Het internaat

Hoofdstuk 12: een plan

[ Elise ]

"Kappen, nu kappen Bas stop!" Ik probeer van alles maar hij stopt niet, hij blijft maar doorgaan. Je zal je wel afvragen waarmee, geweld? seks? Nee geen van beide. Hij sleurt me mee aan mijn oor naar een ander gebouw, hij praat tegen me alsof ik een klein kind ben en als aller ergste hij verteld dingen uit mijn verleden die ik wil vergeten... "Haha, weet je nog die keer dat we in die lift vast zaten en jij je aan me vast klampte en we uiteindelijk zoe.." Begint hij het verhaal. "Ja, dat weet ik, vergeet het gewoon Bas, vergeten! Het was een grote fout een hele grote, oke?! Nooit zeg ik dat ik iemand haat, ik vind het een te groot woord maar jij, jij komt aardig in de buurt vieze uitgeknepen, lekkende theezak dat je bent." Zeg ik boos. Hij schiet in de lach en herhaalt theezak. Eindelijk zijn we bij een kamer ik bedoel de kamer liever dan door hem meegesleurd worden. Maar wie ik zie.. Gewoon ongelooflijk, hij ookal?! "Pap?!" Gil ik. "Hi schat, ja ik ben het je lieve vader, ik was degene die je meenam in de nacht maar dan met een masker op." "Hoe durf je in vredesnaam dat te doen, en bij je eigen kind nog wel?!" Zeg ik woest. "Nou ja schatje..." "Noem me niet zo," onderbreek ik hem. "...oke liefje..." Ik zucht en zeg dan maar "als je me nog een keer op zo'n manier noemt geef ik je een trap, noem me gewoon Elise!" "...Elise, ik verdien heel veel geld met dit en daarom doe ik dit, en ja ik dacht waarom ook niet ik stuur mijn dochter naar een plek waar haar lieve vriendinnetje haar niet meer kan helpen en haar ex-vriendje nog grotere wraak kan nemen, ik hoopte dat je geen vrienden zou krijgen maar helaas voor mij, heb je mijn genen en ben je behoorlijk goed in vrienden maken," zegt de man die ik geen vader kan noemen. "Arggg hoe durf je?! En dan ook nog potjandorie zeggen dat je weg moet omdat je nou eenmaal een advocatenbedrijf hebt dat mama je daarbij helpt, maar nee hoor mam zit waarschrijnlijk ook in het complot!" Hij knikt dat het klopt en begint, "Ja dat is waar verder moeten we even maatregelen nemen omdat je stout bent geweest, hmm gelukkig heb ik al iets bedacht, Bas neem haar mee naar kamer 202 dan kan ze even hahaha afkoelen..." Nog steeds lachend om zijn eigen grap die ik niet begrijp pakt Bas me ruw bij mijn arm en wordt ik meegetrokken. "Meekomen jij, en denk maar niet me te slim af te zijn," zegt hij waarschuwend. Oke Elise niet koppig zijn, spreek ik mezelf toe, en voor de eerste keer dat ik hier ben loop ik mee zonder te zeuren.

[ Myrthe ]

"Marina loop a.u.b wat langzamer ik heb wel 2 kinderen op mijn rug," zeg ik moe. "we moeten doorlopen, doorlopen en alweer doorlopen als we haar niet vinden dan, dan vergeef ik het mezelf nooit! Ze opperde zichzelf op tegen iemand die ze blijkbaar kende, maar op een niet zo goeie manier, ze redde iedereen door zichzelf mee te laten slepen. We gaan naar het gebouw terug maar eerst moeten we die Carlijn en Jim vinden," eindigt Marina haar verhaal. "Oke je hebt gelijk, maar we kunnen niet alleen maar lopen we moeten vannacht ergens slapen, ik weet niet hoe, wat en waar, maar anders overleven we het niet. Gelukkig hebben we wel nog eten. Maar nu gaan we de politie informeren dat is het belangrijkst!"

