Gül'AYŞE'

5.bölüm(Alışmak)

Konakta ki günlerim bir bir geçiyordu ağa kadınlarından misafirler gelip gidiyordu düğün yapmadığımız için nikaha kimseyi çağırmamıştık herkes haliyle yeni gelini yani beni merak edip geliyorlardı gelenlere Emine ablayla beraber bişeyler hazırlayıp ikram ediyorduk beni görenlerin bazıları biraz şaşırıyordu tesettürlü olduğum için genellikle memnun kalıp tebrikler taktirler edip gidiyolardı ki bu durum Ruken hanımın hoşuna gitmişti ilginç bi şekilde ama şunu anladım ki bu kadın içinde ne yaşarsa yaşasın dışarıya sır vermiyordu aile kurmada ki en önemli unsurlardan biridir ailenin sırrını dışarıya vermemek halam böyle derdi bana hep aklıma gelir murat ağayla bizimde bir sırrımız vardı bunu bizden başkası bilmiyordu bilmeyecekti de.

Konakta ki günlerim hafif işleri yapmakla geçiyordu ara sıra Zerdeyle sohbet ediyorduk öğle ve akşam yemeklerine yardım ediyordum.

'Kolay gelsin Emine abla bugün yemekte ne var bende geldim yardıma'

'Ayşe sen otur bizi izle bak hanımağamdan azar yiyeceğim Ayşe dememe de kızıyor gelin hanım diyeceğim bundan sonra ona göre'

'Abla istediğini de sorun değil de ben ne yapacağım kocaman konak canım sıkılıyor ufak tefek işlerle canım sıkıntımı gidermek istiyorum hem mis gibi de kokmaya başlamış mutfak neler var hadi söyle'

'Karışık dolma içli köfte yuvalama bunlar murat ağamın en sevdiği yemeklerdir bugün bunları yapalım dedik'

'Yaa öylemi bende pek severim birinide ben yapayım tatlı ne sever tatlıda yapalım madem'

Demek bu yemekleri seviyordu murat ağamız bana karşı hiç kötü davranmamıştı kötü bakış dahi atmamıştı her zaman isteğim varmı diye sorardı bende ona karşı birşeyler yapmak istedim bugün tam da o gündü sevdiği yemeklerde benimde el lezzetim olsun istedim.

'Revaniyi pek sever bilirsen tatlıyıda sen yap'

'Bilirim abla yaparım hemen'

Bana görev verdikleri zaman mutlu oluyordum yavaş yavaş alışmaya başlamıştım konağa ben onlara onlarda bana alışmıştı evin gelini değilde kızı gibiydi bi tek Ruken hanım alışmamıştı bana onada saygısızlık yapmak istemiyordum. revanin şerbetini kaynatıp soğuttum irmikli kek harcını hazırlayıp fırına verdim o fırında pişerken içli köftelerin yapımına yardım ettim fırından tatlıyı çıkardım ilk sıcaklığı çıkınca şerbetledim işim bitmişti saate baktım ikindi vakti gelmişti.

'Emine abla tatlıyı hazırladım şerbetini çeksin bende ikindi namazımı kılayım akşama doğru gelir sofraya yardım ederim'

'Sen işine bak ayşe biz buraları hallederiz Allah kabul etsin'

'Sağol abla' diyip odama çıktım.
Hemen abdestimi alıp namazımı kıldım ardında kuranımı yasinimi okudum bugün perşembe yarın cumaydı bugünlerde ibadet yapmak çok sevaptı duamıda ettikten sonra koltukta biraz dinlenmek için uzandım .

Murat

Ayşeyle günlerimiz hızla geçiyordu tek kişilik odam da iki kişiye alışmaya çalışıyordum yanında üstümü soyunup giyinmiyordum dikkat ediyordum hareketlerime zaten benden çekiniyordu iyice sakındırmak istemiyordum her sabah erkenden kalkar namazını kılar kıyafetlerimi ayarlardı bu yaşında dinine bağlı olmasını taktir ediyordum bende ona hergün nasıl olduğunu istediği bişey var mı diye sorardım aramızdaki bağ arkadaşça belki abi kardeşçeydi şuan için fazlası olamazdı. Süreklide üstüne düşmek istemiyordum küçüktü bu ilgimi yanlış anlayabilirdi kalbini kırmak istemiyordum olması gerektiği gibi davranıyordum. Evdeki herkesle iyi anlaşıyordu bir kişi hariç annem. Annem nedense ayşeye hiç ısınamadı kabullenemedi ara sıra onu üzdüğünü biliyordum böyle giderse olaya el atıp annemle konuşacaktım şimdi de şirkette bazı evraklarla uğraşıyordum kapı çaldı gelen dostum Asaftı.