Doğa'nın Sırrı

7-Sper'ler

Ben artık normal birisi değildim.Güçlü birisiydim.Artık kimsenin peşinden koşmayacaktım.Kimseden korkmayacaktım.Gözlerim ellerimin içinde olan alevlere bakıyordu.Arkamı döndüm ve Koray'a baktım.O bana değil elimdeki ateşe bakıyordu.Şaşırmış gibiydi sanki bunu beklemiyordu.

-K-Koray

dedim.Konuşamadım.Geriye doğru adım attım,Koraydan uzaklaştım.Elimdeki ateşleri dürttüm.Fakat gitmediler.Korkmaya başladım.Tekrar dürttüm.Yine sönmedi.Ellerimi kuru yapraklara yönelterek alevi yere fırlattım.Diğer elimdeki alevi de fırlattım.Alev hızla heryere yayılıyordu.Nasıl söneceğini bilmiyordum ve korkuyordum.Koray yavaşça bana yaklaştı.

-Alev sakin ol tamam mı? Hadi söndür şu ateşi

Başımı hayır der anlamında salladım.

-Nasıl yapacağımı bilmiyorum

diye mırıldandım ağlamaklı bir sesle.

-Sadece hayal et ve gözlerini kapat tamam mı?

Yapamıyordum.Ateşi tekrar yere fırlattığımda yanan alevler Koray'ın olduğu yere doğru Gidiyordu.Koray'a zarar gelebilirdi.Bir şeyler yapmam lazımdı.Ateşler tam varmak üzereyken

-KORAY DİKKAT ET!

Diye bağırdım.Koray yere eğildi elini yere sabitledi.Ela gözleri bir anda gri renge dönmüştü.Elini koyduğu yerden su damlacıkları çıktı.Ve çoğaldı.Bana doğru yöneltti.Etraftaki ateşlerin hepsi yok oldu.Ve benimde.Fakat sırılsıklam olmuştum.Koray bana doğru koştu.

-Alev iyi misin?!

Hızlıca "Hayır" dedim.

Bana baktı.

-Sırılsıklam olmuşsun.Bunu ben istemedim ama yapmak zorundaydım.

Çok üşüyordum.Hatta donuyordum.

-Üzerim?

Koray anladı.Yürüyecek halde değildim.Çok yoruldum.

-Lara 

Dediğinde gözlerimi ona çevirdim.Bir şey soracaktı sanırım.Tekrar konuştu.

-Gerçekten İyi misin?

-Hayır.Sadece yoruldum.Ve üşüyorum.

Başını salladı.Arabaya gidecektik.Ağaçların arasından geçtik.Eve girip çıktık.Fakat arabaya ortada yoktu.Ne oldu? Kim aldı? Koray içinden okkalı bir küfür savurduktan sonra ona biraz yanaşarak fısıldadım.

-Şimdi ne yapacağız.Nasıl gideceğiz?Burada mı kaldık?

sesim kendi kulağıma bile titreyerek geliyordu.

-Telaş yapıp durma bir şey olmayacak.Bu kadar korkak olma!

sesi yüksek çıkmıştı.Fakat haklıydı.Her şeyden korkuyordum.Bu kadar korkak olmamalıydım.Güçlü birisi olmalıydım çünkü benim ateş gücüm vardı.Koray etrafına bakınırken,ağaçlardan biri  yıkıldı.Koray ile geri çekildik.Orada bir şey vardı.Ağaçların arkasından Koray'ın bahsettiği ve benim buraya ilk geldiğim zaman bana saldıran Sper vardı.Çok büyüktü.Bizim iki yüz elli katımız gibiydi.Koray bana telaşla seslendi.

-Geri çekil ben hallederim!

Yanaştım.

-Bende yardım edebilirim Koray.

Sinirle bana baktı.

-Saçmalama Alev! daha gücünü nasıl kullanacağını bile bilmiyorsun! geri çekil!

Koray'ın ellerinden mavi bir ışık çıktı.Onu yuvarlağa dönüştürerek Sper'e fırlattı.Canı az acımış gibi gözüküyordu.Benim de bir şeyler yapmam gerekiyordu.Arkamızdan bir ağaç daha devrildi.Ve oradan bir tane daha Sper çıktı.Bunu benim öldürmem gerekiyordu.

-Lara kaç!

-Hayır onu ben öldüreceğim!

-Sana git diyorum!

diye kükredi adeta.Onu dinlemedim.Gözlerimi kapattım.Avuç içimi sıktım.Ateşi kontrol edebildiğimi hayal ettim.Ve öyle de olmuştu.Gözlerimi açtım.Ellerimden tekrar alev çıkıyordu.Gözlerimin yandığını hissettim.Ellerimdeki ateşi Sper'e yönelttim.Ama bu sefer az ateş çıkmıyordu ellerimden.İki elimide Sper'e yönelttim.Ve alevler çok fazla olmuştu.Sper yanmaya başlamıştı.Çığlık atıyordu.Onu öldürmüştüm.Artık gücümü kontrol edebiliyordum.Koray'a döndüğümde çoktan Sper'i öldürmüş, oturmuş bana bakıyordu.