισό κιλό προβατίσια φέτα και δυο Κίντερ αυγουλάκια.Ξαφνικά στο βάθος του τελευταίου δωματίου βλέπουμε ένα σεντούκι. Πλησιάσαμε μεαργές και κοφτές κινήσεις και το ανοίξαμε. Και τότε το είδαμε. Το κλειδίβρισκόταν εκεί. Το πήραμε γρήγορα και τρέξαμε προς την πόρτα. Μας περίμενε όμωςμια έκπληξη. Αμέτρητα φαντάσματα έκαναν την εμφάνισή τους και από τα άγρια βλέμματάτους καταλάβαινες ότι δεν είχαν έρθει για καλό. Τρέξαμε να κρυφτούμε σε ένα απότα δωμάτια. Μα ήταν μάταιο. Τα φαντάσματα μας πλησίαζαν και εμείς δεν είχαμεκαμιά ελπίδα. Από το ταβάνι όμως πετάχτηκε ο Ταρζάν γυμνός και κρατώντας τηνμαλαπέρδα του άρχισε να φοβίζει τα φαντάσματα. Ύστερα από λίγο χάθηκε ξανά καιξαναεμφανίστηκε με 1 παράξενο όπλο. Και τότε κατάλαβα. Ήταν το όπλο των Ghostbusters τοοποίο εξαφάνιζε τα φαντάσματα με μία λαμπερή ακτίνα. Σε 5 λεπτά τα φαντάσματαείχαν γίνει σκόνη. Ο Ταρζάν μας πλησίασε και αφού μας έδειξε το πέος τουεξαφανίστηκε και πάλι στο σκοτάδι. Είχαμε γλυτώσει. Βγήκαμε από το κάστρο καιεπιστρέψαμε στο διαστημόπλοιο. Το πρώτο κλειδί ήταν δικό μας!!!