"Nee hoor Elise is met haar vader op vakantie dat hebben hun ouders gezegd. We hebben geen vermist beri..." Er wordt iets in de oor van de agent gefluisterd en dan praat die verder. "...Oke, het is waar jullie waren al zo'n 3 maanden vermist en jullie ouders hebben dat gezegd, maar een soort van huis waar iedereen mishandeld wordt nee dat geloof ik niet hoor.. Verder is er wel een half help bericht door Elise naar een of andere jongen gestuurd maar dat kan ook iets anders zijn. Dus ik zal me geen zorgen maken om jullie vriendin." Woest loop ik de kamer uit, begrijpt hij ons dan echt niet, maar een ding is zeker, haar vader is gek in zijn hoofd! Ik hoor nog wat dingen die Marina tegen de agent schreeuwt en dan een dichtslaande deur, voetstappen en ja hoor een schouderophalende Marina. '"Ongelooflijk toch?! Die man, het is echt een kwal van een vent, een klootzak en een kanarie in een omgekeerde bloempot, erggg!" Schreeuwt ze er achteraan. Ik probeer haar te kalmeren maar ze rent schoppend om zich heen het politiebureau uit. Rennend achter haar aan gis ik een fles water mee en pak ik de hand van Anna het kleine meisje en gebaar ik dat de rest uit de wachtkamer kan komen. "Marina rustig, we moeten bedenken wat we gaan doen, wel of niet ouders bellen?" Vraag ik als ik Marina gevonden heb. "We moeten niet onze ouders bellen, we zijn nu toch al zoek en ze zouden ons nooit laten gaan," zegt Marina als ze tot rust is gekomen. Ik knik van een ja, "maar wat doen we dan met de andere kinderen hier?" Vraag ik. "Als de ouders horen dat hun kinderen er zijn weten ze ook dat wij ergens zijn dat gaat hem ook niet worden hoor." Zegt Marina zuchtend. "Dan moeten ze mee... Maar we moeten nu die Carlijn en Jim vinden, kom," zeg ik. Anna klimt op me rug en de andere rennen mee.

Hijgend komen we stil te staan voor het internaat waar Elise over vertelde. "Waar zouden ze zijn?" Vraagt een van de meisjes. "Ik weet het niet maar wacht even ik zie daar een scooter aankomen. "Hallo, mag ik iets vragen," zeg ik tegen de jongen en het meisje. "Tuurlijk, vraag maar raak, zegt de jongen. "Kennen jullie Carlijn en Jim ze zitten hier op school. "Haha, daar praat je nu mee maar hoezo?" Zegt het meisje lacherig. "Meiden, kom!" Roep ik naar de anderen die om de hoek staan. "Wacht nu zie ik het, jullie zijn die vermiste meisjes!" Zegt Jim als iedereen er is. "Ja klopt, en wij weten waar Elise is maar ze zit in de problemen, waarschijnlijk heeft haar vader er iets mee te maken." "Nou kom, we zoeken haar al dagen, maar geen resultaat, we moeten gaan, weer verder zoeken, geen pauzes nemen, haar vinden, en wel nu!" Zegt Carlijn. We knikken allemaal instemmend en lopen stug door, boom na boom, struik na struik voorbij, en langzaam maar zeker zien we weer de oude graslanden. We komen steeds dichterbij het gebouw maar ik vraag me af wat we daar gaan vinden... Het is nog ik denk een paar kilometer maar toch zie ik het gebouw, in mijn gedachtes.

[ Vader Elise ]

"Wat krijgen we nou?!" Geef die verrekijker is aan mij! Ik kijk en zie het goed, de kinderen die net ontsnapt zijn, maar er zit een jongen bij? Hmm, dit is niet goed.. Ik ren naar de andere mannen en maak een plan, die kinderen denken dat ze heel wat zijn he? Ach ze hebben geen idee wat ik allemaal kan, met mijn geld kan ik alles! Dit verdiend geweldig, en nu hebben ze het Elise moeilijker gemaakt, dat rotkind ook, dat stomme ongeluk was nooit de bedoeling geweest maar nu ze bijna 16 is, begint het feest pas echt. Ik ren naar het dak en betaal de man, hmm hier houd ik wel van. Actie, spanning, geweld en meer... Nog even Elise halen en de rest natuurlijk en dan ben ik klaar.

Langzaam open ik de deur van de kamer van Elise, ziet er goed uit, geen eten of drinken, voor de verleiding een grote kraan naast haar waar ze net niet bij kan door de boeien, genoeg wapens tegen haar en het mooiste ze is half naakt. Heb ik ook nog iets om te zien, en off course, ze heeft dan ook gewoon mijn genen, met alles he? Ik geef een klap tegen haar slaap waardoor ze flauw valt, ik trek haar ruw mee en doe hetzelfde met de andere meisjes, met hulp van mijn maten natuurlijk. Ik stop ze een voor een in een zak en wacht bij Elise, hier moet ik van genieten... SELFIEEEEEEE! Tuurlijk weet ik hoe dat werkt. Ik graai mijn mobiel uit mijn zak en klik op foto's, o shit ehm camera en nu huh ik zie me voeten? Aah camera omdraaien ik maak een foto met Elise's blauw geslagen gezicht en sla hem op als profielfoto voor haar, heerlijk die macht. Ik stop haar in een speciale zak. There we go, byebye.

Verder bij 6 votes en 2 comments...

Dankje voor de votes vorige x en zoo:)

Ik probeer steeds zo snel mogelijk na de gevraagde votes te uppen maar ik heb veel huiswerk, sport en vrije tijd moet er zijn:) Maandag, dinsdag en woensdag ben ik op kamp, dus dan kan ik ook niet werken aan het volgende hoofdstuk, sorryyy...

Ik gaaa baaaybaaay-zwaaizwaai