Het internaat

Hoofdstuk 28: politie

[ Elise ]

Vandaag gaan we terug naar New-York! We hebben het gelukkig niet meer over mijn verleden gehad maar dat maakte het niet minder ongemakkelijk. Ik heb mijn tas net ingepakt en samen met Kim wachten we op de anderen. Jim, Marina, Myrthe en Carlijn zijn er ook al maar de rest nog niet. Over vijf minuten moeten we wel echt naar het vliegveld. Kim, Sander, Lydia, Sofie en Thomas blijven natuurlijk hier wat ik verschrikkelijk jammer vind. Maar we verliezen echt geen contact en al helemaal niet na alles wat ze voor me gedaan hebben. Het zijn geweldige vrienden die ik erg dankbaar ben. Zonder hen zat ik nog in dat huis. Het geeft me al rillingen bij het idee. Gelukkig is de politie druk bezig met het vinden van mijn adoptie vader en de rest van de groep maar ze kunnen overal zijn. Ik heb gelukkig een tijdje niks meer van ze gehoord maar als ze niet snel genoeg gevonden worden ben ik bang dat het weer mis gaat. Ik vraag me af wat Lize voor ons achterhoudt en ik ga het meteen met haar over hebben als ik haar weer zie. En met haar vader klopt ook niet helemaal. Ze liegt gewoon en ik weet het zeker, daarmee heb ik het nog nooit mis gehad. Ik vraag me af wat haar vader doet als beroep want advocaat is hij echt niet. Zou die? Nee vast niet.. Dat zou wel heel toevallig zijn.

"Iedereen is er!" Onderbreekt Sascha mijn gedachtes.
"Laten we naar het vliegveld gaan. En dan dus eerst de trein." Ik beantwoord Kim's voorstel met een knik en we lopen met zijn allen het Amstel uit. Wanneer we ook de trein weer uitstappen en bij de douanes zijn moeten we afscheid nemen. Ik begin bij de jongens dan Lydia en Sofie en dan als laatste Kim. "Hier dan kunnen we weer appen." Zegt ze als ze mijn mobiel geeft.
"Huh die had ik toch?"
"Haha ik had hen gestolen," zegt ze met een knipoog.
"Huh, maar hoe?.."
"Grapje je was hem vergeten."
"Oh wat dom van me." Ze grinnikt.
"Wel typisch." Ik laat een sarcastisch lachje horen wat snel een snik wordt. "Kan je echt niet mee?"
"Het spijt me El ik kan me zusje Lizz en mijn moeder niet achterlaten."
"Ik weet hoe je zusje heet hoor," grinnik ik. Ze laat een grijns zien maar ook die verandert als ze hoort dat we weg moeten. We geven elkaar een grote knuffel en uiteindelijk loop ik ook de douane onderdoor. Maar het piepje gaat af en ik heb geen riem om of zoiets. Iemand van de bewaking begint me te fouilleren en ik zie dat ze iets uit mijn zak halen. "Komt u maar mee mevrouw, dit is illegaal."
"Maar, dit is niet wat het lijkt, dit is verdomme niet van mij!"
"Dat zeggen ze allemaal en een beetje rustig u praat niet tegen uw vrienden."
"Nee mijn vrienden weten wanneer ik de waarheid spreek." Hij geeft me een waarschuwende blik en ik loop stilletjes achter hem aan. Iedereen kijkt me aan als mijn handen op mijn rug worden vast geboeid en er politie komt.
"Is dat nou echt nodig?"
"Bij drugs bij een minderjarige wel ja."
"Drugs?"
"Alsof je dat niet weet."
"Nu echt niet," zucht ik. Wanneer ik in een kamertje aangekomen ben herken ik een van de agenten die ik gesproken heb. "Sorry het kon niet anders," begint hij.
"Hoe bedoelt u?"
"De drugs hebben we expres in je jaszak gestopt omdat wij niet met jou gezien mogen worden. Maar dit is allemaal omdat we nieuws hebben."
"Wat voor nieuws? over mijn adoptievader?"
"Zoiets ja en we moeten je een paar dingen uitleggen we hebben namelijk wat dingen geheim gehouden."
"Vertel ik ben benieuwd."

[ Carlijn ]

We zagen Elise meegenomen worden en wachten al een tijdje bij de gate. Gelukkig heeft het vliegtuig een uur vertraging anders hadden we een probleem. "Ze is toch niet weer ontvoerd he?" Vraagt Anna gestrest. "Tuurlijk niet het waren politieagenten, iemand zal haar er wel in geluisd hebben." Zei ik overtuigend, maar eerlijk gezegd weet ik het ook niet. Straks is ze wel weer ontvoerd en begint alles opnieuw? Ik dacht net dat we er vanaf waren en opnieuw konden beginnen. Ik was me juist zo aan het verheugen op een nieuw jaar en ik had al best veel moeite. Het is eigenlijk wel fijn dat ik dit jaar opnieuw moet doen. Het enige probleem is dat Elise nog al veel drama heeft gehad en nog meer zal krijgen ben ik bang. Dat gaat me dus wel van mijn schoolwerk afleiden. Nou ja dan heb ik in ieder geval niet meer zo'n saai leven. Het was alleen wel fijn onzichtbaar te zijn en nu met Jim en Elise en al dat nieuws en de nieuwe meiden gaat dat echt niet lukken. "Wanneer zien we Elise weer denk je?" Vraagt Anna weer niewsgierig.
"Snel, hoop ik." Ik spreek de laatste twee woorden wat zachter uit en denk dat ze het niet gehoord heeft.
"Klopt," hoor ik een bekende stem zeggen.
"Elise!" Roept iedereen.
"Sorry er waren wat problemen ik leg het allemaal nog wel uit maar er is niks ernstigs. Er zijn in ieder geval veel van mijn vragen beantwoord en die van jullie ook binnenkort. Daar hebben we alleen eerst Lize voor nodig."
"Hoezo dan?" Vraagt Jim.
"Alles op zijn tijd."

Wanneer het vliegtuig eindelijk gaat vertrekken heb ik me naast Elise en Jim genesteld. Maina, Myrthe en Sascha zitten voor ons en achter ons Anna, Lieve en Doortje. De rest zit verder verdeelt. Maar eerlijk gezegd weet ik nog steeds alle namen niet. "De vlucht is klaar voor vertrek, iedereen riemen vast en stoelen recht, tafeltjes ingeklapt en tassen onder de stoel dan zullen we beginnen met de vlucht. Wij wensen uw nog een fijne reis." Wanneer de standaard zinnen van de stewardess gezegd zijn stijgen we. Ik laat me in mijn stoel zakken en met het liedje hungry val ik al gauw in slaap.

Oepsiee, ik wilde sneller updaten maar ik vond dit hoofdstuk lastig qua onthullingen. Heb het uiteindelijk maar zo gedaan. Kan me voorstellen als er wat verwarring is maar niet voor lang ;) . IK HEB DE 20K GEHAALD! Echt heel erg bedankt allemaal!loves,
Juul