Het internaat

Hoofdstuk 2: Het slechte nieuws

[ Kim ]

Echt hoor hoe durft die zak?! Ik ben toch gewoon een puber die ook iemand leuk kan vinden? Nou ik vind van wel ik bedoel die anderen dingen mocht die wel voorlezen maar dit... Ik wil echt arggg. Maar kom op Kim niet zo denken, je weet dat je dat toch nooit zou doen. Maar oke, gelukkig heeft Elise ook onze tassen meegenomen, zodat we meteen door kunnen naar neeee! Blokuur wiskunde. Nou ja er zit wel een pauze tussen. "Maar El (zo noem ik haar vaak want ik heb nooit zin om haar hele naam uit te spreken) ik kan me nu echt niet meer vertonen. Ik bedoel hij zit er nu ook bij, straks weet hij dat ik hem leuk vind?!" "Kom op zeg! Ik bedoel hij weet niet eens of je iemand leuk vindt van déze school." Zegt El dan. "Das wel waar, maar alsnog iedereen weet dat ik iemand leuk vind!" "Je bent niet de enige hoorr," zegt El. "Oke, oke, we gaan," zeg ik dan maar. "Hallo mevrouw Stekelburg," zeg ik zou netjes mogelijk waar El nog een kleine hoi bij bromt. Waarop de vrolijke hii van Mevrouw Stekelburg volgt.

'Hmm graden berekenen, hoe moest dat ook al weer?' Geo driehoek goed neerleggen, kijken waar die naar wijst, etc etc. Als ik net 260°C wil opschrijven in mijn schrift roept Joep (de irritantste jongen uit de klas) opeens, "aah zit onze Kim weer eens aan haar geliefde te denken?" "Kop dicht Joep," snoert El hem de mond. "Moet je het nu gaan opnemen voor je vriendinnetje die zelf niet wat kan zeggen?" "Zo is het genoeg geweest Joep! Jij vieze kabouter die niet eens zelf zijn tanden kan poetsen, nee dat doen al zijn bediendes wel he?! Jaa je bent toch zoo rijk, zo knap en goed?!" Schreeuw ik naar hem. "Wow kan je voor jezelf opkomen, knap hoor. Maar ja ik weet het ik ben geweldig." "Joep je hebt de grootste ego van de wereld, je denkt dat je alles bent, maar eigenlijk ben je niet meer dan een peer die zichzelf niet eens kan schillen."
Dan staat zijn mond in een o vorm, en weet hij niks te zeggen. "Ja ik kan ook voor mezelf opkomen ja!" Roep ik er nog achteraan en Joep gaat weer op zijn plek zitten zodat we verder kunnen met de les. Maar iedereen is nog een beetje oeoeoeoeoe en hard voor je aan het roepen.
"Goed gedaan Kimmie,"zegt El trots. "Dat is mijn beste vriendin weer." Na nog vijfenveertig verschrikkelijke minuten gaat dat mooie geluid van de bel. Eigenlijk is het een vreselijk geluid maar als het betkend dat je pauze hebt, waardeert iedereen het. Wat een opluchtingzeg,. "pauze!" Roept El. "Jaaa kom we gaan naar de aula." Zo ging de dag voorbij en ik ging mee naar het huis van El, waar nooit iemand is. Als we er zijn doet opeens El's moeder Roos binnen.

[ Elise ]

