Gül'AYŞE'

33.bölüm(Mutlu Günler)

Konağa geldiğimiz de herkes bizi sevinçle karşıladı Ruken anne ve Nasuh baba bebekleri pusetlerinden çıkarıp kucaklarına aldılar. Sevip dualarını ettiler yakalarına altın taktılar. Nasuh babam Ömer ve Yusuf için arsa verdi. Banada hasır bilezik almıştı.

'Babam zahmet etmişsin çok teşekkür ederim'

'Zahmeti mi olur kızım güle güle kullan'

Sıra Ruken anneye geldiğinde parmağından yüzüğünü çıkarıp verdi.

'Bu yüzük bana kayınvalidemden kaldı onada kayınvalidesinden kalmış aile yadigarıdır bundan sonra senindir'

'Annem bu çok özel bir hediye parmağımdan hiç çıkarmayacağım'

Ruken annenin verdiği yüzüğü parmağıma taktım.

Zerde ve Baran da bebeklere isimleri yazan künye yaptırmışlardı onları bileklerine taktılar.

Murat'la bizde Ömer'i Baran'a Yusuf'u da Zerde'nin kucağına verdik.

'Kucaklarınıza da çok yakıştı Allah en kısa zamanda sizlere de nasip etsin.'

Zerde gülümseyerek 'amin' dedi
.
Bebeklerin birden ağlamalarıyla ne yapacaklarını şaşırdılar kucaklarından alıp odama gitmek için müsade istedim.

'Hadi git kızım sen bebelerinin karnını doyur lohusasın hem yat dinlen bende gelir bakarım.'

Başımla onaylayarak Murat'la odamıza girdik.

İkisini birden emzirmeye çalışıyordum sütüm yetmiyordu bu yüzden aynı zamanda da mama veriyordum. Karınlarını doyurduktan sonra daha dünyaya geldiklerini anlamadıkları için tekrardan uykuya dalmışlardı.

'Şimdide sıra benim hediyemde'

Elindeki kutuyu bana verdi açıp baktım içinde bizim ve oğullarımızın ismi yazan kolye vardı.

'Çok güzel olmuş bu Murat çok begendim artık bunuda hiç çıkarmam boynumdan diğer aldığın gibi hep boynumda saklayacağım'

'Daha bitmedi bu da senin'

Elinde şeffaf dosya içinde kağıt vardı onuda bana uzattı.

'Ne ki bu'

'Bak bakalım'

Elinden dosyayı alıp kağıdı çıkardım üzerinde Ayşe Kırhan halk eğitim merkezi yazıyordu beni dinlemiş halk eğitim merkezi açtırmıştı.

'Murat bu gerçek mi sen şimdi halk eğitim merkezimi açtırdın.'

'Evet orası artık senin ne yapmak istiyorsan onu yap sen iyileş bir kaç gün sonra gider görürüz.'

'Ya sen mükemmel bir eşsin çok teşekkür ederim hayallerimin mimarısın iyi ki benim kocamsın'

'Güzel karım sen olmasan hiç bir şey olmaz sen benim başıma gelmiş en güzel şeysin'

Ona mimnetle sevgiyle aşkla baktım böyle bir eş gerçek olabilir miydi benim kocam gerçekti karısının her sözüne değer veren hayallerini gerçekleştiren biran için bile hiç keşke dedirtmeyen biriydi.

Bebeklerimizle günlerimiz hem güzel hemde çok zor geçiyordu. Birisi ağlamaya başladığında diğeride başlıyordu benimde psikolojim buna zor dayanıyordu Ruken anne de hep bizimleydi bebekleri uyuttuktan sonra benimde uyuyup dinlenmemi sağlıyordu. Murat gündüzleri şirkete gidiyordu. Asaf abi İstanbul'da ki şirketlerin başına geçmişti seve seve gitmişti oraya Eda'yla bir yola girmişlerdi yakında düğünleri olacaktı. Murat'ta bu yüzden şirketi ihmal etmeden gidiyordu geceleri bana yardıma kalkıyordu zaten bebeklerin sesinden uyumak ne mümkündü.