Het internaat

Hoofdstuk 19: pain a lot of pain

{ A/N, nieuwe voorkant wel of niet doen? Wat vinden jullie? Meeste stemmen gelden:) bij geen reactie doe ik het gewooon:) baaiiii x } En zijn er nog Q&A vragen? Zo ja stel zeee:)

[ Elise ]

Met bonkende hoofdpijn word ik wakker, wat is er gisteren gebeurd? Vaag herinner ik me Jim en Kim die bij me bleven slapen, en nu nog liggen te slapen maar verder niks. Alles is een groot zwart gat, zonder aanwijzingen. Anyway de pijn is minder aan het worden dus dat is al wat beter. Maar mijn been, alle poepjes in een omgekeerde bloempot. Waneer zal dat overgaan? Is er wel wat aan te doen? Straks kan ik niet meer voetballen! O my goddddd. "Jim, Kim, waar zijn jullie?" Vraag ik met mijn ogen dicht, door de hoofdpijn die weer komt. "Rustig maar El, ik ben naast je," en ik voel een hand op mijn been. Een lichte tinteling vliegt door mijn lichaam, als ik merk dat dit Jim's hand is. "Oke e e, e e en K K i'm?" Vraag ik bibberend, het lijkt wel een vrieskist hier wat is het koud opeens zeg. "Ik ben hier," en ik voel een hand op mijn andere been. Ik knik en vraag of ze een dokter willen halen. Net als Kim opstaat, komt de dokter binnen. Ik doe mijn ogen lichtjes open, maar de sterkte van het licht is te fel, en gelijk begint mijn hoofd weer te bonken. "Rustig maar Elise, wij zijn bij je, de pijn gaat langzaam verzakken maar dan moet je wel rustig aan doen." Zeg de dokter. Ik knik en pak gelijk mijn hoofd vast, wat is dit verdomd pijnlijk. "W wat i i s hhet k k ou d d." Zeg ik bibberend. Er worden wat dekens gebracht en de dokter verteld over nare bijwerkingen en vraagt hoe het nu met mijn hoofd en been is. En dan dringt het tot me door dat hij geen gedachte kan lezen en ik antwoord moet geven. "Alle twee even erg, mijn hoofd minder dan gister natuurlijk maar hallaluja wat doet dat pijn. Maar even een hele erge belangrijke vraag, kan ik nog voetballen als mijn been herstelt is?" Ik wacht met een pruillip op zijn antwoord af. Hij stamelt wat en begint uiteindelijk zuchtend, "Het spijt me Elise maar ik weet niet of je been überhaupt nog kan herstellen het zou kunnen dat operatie mislukt en je been verlamd raakt. Maar het kan ook dat je de operatie niet kan doen en dan moet je maanden misschien wel jaren trainen om het beetje bij beetje te laten herstellen. Het hangt natuurlijk ook van je lichaam af, hoeveel er al gebeurd is, hoe je lichaam meestal op ongelukken reageert en als belangrijkste, hoeveel je lichaam aan kan. Maar het gaat natuurlijk ook niet alleen om je fysieke pijn, maar ook emotioneel. Je hebt veel moeten verdragen in je leven, ik heb zo hier en daar wat gehoord en je bent sterk maar ik kan me voorstellen dat je een keer gaat instorten meid. Je hoeft je niet altijd groot te houden. Je hebt alleen nu een manier nodig om je emoties te uiten, inplaats van voetbal." Hij beëindigt het gesprek met een knik en loopt weg als hij ziet dat ik even niet kan praten. Ben blij dat de dokters in dit ziekenhuis zo snel weten wanneer je wel of niet wilt praten. Kim en Jim zeggen dat ze even weggaan naar de anderen. Eerst komt Kim nog voor een knuffel en daarna schuifelt Jim voetje voor voetje naar mijn bed en geeft me
dan uiteindelijk een beetje akward maar fijne knuffel, ik fluister Dankje voor alles in zijn oor, en hij antwoord door zijn armen steviger om me te houden en zegt uiteindelijk geen probleem. Meteen nadat ze de deur uit lopen barst ik in huilen uit. Hoe moet ik dit nou volhouden? Zonder voetbal.. Zonder echte ouders.. Zonder veilig thuis.. Zonder alles dat belangrijk is behalve mijn vrienden dan. Ik ben gewoon zo bang dat alles weer opnieuw gebeurd. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Het is allemaal zoveel tegelijk. Precies op het moment dat ik mijn mobiel wil pakken geeft die al een bliep toontje en met mijn mond open van verbazing lees ik het berichtje opnieuw. Uiteindelijk valt de mobiel hit mijn hand. Het zinnetje blijft in mijn hoofd zitten, ik ben hier niet veilig waar moet ik heen?! Daar is die weer, je bent nog niet van ons af.

Sorry geen erg lang hoofdstuk ik ga proberen om hoofdstuk 20 (volgend hoofdstuk), minimaal 2000 woorden te laten krijgen! Das dus het dubbele van normaal!

Oehhhhh it's back! En liever dat ze veilig is of dat ze weer ontvoerd wordt? Laat het weten:) verderrrrr ik had bij het begin van het hoofdstuk al gezegd, dat ik een voorkant heb gemaakt alleen ik vind degene van nu ook wel erg leukkk maar wilde wel wat anders. Wat vinden jullie? En sorryyy dat het zo lang duurt steeds alleen ik heb het echt mega druk! Allemaal toetsen en vooral projecten. Maar ik doe mijn best!
X juuull

Ps. Vote/comment/followwww! Is gratisss;) xxx