Hoe kan mijn moeder nou thuis zijn? Dit is niet goed... "Ehm hii Elise en Kim maar Kim zou jij even naar huis willen gaan wij" en ze wijst naar mijn vader die er ook achter komt te staan, "moeten even met Elise praten." "Oh, o o okkk okee," zegt ze en loopt weg ik roep nog snel sorry en doe de deur dicht. Ik loop langzaam achter mijn ouders lang de schilderijen, de keuken en de lift (ja we hebben een lift!) en dan zijn we in de woonkamer. "Oke Elise we moeten het met je hebben over je school." "Pap, mam ik heb toch al zo vaak gezegd dat ik die onvoldoende voor geschiedenis wel ophaal." "Nee dat is het niet Elise," zegt mijn vader een beetje humeurig. "Je bent zo vaak alleen thuis en de school is ook niet super goed of zo dus we dachten dat je het best naar een tja een internaat kan," zegt mijn vader weer. Ik verstijf even, ik voel mijn benen niet meer en langzaam zak ik weg en val ik op de grond. Een paar secondes later heb ik mijn ogen alweer open en kijk ik voor me uit. Zonder te knipperen kijk ik naar mijn vader, tot dat ik het niet meer vol houd. "WAT?! EEN INTERNAAT?! Nee laat me dan bij Kim wonen PLEASEEE!!!" Maar volgends mij hebben ze al besloten, en ik kom er denk ik niet meer onderuit. O mijn noedel god waarom moet ik nou naar een internaat. Het is niet eerlijk "Sorry we hebben al besloten schat en je bent ook aangenomen," zegt mijn moeder. "Dus ik heb hier niks over te zeggen?! Ik moet gewoon hup weg van mijn vrienden, voetbal en school. Hoe kan ik nou aan mijn beste vriendin zeggen dat we elkaar alleen nog in de vakanties kunnen zien? Hoe kan ik mijn voetbalteam nou zeggen dat hun midmid weg moet en ze maar iemand ander moeten zoeken??!! Dit is gewoon ongelooflijk, jullie zijn ongelooflijk!" "Nou kom op schat zou erg kan het niet zijn," begint mijn moeder weer. "Nee zo erg kan het niet zijn dat ik naar een internaat moet, mijn vrienden én voetbalteam moet achterlaten." "Je vertrekt over 3 dagen,' zegt mijn vader dan." "Drie dagen?!" "O en dit is het lijstje van spullen die je moet kopen of je hebt ze al en dan hier 300,- daar kan je het wel mee doen denk ik." "Dus jullie denken we geven geld en zo vindt ze het wel goed?" Ik ren naar boven, naar mijn balkon en ik roep Kim. "Jaaaaa wat is er??!!!" "Kan ik even naar je toe komen?" Snik ik. "Tuurlijk schat, klim je over?" "Jaa is goed." Ik klim van mijn balkon af, ga zitten in ons strandstoeltje die Kim en ik heb opgehangen en klik op go. Zo gaat de stoel naar kim's balkon, waar ik weer op klim en voilà. Ik ga zitten op Kim's bed en begin met vertellen. "Ikkk mmmooeet nnnaar ee eenn innternnnaat," snik ik. "NEE! Mag je nie bij mij wonen?" "Heb ik al geprobeerd maar het enige wat ze doen is me een lijstje geven met wat ik allemaal mee moet nemen en waarschrijnlijk ook kopen waardoor ik ook 300,- heb gekregen. En ik moet al over 3 dagen! Hoe moet dit nou? Ook met voetbal? Kan je niet gewoon met me mee?" "Ehm ik kan het altijd proberen, want tja wat moet ik zonder jou?" Zegt Kim. "MAAAAHAAAAAAAAAAAAAM!!!!!!!!!!!!" Schreeuwt ze dan. "Jaaa schaaaat???!!" "Wil je even komen?!" "Is goed hoor lieffie." Zo gezegd zo gedaan en Kim's moeder Ivonne is boven. "Nou mam, Elise moet naar een internaat!" Oh zegt ze zachtjes. "En de vraag is dus of jij mee mag, maakt ze de zin dan af." "Ehm ja," zegt kim weer. "Daar moet ik echt even over nadenken, Zo makkelijk is dat niet. Elise ben jij al ingeschreven?" "Ja" zeg ik teleurgesteld. "Het spijt me schatjes, maar dat gaat dan niet lukken." "NEEEE!" roepen we tegelijk. "Misschien kan je volgend jaar Kim?" "Zou zou dat mm m mogen?" Stamelt ze. "Als je heel goed op jezelf past denk ik van wel ja." "Dankje mam, kan je nu ons even alleen laten?" "Tuurlijk," en ze loopt de deur uit. "Maar nu moet ik dit hele jaar nog afmaken zonder jou," zeg ik. "En ik zonder jou," zegt kim zuchtend. "We sms'en gewoon elke dag, bellen om de 2 dagen en proberen 1x per week te skypen?" "Ja! tuurlijk!" Zegt Kim dan. "Kom we gaan shoppen, voor over 3 dagen pfff." Zegt Kim. "Okee!"