Gül'AYŞE'

24.bölüm(Ayrılık)

Seçil'in yaptığı saldırıyı ömrüm boyunca unutmayacaktım. Büyük hakaretti kadın kafayı yemişti resmen başörtümden ne istemişti. Şalımı çıkarıp atınca çok utandım ne yapacağımı şaşırdım ellerimle saçlarımı örtmeye çalıştım ağlarayarak odama çıktım.

Arkamda ki bağışmaları duymuyordum duymakta istemiyordum bunlar benim başıma neden gelmişti çok üzgündüm.
Murat geldi oda üzgündü halinden belli oluyordu ama şuan onunlada konuşmak istemiyordum beni teselli etmeye çalıştı. Elleriyle yüzüme dokundu tepki vermedim bana aşık olduğunu söyledi ona çok inanmak istedim yaklaştı dudaklarımı öptüm bekledim geri çekilecekti ki ona içimden geldiği gibi karşılık verdim artık onunla aile olmak istiyordum bütün benliğimle hislerimle onun oldum bundan hiçte pişman olmadım.

Kapının hafif tıklatılmasıyla uyandım Murat'a baktığımda yanımda uyuyordu saate baktım gecenin 3üydü. Hemen sabahlığımı üzerime geçirip kapıyı açmaya gittim.

'Emine abla hayırdır bu saatte'

'Gelin hanım Nasuh ağam seni salonda bekliyor'

'Tamam abla giyinip geliyorum'

İçime bir sıkıntı düşmüştü Nasuh babam bu saatte beni neden çağırıyordu ki. Üzerimi değiştirip başımı örtüp odadan çıkıp salona girdim.

'Baba beni çağırmışsın kötü birşey yok ya'

'Geç kızım seninle konuşacaklarım var Murat'ın senin değerinin anlamasının zamanı geldi artık burada olmayacaksın seni İstanbul'a özel bir üniversiteye kaydettirdim birazdan uçağın var bir kaç özel eşyanı al kimseyede görünmeden konaktan çık Kasım seni havalimanına götürecek'

'Baba Murat ağam hatasını anladı gitmesem olmaz mı buraları sizi bırakıp gitmek istemiyorum ben orda bir başıma ne yaparım yol bilmem iz bilmem bunu bana yapma baba'

'Sana çektirdikleri benim canıma tak etti ben ona en başında dedim sana sahip çıkacaktı yoksa onu unuturum dedim ben dediğimden dönmem Ayşe gideceksin okulunu bitirip sınavını kazandıktan sonra geri döneceksin benim lafımı ikiletme'

Nasuh babam çok kızgındı kızgınlığı bana değil en çok Murat'aydı onun benim kıymetini anlamasını istiyordu bana yaşattıklarını yaşamasını istiyordu. Nasuh babamın dediğini yapacaktım ne kadar Murat'ı bırakıp gitmek istemesemde yapacaktım.

Salondan çıkıp odama geldim Murat hala uyuyordu onu daha önce neden hiç izlemediğimi düşündüm onu çok özleyecektim. Küçük bir bavul yaptım bir kaç eşyamı koydum ona veda etmeden gitmek istemedim veda mektubu yazdım. Yanına yaklaşıp yanağına küçük bir buse kondurup odadan çıktım.

Nasuh babam aşağıda beni bekliyordu.

'Kızım telefonunu ver onu kullanmayacaksın artık yeni telefonun bu bunun içinde benim numaram ve babanın numarası var ben Bekir'e tembih edeceğim Murat'a numaranı vermemesi için birşey olduğunda bizleri ara ben zaten seni hergün ararım hadi uçağını kaçırma Allah'a emanet ol'

'Sağol baba kendinize iyi bakın' burukça vedalaştım Nasuh babayla ne kadar gitmek istemesemde onun sözünden çıkmayacaktım. O öyle uygun gördüyse vardır bir bildiği.

Kasım abi beni havalimanına bıraktı ilk defa uçağa binecektim içimde korku vardı bütün duygularım birbirine karışmış hissediyordum buradan gitmeyi çok istemiştim. İsteğim olmuştu gidiyordum buradan Mardin'den konaktan Murat'tan.

Murat

Gün doğarken hevesle açtım gözlerimi bugünler artık bizim için doğacaktı. Yanımda yattığını sandığım Ayşe'ye baktım yatakta yoktu. Banyodadır diye seslendim yine ses gelmedi acaba aşağıya mı indi diye düşünüp üstümü giyinip aşağıya inecektim ki şifonyerin üzerinde ki kağıt dikkatimi çekti elime alıp okudum.