Gül'AYŞE'

8.bölüm(Hediye)

Uzun zamandır en huzurlu uyuduğum geceydi bugünün heyecan ve mutluluğuyla yataktan çıktım işlerimi hallettim dolaptan kendime kot jile içine beyaz gömlek çiçeklide şal seçtim banyoya geçip hazırlandım çıktığımda Murat'ta kalkmış hazırlanıyordu beni görünce gülümseyerek;

'Yüzünde güller açıyor küçük hanım hiç bu kadar neşeli görmemiştim seni'

'Evet ağam içim içime sığmıyor sabahı zor ettim heyecandan'

'E ozaman hemen halledelim işlerimizi sofrada sen sesini çıkarma ben konuşurum'

'Tamam ağam çıtım çıkmaz'

Odadan çıktık herkes yerlerine oturmuştu bizde selam verip geçip oturduk.

'Gelin hanım bugünde süslenmiş püslenmişsin hayırdır yine nereye?'

'İşimiz var anne beraber çıkacağız'

Murat'ın sözüyle Ruken hanımın suratı bozulmuştu bişey diyemedi oğluylada kötü olmak istemiyordu.

'Baba kahvaltıdan sonra kahveyi çalışma odasında ikimiz içelim müsaitsen'

'Olur tabi oğlum içelim bi sorun yoktur inşallah'

'Yok baba bi konu hakkında iznini isteyeceğim'

O sırada Baran'la göz göze geldik gülümseyip göz kırptı.
Bende ona gülümseyerek sessiz bir şekilde;

'Seninle sonra konuşacağız Baran ağam' dedim.

Kafa sallayıp önüne döndü.
Kahvaltımızı etmiştik ben sabırsızlıkla heyecanla Murat'ı bekliyordum acaba Nasuh babam izin verecekmiydi.

'Konuş bakalım oğlum sorun nedir'

'Sorun demeyelim de baba isteğimiz var benim rızam vardır seninde rızanı almak isterim Ayşe buraya geldiğinde reşit değildi biliyorsun köyde yaşadıkları için liseyi okuyamamış ama çok zeki bir kız hayalleri var öğretmen olmak istiyor ben bu kızı hayallerinden mahrum etmek istemiyorum bugün liseye açıktan kayıt yaptıracağız evde derslere çalışıp sadece sınavlara girecek rızan var mıdır?'

'Siz zaten kararınızı vermişsiniz oğul ama bu buralar da hoş karşılanmaz laf söyleyenler olacaktır karşı gelebilecek misin?'

'Karşısında duracağım baba benim karıma güvenim tam güvenimi sarsmaz.'

'Dediğin gibi olsun bende sana güveniyorum Ayşe'yi de kızım gibi severim üzülmesini istemem git yazdır okula okusun ama ona söyle ki dediği gibi öğretmen olacak.'

'Sağolasın babam' diyip elini öpüp yanından ayrıldım avluda Ayşe beni bekliyordu.

'Ne dedi nasuh babam izin verdi demi verdi de nolur Allah'ım inşallah vermiştir'

Ard arda kelimelerine kahkaha attım.

'Verdi verdi ama dediğin gibi okuyup öğretmen olacaksın bunu da söylememi istedi.'

'Söz veriyorum emeklerinizi boşa çıkarmayacağım.'

Arabaya bindik ön koltuğa Murat'ın yanına oturdum evlendiğimizden beri Murat'la hiç bir yere gitmediğimizi farkettim genellikle ihtiyaçlarımı Kasım abiye söylerdim o getirirdi özel ihtiyacım olduğunda Zerde'ye söylerdim o alıp verirdi yolda giderken etrafı izledim Mardinli'ydim ama köyün dışına çıkmamıştım nerede ne var neresi meşhur bilmezdim bu süre zarfında Murat beni niye hiç gezdirmedi diye düşünüp ona karşı kırıldım bu aralar onun her  sözü beni etkiliyordu iyiyse seviniyordum kötüyse üzülüp küsüyordum genç kız olduğum için duygularım değişkenlik gösteriyordu galiba sonuçta tanıdığım ilk erkekti duygularımın yoğunlaşıp aşka dönüşmesini istemiyordum onun gözünde küçük düşmek istemiyordum kendimi dizginliyordum hep o sana arkadaşça hatta kardeşçe yaklaşıyor fazlası yok sende ona abi sevgisiyle yaklaş diyordum ne yaşıyorsan içinde yaşa dışa vurma sakın diye kendimi öğütlüyordum.

'Ne o küçük hanım çok sessizsin nerelere daldın gittin öyle'

'Hiç ağam ben buraları pek bilmem dikkatimi çekti izlemek istedim'

'Merkeze hiç gelmedin mi'